Το
διαιτητικό δικαστήριο απέρριψε την
προσφυγή της ΔΕΗ εναντίον της «Αλουμίνιον
της
Ελλάδος», του καπιταλιστή Μυτιληναίου
δηλαδή, με την οποία ζητούσε την επιστροφή
εκατομμυρίων ευρώ. Η ΔΕΗ υποχρεώνεται
να πουλάει ρεύμα στην «Αλουμίνιον» σε
τιμή χαμηλότερη του κόστους παραγωγής
(36,6 ευρώ ανά μεγαβατώρα). Αυτό όμως
συνιστά «κρατική ενίσχυση», που
απαγορεύεται απ’ τους ίδιους τους
νόμους του συστήματος. Να
σημειωθεί ότι η «Αλουμίνιον» διαθέτει
μονάδα ηλεκτροπαραγωγής που πουλάει
ρεύμα, σε
πολύ υψηλότερη τιμή βέβαια απ’ αυτήν που αγοράζει απ’ τη ΔΕΗ. Η προκλητική αυτή δικαίωση της «Αλουμίνιον» δείχνει το πόσο βαθιά στηρίγματα έχουν στους ευρύτερους μηχανισμούς του κράτους οι μεγαλοαστικές συμμορίες που λυμαίνονται τη χώρα.
Η
ληστεία μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ
συνεχίζεται
|
πολύ υψηλότερη τιμή βέβαια απ’ αυτήν που αγοράζει απ’ τη ΔΕΗ. Η προκλητική αυτή δικαίωση της «Αλουμίνιον» δείχνει το πόσο βαθιά στηρίγματα έχουν στους ευρύτερους μηχανισμούς του κράτους οι μεγαλοαστικές συμμορίες που λυμαίνονται τη χώρα.
Οι
λογαριασμοί του ρεύματος παράλληλα
συνεχώς ανεβαίνουν. Όλ’ αυτά δείχνουν
ότι το ηλεκτρικό ρεύμα, από κοινωνικό
αγαθό και στήριγμα της παραγωγής που
πρέπει να είναι, το νέμονται αυτές οι
συμμορίες.
Ο υπουργός Ενέργειας Παν. Λαφαζάνης,
παρά τους φραστικούς λεονταρισμούς
του, δεν πηγαίνει κόντρα σε αυτούς. Στο
ζήτημα του φυσικού αερίου υποτάχτηκε
στα συμφέροντά τους.
Για
να σπάσει η δικτατορία αυτή της
μεγαλοαστικής τάξης που αφαιμάζει
καθημερινά το λαό και διαλύει την
πραγματική παραγωγή χρειάζονται
αποφασιστικά μέτρα: να
μειωθεί η τιμή του ρεύματος για ατομικούς
καταναλωτές και βιομηχανία και να φύγουν
οι ιδιώτες από το κύκλωμα του ρεύματος,
που, ούτως άλλως, δεν θα μπορούσαν να
αντέξουν ούτε μέρα σε έναν στοιχειωδώς
ισότιμο ανταγωνισμό με τη ΔΕΗ, την οποία
σήμερα λεηλατούν. Να επανενωθούν οι
κατατεμαχισμένες μονάδες της ΔΕΗ (τομείς
διαχείρισης, διανομής, παραγωγής) γιατί
η διάσπασή της έγινε για να ιδιωτικοποιηθεί.
Να καταργηθεί η ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή
Ενέργειας), γιατί δεν είναι τίποτε άλλο
από όργανο των ιδιωτών. Να αντικατασταθεί
από ένα όργανο ελεγχόμενο από τους
ίδιους τους εργαζόμενους, το οποίο θα
προωθεί και θα υπερασπίζεται το δημόσιο
χαρακτήρα της επιχείρησης.
Γι’
αυτά τα μέτρα, βέβαια, απαιτείται πολιτική
βούληση, που η κυβέρνηση δεν δείχνει να
διαθέτει. Την προοπτική αυτή μπορεί να
την επιβάλλει ο ίδιος ο ελληνικός λαός,
μαζί με τους εργαζόμενους της ΔΕΗ. Είναι
ζήτημα ζωτικής ανάγκης για όλους μας.
Σ.
Κρόκος