Ο ιστορικά χρεοκοπημένος καπιταλισμός
επιδιώκει τη διάλυση του ευρωπαϊκού προλεταριάτου και δημογραφικά
 |
Ο υπέργηρος καπιταλισμός φοβάται την
ισχυρή και πολιτικοποιημένη ευρωπαϊκή
εργατική τάξη, φοβάται ακόμα περισσότερο
την ανανέωσή της. Γι’ αυτό
επιδιώκει να τη συρρικνώσει με κάθε μέσο.
|
Η Ευρώπη
είναι ο γεωγραφικός χώρος όπου πραγματοποιήθηκαν άλματα όσον αφορά την πρόοδο
της ανθρωπότητας. Στην Ευρώπη, με τη Γαλλική Επανάσταση και την επικράτηση των
τότε προοδευτικών καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, κατέρρευσε η φεουδαρχία με
το σκοταδισμό της. Στην Ευρώπη έζησαν και έδρασαν οι Μαρξ και Ένγκελς, με το
τεράστιο φιλοσοφικό και πολιτικό τους έργο, οι οποίοι έβαλαν τα θεμέλια του
εργατικού κινήματος και της πάλης για μια κοινωνία ελευθερίας και ισότητας. Στην
Ευρώπη πραγματοποιήθηκαν οι μεγάλες εργατικές επαναστάσεις, που έδειξαν πώς
μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για μια τέτοια κοινωνία. Δεν χρειάζεται, βέβαια, να
αναφερθούμε στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την αξεπέραστη ακτινοβολία του. Οι παραδόσεις των λαών της Ευρώπης είναι
παραδόσεις προόδου και εξέλιξης σε όλα τα επίπεδα, κοινωνικό, πολιτικό, επιστημονικό.
Αυτές τις παραδόσεις ο γερασμένος, παρηκμασμένος και πλέον ιστορικά
καταδικασμένος καπιταλισμός είναι που θέλει να συμπαρασύρει στο καταστροφικό
του τελείωμα.
Ο
τρόπος για να γίνει κάτι τέτοιο είναι η συρρίκνωση των ευρωπαϊκών λαών, η
οποία είναι αποφασισμένη από συγκεκριμένα πολιτικά κέντρα εδώ και χρόνια, αλλά
και η
αντικατάστασή τους από μετανάστες της Ασίας και της Αφρικής, οι οποίοι
θα απασχολούνται με μισθούς πείνας και ανύπαρκτα εργασιακά και κοινωνικά
δικαιώματα.
Όσον
αφορά το πρώτο κομμάτι, το δημογραφικό δηλαδή, τα στοιχεία για τη μείωση του
πληθυσμού της Ευρώπης μιλάνε από μόνα τους. Το 1950 ο πληθυσμός της Ευρώπης
αποτελούσε το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ τώρα αποτελεί μόλις το 7% και το 2050 προβλέπεται με τους πιο ήπιους
υπολογισμούς να αποτελεί το 4%. Η χώρα μας, βέβαια, αποτελεί την πρωτοπορία
στην εφαρμογή αυτού του απεχθούς σχεδίου αφανισμού και αντικατάστασης ολόκληρων
λαών, μιας και έχουμε το μοναδικό «προνόμιο» η αστική «μας» τάξη να είναι από
τις πιο τυχοδιωκτικές, θρασείς και λυσσασμένες που υπάρχουν. Εφαρμόζουν αυτή
την τακτική εδώ και πολλά χρόνια, με απανωτά οικονομικά –και όχι μόνο– μέτρα χτυπήματος
των οικογενειών, και τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά. Μόνο για το 2014, ο πληθυσμός
μειώθηκε κατά 21.542 άτομα, με μείωση των γεννήσεων κατά 2,1% σε σχέση με το
2013. Η μείωση των ποσοστών γεννήσεων
υπολογίζεται αντίστοιχη με τα χρόνια της Κατοχής του ’41-’44.
Όσο
για το δεύτερο μέρος του εφιαλτικού αυτού σχεδίου, που αφορά στην αλλαγή του
πληθυσμού, γίνεται βέβαια με τη μαζική εισαγωγή εργατικού δυναμικού από
καθυστερημένες χώρες και τελευταία με τη σχεδιασμένη προσφυγοποίηση πληθυσμών,
όπως στην περίπτωση της Συρίας. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο για επιβεβαίωση
των παραπάνω, πέρα από τα λόγια του ίδιου του Επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων
της Ευρωπαϊκής Ένωσης Μοσκοβισί, ο οποίος δήλωσε ότι οι πρόσφυγες «δεν πρέπει να θεωρούνται οικονομικό βάρος
αλλά επένδυση για την Ευρώπη»! Δεν ξέχασε, μάλιστα, να τονίσει το υψηλό
μορφωτικό επίπεδο των Σύριων προσφύγων. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κύριος αυτός εκφράζει την επιθυμία των αφεντικών του,
των Ευρωπαίων καπιταλιστών, να εκμεταλλευτούν και να κερδοσκοπήσουν πάνω στον
πόνο, την καταστροφή, τον ξεριζωμό χιλιάδων βασανισμένων ανθρώπων.
Αυτός είναι ο ανθρωπισμός των καπιταλιστών
και των πολιτικών υπηρετών τους, αυτή είναι η ηθική τους, αυτός είναι ο κόσμος τους.
Ένας κόσμος όπου η ζωή δεν έχει καμία αξία αν δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Φοβούνται τη συνέχιση της ζωής, γι’ αυτό και σαμποτάρουν τις γεννήσεις των
ευρωπαϊκών λαών και θέλουν λαούς γερασμένους και εύκολα ελεγχόμενους. Η
εργατική τάξη, όμως, με αισιοδοξία και πίστη στον καινούργιο κόσμο που η ίδια
θα φτιάξει, θα φροντίσει όχι μόνο να φέρει τις νέες γενιές, αλλά και να τις
διαπαιδαγωγήσει και εκπαιδεύσει για μια κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας, ειρήνης
και πραγματικής ελευθερίας.
Μαρία Καράβολα