Στην ακί του στοχάστρου ΒΟΛΗ ΚΑΤΑ ΒΟΛΗ

Του Γιάννη Βερούχη (1931-2010)

1)Οι αδιόρθωτοι αδιάφθοροι και υπερ-αδιάφθοροι

● Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε πανικοβληθεί από το βάθος και την έκταση της διαφθοράς του αστικού κράτους, και είχε φτιάξει τα σώματα των «αδιάφθορων»…

Τώρα διαβάζουμε στο «ΒΗΜΑ» στις 21 Σεπτεμβρίου 2002 με τίτλο «ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ ΣΩΜΑ ΥΠΕΡ-ΑΔΙΑΦΘΟΡΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ τους ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΥΣ!» και που συνεχίζει: «Ένα ειδικό σώμα ελέγχου συστήνει η κυβέρνηση με στόχο να πατάξει τη διαφθορά στον δημόσιο τομέα, που έχει προσλάβει ευρείες διαστάσεις, και να ασκεί κυρίως έλεγχο στους ήδη υπάρχοντες ελεγκτικούς μηχανισμούς, στους οποίους διαπιστώνονται κρούσματα χρηματισμού των μελών του».

Και στη συνέχεια διαβάζουμε ότι ο νέος υπερ-αδιάφθορος επιθεωρητής θα επιλέγεται… ακούστε να γελάσετε.. από το «αδιάφθορο» υπουργικό συμβούλιο…! Και αυτός ο υπερ-αδιάφθορος επιθεωρητής με 24 άλλους «υπερ-αδιάφθορους» θα ελέγχει τους «αδιάφθορους» «της οικονομικής επιθεώρησης» του «Σώματος ελεγκτών – επιθεωρητών δημόσιας διοίκησης» του «ΣΔΟΕ» κ.λπ. κ.λπ.

■ Αυτή η «ηθική» εκστρατεία της κυβέρνησης Σημίτη, που προετοίμασε τη ληστεία των μικροκαταθετών του Χρηματιστηρίου από τέσσερις μεγαλοκαπιταλιστικές συμμορίες, έχει υπερβεί κάθε κλίμακα γελοιότητας… Διότι και η κυβέρνηση όπως και το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού γνωρίζει καλά, ότι η σημερινή σήψη και η διαφθορά του κρατικού μηχανισμού, είναι η ίδια η αθεράπευτη σήψη και διαφθορά του σημερινού αστικού κοινωνικού συστήματος.

■ Όσο για τον Πρωθυπουργό, αυτός μέσα στο κοινωνικό και πολιτικό του αδιέξοδο, και μην μπορώντας σε καμία περίπτωση να πει την αλήθεια, μοιάζει σαν αυτόν που προσπαθεί με ένα μπουκαλάκι κολόνια, να σκεπάσει την αποπνικτική δυσοσμία ενός αποσυντιθέμενου άταφου πτώματος.

Πραγματικά αδιάφθορους ανθρώπους έβγαλαν οι μεγάλες
επαναστάσεις, όπως η Γαλλική Επανάσταση, με
χαρακτηριστικότερη περίπτωση τον Ροβεσπιέρο

● Το δικό μας όμως καθήκον σαν Μαρξιστές επαναστάτες και σαν Κομμουνιστές-Τροτσκιστές, είναι να επαναλάβουμε για άλλη μια φορά… Ότι η σοσιαλιστική επανάσταση δεν θα εγκαθιδρύσει απλώς και μόνο το καθεστώς της σοσιαλιστικής δημοκρατίας των εργατικών συμβουλίων, την κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής, και την πλήρη ισότητα και πνευματική και ψυχική απελευθέρωση του ανθρώπου: Αλλά επίσης στη θέση μιας αθεράπευτα διεφθαρμένης και βάρβαρης κοινωνίας που θα γκρεμίσει, θα βάλει την ηθική επανάπλαση του ανθρώπου και της κοινωνίας του.

■ Όσο για τον ανθρώπινο τύπο των αδιάφθορων, αυτός συνεχώς αναπαράγεται, αλλά μόνο διαμέσου της διεξαγωγής των μεγάλων επαναστάσεων της ανθρώπινης ιστορίας. Και τα υποδείγματα των αδιάφθορων ανθρώπων η ιστορία τα κατέγραψε:

1.    Στους στρατιώτες της επανάστασης του Κρόμβελ του 1642.
2.     Στους Γιακωβίνους της Γαλλικής επανάστασης του 1789.
3.     Στους επαναστάτες της Κομμούνας του Παρισιού του 1871.
4.     Στους Μπολσεβίκους της Ρωσικής επανάστασης του 1917. Και στην Ελλάδα, στους πρώτους κομμουνιστές επαναστάτες που ανδρώθηκαν κάτω από την ηθική ακτινοβολία της Μεγάλης Ρωσικής επανάστασης και των προσωπικών παραδειγμάτων της ζωής των ηγετών της, Λένιν και Τρότσκυ.

2) Η τάξη μας είναι τεράστια σε όγκο και δύναμη

● Το βασικό και κυρίαρχο γνώρισμα ενός μέλους της εργατικής τάξης, είναι ότι πουλάει την «εργατική του δύναμη», σε έναν ιδιώτη καπιταλιστή ή στο καπιταλιστικό κράτος, με συμφωνημένη αμοιβή και ημερήσια διάρκεια χρόνου.

■ «Εργατική δύναμη» ονομάζεται το σύνολο των σωματικών και διανοητικών δυνατοτήτων, συν την ζωντανή προσωπικότητα του μέλους της εργατικής τάξης.

■ Το μέλος της εργατικής τάξης που πουλάει την εργατική του δύναμη, μπορεί να είναι άνδρας ή γυναίκα, και ανειδίκευτος ειδικευμένος ή επιστήμονας.

Πάνω στην πώληση της «εργατικής δύναμης» από το μέλος της εργατικής τάξης, και την αγορά της από το μέλος της καπιταλιστικής τάξης ή το καπιταλιστικό κράτος, στηρίζεται ο μηχανισμός της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης από την καπιταλιστική τάξη ή το κράτος της.

Η σύγχρονη εργατική τάξη αποτελείται από τους μισθωτούς της βιομηχανίας, της παραγωγής ηλεκτρισμού, των δομικών και τεχνικών κατασκευών, τους μισθωτούς του εμπορικού στόλου, και από τους μισθωτούς των υπηρεσιών. Δηλαδή τους μισθωτούς υπαλλήλους γραφείων, τους μισθωτούς της εκπαίδευσης, της υγείας, του εμπορίου, των μεταφορών, επικοινωνίας, τουρισμού και πλήθος άλλων υπηρεσιών, εκτός των ενόπλων κρατικών υπηρεσιών, κληρικών κ.λπ… που δεν εντάσσονται στην εργατική τάξη. Όπως βλέπουμε λοιπόν η σύγχρονη εργατική τάξη μας είναι τεράστια και σε όγκο και σε δύναμη.

■ Ενδεχόμενα, το τμήμα της εργατικής τάξης των μισθωτών της βιομηχανίας, σε ορισμένες ιστορικές φάσεις να έχει ένα ιδιαίτερο κοινωνικό βάρος, λόγω του ρόλου του στην παραγωγή.

■ Όσο για τον χαρακτηρισμό από τους καπιταλιστές, άλλων κατηγοριών μισθωτών σαν εργάτες και άλλων σαν υπαλλήλων, πρόκειται για μια παγκόσμια μεθόδευση των καπιταλιστών που σκοπεύει στην υπόσκαψη της εργατικής συνείδησης και στην τεχνητή διαίρεση της εργατικής τάξης.

3) Ένα εργαλείο για αγωνιστές επαναστάτες

Το μικρό αυτό βιβλίο με τη φοβερή δύναμη, ήταν η πυξίδα του μεγάλου απεργιακού αγώνα με τον οποίο, το 1977 η ελληνική εργατική τάξη κατάκτησε για πρώτη φορά τη μείωση των ωρών εργασίας με το πενθήμερο σαραντάωρο, και τον τιμαριθμικό μισθό. Η επιθετική αιχμή της εργατικής τάξης το 1977, ήταν η τρίμηνη συνεχής απεργία 2.500 λιθογράφων εργατών. Παρουσιάζουμε την επανέκδοση του βιβλίου του 2002.

4)Εμείς γράφουμε

● Εμείς οι Κομμουνιστές-Τροτσκιστές βαδίζουμε κάτω από τη σημαία του επαναστατικού μαρξισμού και ανοίγουμε το δικό μας δρόμο -που είναι ο δρόμος της επαναστατικής παράδοσης- σε όλα τα μέτωπα και ακόμα και στον τρόπο που γράφουμε.

■ Δεν υποτάσσουμε λοιπόν ποτέ την αλήθεια στην ικανοποίηση των πολλών, ούτε υποχωρούμε ακόμα και στο πιο ορμητικό ρεύμα, της οποιασδήποτε αντίθετης «κοινής» γνώμης… Αλλά υπηρετούμε πιστά τα σημερινά και τα ιστορικά συμφέροντα της εργατικής τάξης μας χωρίς να υποκλινόμαστε στις αδυναμίες, στις προκαταλήψεις ή στις αυταπάτες, οποιουδήποτε μέρους της τάξης μας.

■ Και έχουμε πλήρη επίγνωση, ότι όπως χρειάστηκε να βαδίσουμε πολύ καιρό μόνοι μας, θα χρειαστεί λίγο ακόμα… Άλλωστε σ’ αυτό είμαστε αρκετά σκληραγωγημένοι…

■ Και πάντα γράφουμε από τη θέση της πάλης των τάξεων, και από τη θέση της επικοινωνίας και της πλήρους συνεννόησης και κατανόησης με την τάξη μας.

■ Γι’ αυτό και όταν γράφουμε, στήνουμε μπροστά μας έναν νέο εργάτη και μια νέα εργάτρια και τους μιλάμε στην κοινή γλώσσα μας. Και επίσης τους μιλάμε με όλο το επαναστατικό πάθος των δούλων του κεφαλαίου, γιατί είμαστε αναπόσπαστο μέρος του.

■ Γράφουμε λοιπόν: Πάντα την αλήθεια, με την επαναστατική τόλμη του επαναστάτη Μαρξιστή, δηλαδή του Κομμουνιστή-Τροτσκιστή, και με όλο το πάθος των αλυσοδεμένων δούλων του κεφαλαίου.

5)Ο αστικός Τύπος

● Για ολόκληρο τον αστικό Τύπο –ακόμα και για τον πιο σοβαρό- δεν υπάρχουν όρια μεταξύ ψευτιάς και αλήθειας. Ό,τι είναι συμφέρον για τους καπιταλιστές είναι η αλήθεια. Και ό,τι είναι βλαβερό για τους καπιταλιστές είναι ψέμα.

Γι’ αυτό και όταν καμιά φορά λένε καμιά μικροαλήθεια, αυτό το κάνουν για να τους εμπιστευτούμε, ώστε να μας σερβίρουν ένα ακόμα πολύ μεγαλύτερο ψέμα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

Συνεχίζουμε, με αναδημοσίευση παλιών κομματιών (που διατηρούν όλη τους την επικαιρότητα και την πολιτική σημασία), τη σπουδαία αυτή στήλη που έγραφε ο αλησμόνητος σύντροφος, δάσκαλος και ηγέτης Γιάννης Βερούχης. Τα άρθρα που δημοσιεύουμε σε αυτό το φύλλο μας έχουν γραφτεί τον Οκτώβριο του 2002 το πρώτο, του Ιούλιο του 2003 το δεύτερο, τον Φεβρουάριο του 2009 το τρίτο, τον Νοέμβριο του 2001 το τέταρτο και τον Δεκέμβριο του 2001 το πέμπτο.