Οι νέες περικοπές που σχεδιάζονται
στο ασφαλιστικό και η βρώμικη προπαγάνδα περί «υψηλών συντάξεων»
 |
Το ασφαλιστικό
δεν είναι πρόβλημα μόνο των συνταξιούχων ή όσων
είναι κοντά στη σύνταξη. Η νέα
εργατική γενιά, που κινδυνεύει να μην
πάρει ποτέ σύνταξη, πρέπει να μπει στην
πρώτη γραμμή του αγώνα!
|
Σε
μια περίοδο που οι μισθοί και τα μεροκάματα «πνέουν τα λοίσθια» και ο εφιάλτης
της ανεργίας είναι πανταχού παρών, η νεοεκλεγείσα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,
ευθυγραμμισμένη πλήρως με τις μνημονιακές επιταγές, βάζει βαθιά το μαχαίρι στις
συντάξεις και σε κεκτημένα ασφαλιστικά δικαιώματα, με περικοπές και αυξήσεις στα
όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
Αφού κράτος, τράπεζες και εργοδότες λεηλάτησαν δις
ευρώ από τα ασφαλιστικά ταμεία (τον ιδρώτα μας δηλαδή) με το τζογάρισμα των αποθεματικών τους στο χρηματιστήριο, με τα
δομημένα ομόλογα και το PSI, αφού μείωσαν
τις εργοδοτικές εισφορές, μείωσαν την κρατική επιχορήγηση προς τα ταμεία,
αυξήθηκε η ανεργία με τα μνημόνια, επέτρεψαν την ανασφάλιστη και «μαύρη»
εργασία και την εκτεταμένη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και αφού η
πρώτη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σκούπισε ό,τι αποθεματικό είχε απομείνει για να
πληρωθεί το ΔΝΤ, διατείνονται τώρα ότι το ασφαλιστικό σύστημα είναι «δαπανηρό,
μη βιώσιμο και σπάταλο»!
«Φταίνε οι υψηλές συντάξεις» μας λένε, όταν οι 4 στους 10 συνταξιούχους παίρνουν
κάτω από 500 ευρώ και όταν πραγματικά μεγάλες συντάξεις, άνω των 2.000 ευρώ,
δεν παίρνει ούτε το 0,1% των συνταξιούχων! «Φταίνε οι πρόωρες
συνταξιοδοτήσεις», μας λένε, όταν είναι
πασίγνωστο ότι αυτές οι περιπτώσεις στη μεγάλη πλειοψηφία τους αφορούν μητέρες
με ανήλικα παιδιά, που είναι και τα μεγάλα θύματα της κρίσης.
Γνωρίζουμε καλά ότι η μείωση μισθών και συντάξεων ήταν
απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου χρόνια τώρα, για να διαφυλάξουν τα πλούτη τους,
και τώρα είναι προαπαιτούμενο για την περιβόητη –δική τους– «ανάκαμψη». Για
να εξυπηρετήσουν, λοιπόν, τις ανάγκες ντόπιου και ευρωπαϊκού κεφαλαίου, για να
διασφαλιστεί η «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλιακών ομίλων, όχι μόνο με φθηνό
εργατικό δυναμικό αλλά και με τη μετακύληση του ασφαλιστικού φορτίου στις
πλάτες των εργαζομένων, στήνουν οι «σοφοί» της νέας κυβέρνησης το
αντι-ασφαλιστικό τους αρχιτεκτόνημα, με «ισοδύναμα μέτρα» και
«εξορθολογισμό των ανισοτήτων», στα θεμέλια των νόμων προηγούμενων μνημονιακών
κυβερνήσεων (νόμος Λοβέρδου 3863/2010). Μειώνονται οι κύριες και επικουρικές
συντάξεις, επαναφέρουν τη «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος», εξαφανίζουν την κρατική
επιχορήγηση. Το κράτος θα εγγυάται σύνταξη και παροχές υγείας ενός εξευτελιστικού
επιπέδου, στρώνοντας πεδίο κερδοφορίας για τα κοράκια των ασφαλιστικών εταιρειών.
Το ασφαλιστικό ζήτημα δεν αφορά, όμως, μόνο τους
συνταξιούχους και όσους βρίσκονται κοντά στη σύνταξη. Το 3ο Μνημόνιο οδηγεί στον ασφαλιστικό Καιάδα, όσο κι αν φαίνεται
μακρινό, τη νεότερη εργατική γενιά, τη γενιά της ελαστικής εργασίας, της «μερικής»
ασφάλισης, που τα 40 χρόνια εργασίας για την πλειοψηφία τους είναι άπιαστο
όνειρο και η σύνταξη που θα παίρνουν θα είναι λιγότερο και από ψίχουλα.
Οι νέοι «σωτήρες μας», με πρόσχημα την «κοινωνική
δικαιοσύνη», τσακίζουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο στο ασφαλιστικό. «Παραβλέποντας»
το γεγονός ότι οι περικοπές και οι μειώσεις αυξάνουν την ύφεση και η ύφεση θα
φέρει πάλι περικοπές και μειώσεις.
Ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα τέλος στον τρόμο της
φτώχειας και της εξαθλίωσης. Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, νέοι, γυναίκες,
συσπειρωμένοι και οργανωμένοι σε σωματεία, σε κάθε χώρο δουλειάς, διεκδικούμε ό,τι
έχουμε χάσει και ό,τι δικαιούμαστε. Να ξανακατακτηθεί από τη νέα εργατική γενιά
ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι βασικό μας δικαίωμα και ταυτόχρονα υποχρέωση της
κοινωνίας και της πολιτείας απέναντι στους δημιουργούς του πλούτου και τους
απόμαχους της εργασίας.
Όχι στο νέο
ασφαλιστικό-καρμανιόλα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Κατάργηση όλων των
αντι-ασφαλιστικών νόμων. Δημόσια και υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση για όλους. Κατάργηση
της ανταποδοτικότητας στην κοινωνική ασφάλιση (ν. 3518/2006). Πλήρης κάλυψη από
το κράτος και τις τράπεζες των αποθεματικών των ταμείων που κλάπηκαν. Δημόσια
και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Όλγα
Στεφανίδου