Οι
γυναίκες υπήρξαν τα μεγαλύτερα θύματα
του Μνημονίου - γι’ αυτό και είναι στην
πρώτη γραμμή της πάλης του ελληνικού
λαού
 |
|
Η
νίκη του αγώνα των καθαριστριών ήταν
ένα δείγμα της τεράστιας δύναμης
που
κρύβει μέσα της η εργαζόμενη γυναίκα
|
Η
θέση της γυναίκας σε μια κοινωνία είναι
ένας σημαντικός δείκτης για την εξέλιξή
της. Στα θεοκρατικά καθεστώτα του Ισλάμ,
π.χ., η γυναίκα βιώνει τη μεγαλύτερη
βαρβαρότητα, κυκλοφορεί καλυμμένη, δεν
έχει κανένα κοινωνικό ή πολιτικό δικαίωμα
και ο ρόλος της
περιορίζεται αυστηρά
στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της.
Στην «πολιτισμένη» καπιταλιστική δύση
μπορεί η γυναίκα να έχει κατακτήσει την
έξοδο της στην κοινωνία, αλλά έχει να
αντιμετωπίσει διαφορετικού είδους βία
και ανισότητα. Ειδικά τώρα που το
κοινωνικό αυτό σύστημα περνάει βαθιά
κρίση, οι γυναίκες είναι ένας από τους
μεγαλύτερους στόχους του.
Στη
χώρα μας τα χρόνια του μνημονίου σαρώθηκαν
τα περισσότερα από τα κεκτημένα δικαιώματα
των εργαζόμενων γυναικών.
Αυτές χτύπησε περισσότερο η ανεργία,
μειώθηκαν οι μισθοί τους, χτυπήθηκε
ό,τι στήριζε την εργαζόμενη γυναίκα,
όπως βρεφονηπιακοί σταθμοί, συντάξεις,
επιδόματα. Καταργήθηκε
σχεδόν η κυριακάτικη αργία, το σταθερό
ωράριο, κάνοντας όλο και πιο δύσκολη
την ήδη επιβαρυμένη θέση της γυναίκας,
που προσπαθεί να εργάζεται αλλά και να
είναι επαρκής στο ρόλο της μέσα στην
οικογένεια.
Η
επιμονή τους ενάντια στις γυναίκες ένα
πράγμα δείχνει ξεκάθαρα: πως μας θεωρούν
έναν μεγάλο αντίπαλο, πως καταλαβαίνουν
ότι για να
υποτάξουνε την κοινωνία πρέπει πρώτα
να υποταχτούν οι γυναίκες. Κι
αυτό γιατί η γυναίκα είναι αυτή που
κρατάει την πιο βασική δομή της κοινωνίας,
την οικογένεια. Αν η οικογένεια μείνει
σταθερή, ενωμένη και με θάρρος και δύναμη
δώσει τη μάχη της επιβίωσης, τα πράγματα
για αυτούς είναι δύσκολα. Η υποταγή και
η αδυναμία είναι κάτι που δεν ταιριάζει
στις γυναίκες. Οι γυναίκες από τη φύση
τους έχουν το προνόμιο να φέρνουν στον
κόσμο τη ζωή, γι’ αυτό και είναι οπλισμένες
ψυχικά έτσι ώστε αυτή τη ζωή να την
υπερασπιστούν και να αγωνίζονται για
να την κάνουν να αναπτυχθεί σε ένα
ασφαλές περιβάλλον. Αυτό
ακριβώς που δεν θέλουν οι καταπιεστές
μας. Θέλουν
να μετατραπεί η γυναίκα από ένα πλάσμα
δυναμικό σε ένα πλάσμα υποταγμένο,
άβουλο και φοβισμένο. Και μην ξεχνάμε
πως οι φοβισμένες
και υποταγμένες μανάδες μεγαλώνουν
φοβισμένα και υποταγμένα παιδιά.
Τα
παιδιά είναι ένας άλλος μεγάλος στόχος
αυτών που επιδιώκουν τη συνέχιση αυτού
του σάπιου κοινωνικού συστήματος. Οι
επόμενες γενιές είναι αυτές που με τη
δύναμη και την ορμή τους θα το γκρεμίσουν.
Γι’ αυτό και προσπαθούν να εμποδίσουν
με κάθε τρόπο τη μητρότητα. Μάλιστα, η
Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδιάζει
να καταργήσει εντελώς από τον Ιούνιο
του 2015 την άδεια τοκετού και
να την αντικαταστήσει με άλλες,
«εναλλακτικές αλλά όχι δεσμευτικές
προτάσεις»!
Φυσικά
και δεν πρόκειται να πετύχουν τίποτα
απ’ όσα σχεδιάζουν. Νομίζουν αφελώς
ότι με νόμους και διατάγματα μπορούν
να εμποδίσουν τις γυναίκες να λειτουργήσουν.
Η επίθεση που δέχονται το μόνο που θα
κάνει είναι να τις βγάλει από τις
αυταπάτες και να τις φέρει ακόμα
περισσότερο στη δύναμή τους και στον
πραγματικό τους ρόλο. Ειδικά
οι γυναίκες στην Ελλάδα έχουν ένα πολύ
μεγάλο οπλοστάσιο στη διάθεσή τους, που
είναι οι παραδόσεις και οι μνήμες από
τις προηγούμενες γενιές. Από γυναίκες
που ποτέ δεν υποτάχτηκαν, ποτέ δεν
λύγισαν, ποτέ δεν λιποψύχησαν. Αντίθετα,
πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις σε
συνθήκες πείνας, πολέμων, στερήσεων και
διώξεων, να στηρίξουν τις οικογένειες
τους, όχι μόνο στην επιβίωση αλλά και
στον αγώνα για κοινωνικές κατακτήσεις
και δικαιώματα. Για μια καλύτερη ζωή,
για μια κοινωνία δικαιοσύνης και
πραγματικής ισότητας. Και όπως λέει και
ο ιδρυτής της ιδεολογίας μας, Λέων
Τρότσκυ, ο κόσμος θα αλλάξει μόνο άμα
τον δούμε μέσα από τα μάτια των γυναικών.
Μαρία
Καράβολα