 |
Εμείς οι κομμουνιστές τασσόμαστε υπέρ της απλής
αναλογικής
χωρίς μπόνους και πλαφόν – και χωρίς αυταπάτες για τις εκλογές
|
Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης
να φέρει στη Βουλή ένα σχέδιο σημαντικών αλλαγών στο εκλογικό σύστημα ενέχει
ασφαλώς το στοιχείο του αποπροσανατολισμού, σε σχέση με τα σκληρά μέτρα του 3ου
Μνημονίου και τις αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» που επίκεινται στο εργασιακό.
Πολύ απλά, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί αγωνιωδώς να συντηρήσει ένα «αριστερό» προφίλ σε
κάποια δευτερεύοντα ζητήματα, σε ζητήματα που δεν επηρεάζουν άμεσα την κυρίαρχη
μνημονιακή γραμμή. Πολύ περισσότερο από αυτό, όμως, πρόκειται για μια προσπάθεια απάντησης στη βαθιά κρίση του αστικού
πολιτικού εποικοδομήματος που έχει ξεκινήσει από το 2010.
Οι αλλαγές που προτείνονται
(και οι οποίες πάντως είναι δύσκολο να υπερψηφιστούν από 200 βουλευτές ώστε να
ισχύσουν από τις επόμενες εκλογές) είναι: μια μορφή απλής αναλογικής (που
απομένει όμως να δούμε πόσο «απλή» θα είναι), η κατάργηση του μπόνους των 50
εδρών στο πρώτο κόμμα και η ψήφος στα 17. Με τα μέτρα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να
μειώσει τις συνέπειες μιας πιθανής ήττας του στις επόμενες εκλογές. Κυρίως,
όμως, επιδιώκει να δημιουργήσει και πάλι
ένα κλίμα «δημοκρατικής» νομιμοποίησης του αστικού πολιτικού εποικοδομήματος,
μέσα από κυβερνήσεις συνεργασίας.
Πρόκειται για αυταπάτη. Η
κρίση εμπιστοσύνης των λαϊκών μαζών έναντι των συστημικών κομμάτων (στα οποία
ανήκει πλέον και ο ΣΥΡΙΖΑ) έχει πολύ βαθιές ρίζες, που έχουν να κάνουν με το
μνημόνιο, τη φτώχεια, την ανεργία, τη γενική αίσθηση παρακμής και αδιεξόδου της
ελληνικής κοινωνίας. Και αυτά δεν
θεραπεύονται με εκλογικά τεχνάσματα.
Εμείς οι κομμουνιστές
πιστεύουμε ότι οι κοινοβουλευτικές εκλογές είναι κομμένες και ραμμένες στα
μέτρα της αστικής τάξης, κι αυτό ανεξαρτήτως εκλογικού συστήματος. Σε αντίθεση
όμως με τους αναρχικούς, δεν αδιαφορούμε για αυτές, αφού μέσα από αυτές, έστω
και με έναν εντελώς στρεβλό και άνισο τρόπο, εκφράζονται πολιτικά και οι
καταπιεζόμενες μάζες και μπορούν να τις εκμεταλλευτούν για να ενισχύσουν
πολιτικά τη θέση τους. Μ’ αυτή την
έννοια, είμαστε γενικά υπέρ ενός συστήματος 100% αναλογικού, χωρίς πλαφόν,
μπόνους και άλλα τέτοια μέτρα νόθευσης της λαϊκής ψήφου. Δεν έχουμε, όμως,
αυταπάτες ότι αυτό θα ήταν μια σωτηρία για τα λαϊκά συμφέροντα. Η μόνη διέξοδος
είναι στην οργάνωση και τους αγώνες της εργατικής μας τάξης.
Πάρις Δάγλας