Αν
η κυβέρνηση μαζεύει χρήματα για να
αντέξει στις πιέσεις των
«δανειστών», ας βάλει χέρι στα «αποθεματικά» της
ολιγαρχίας
|
Σαν
σωματεία και εργαζόμενοι, όσον
αφορά
το συγκεκριμένο ζήτημα και την ευρύτερη
διάσταση που έχει, πρέπει να απαιτήσουμε:- Εγγυήσεις ότι τα χρήματα των οργανισμών θα διατεθούν για τις κοινωνικές ανάγκες για τις οποίες προορίζονται. Και αυτό μπορεί να γίνει αν η διαχείρισή τους περιέλθει στον έλεγχο των ίδιων των εργαζομένων, από όργανα άμεσα εκλεγμένα και έμπιστα σε εμάς.
- Την αναζήτηση πόρων από το μεγάλο κεφάλαιο. Με την πάταξη της πολύμορφης ασυδοσίας του, την καθιέρωση της προοδευτικής φορολόγησης, το σταμάτημα των κρατικών επιδοτήσεων στις «επενδύσεις» του, που αποτελεί και τη βάση των χρεών και των ελλειμμάτων.
- Την επιστροφή των αρπαγμένων απ’ τις τράπεζες αποθεματικών (γύρω στο 60% των συνολικών), που έγινε από τις μνημονιακές κυβερνήσεις το 2012.
Όσο
για τους διάφορους εκπροσώπους (δημάρχους
και άλλους), που στην ουσία είναι υπηρέτες
του κεφαλαίου και των μνημονίων του,
και που τώρα κόπτονται δήθεν για τα
αποθεματικά και τον τρόπο που δεσμεύτηκαν,
ισχύει η λαϊκή ρήση: στο
σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για
σκοινί. Πολλοί
δήμαρχοι έχουν κάνει με τα αποθεματικά
των διαφόρων επιτροπών τους ό,τι κάνει
η κυβέρνηση τώρα, τα δέσμευσαν με το
έτσι θέλω για να ικανοποιήσουν όποιες
ανάγκες θεωρούσαν αυτοί προτεραιότητα.
Η
εργατική τάξη δεν έχει εμπιστοσύνη σε
κανέναν υπηρέτη του συστήματος. Μπορεί
να έχει εμπιστοσύνη μόνο σε όργανα άμεσα
εκλεγμένα και ελεγχόμενα από την ίδια.
Όσο για την κυβέρνηση, το να μην υποχωρήσει
βήμα απέναντι στους εκβιασμούς των
δανειστών, του μεγάλου κεφαλαίου δηλαδή,
αποτελεί όρο επιβίωσης και για την ίδια.
Σ.
Κρόκος