 |
Τα ΜΜΕ προπαγανδίζουν τη διάσωση των τραπεζών από το
αίμα
του ελληνικού λαού – και οι τραπεζίτες τα ανταμείβουν για αυτό
|
Μια από τις πιο
χαρακτηριστικές ειδήσεις της τελευταίας περιόδου είναι η αποκάλυψη ότι το
ελληνικό τραπεζικό σύστημα δάνειζε –μέσα στην κρίση– επιχειρήσεις ΜΜΕ με
επισφάλεια 90%! Με απλά λόγια, η τράπεζα είχε περισσότερες πιθανότητες να πάρει
πίσω τα λεφτά της αν δάνειζε λαθρομετανάστη περαστικό από την Ομόνοια παρά κανάλι
ή εφημερίδα. Αυτά τα «ευαγή» ιδρύματα που έχουν γδάρει πολλαπλώς τον ελληνικό
λαό δεν φείδονταν χρημάτων (μιλάμε για τουλάχιστον 900 εκατ. ευρώ) όταν
επρόκειτο για τη στήριξη των μεγαλοκαναλαρχών-μεγαλοεκδοτών.
Μεταξύ άλλων, ο ΔΟΛ (συγκρότημα Λαμπράκη)
πήρε δάνειο 98,6 εκατ. ευρώ το 2013, ενώ ήταν στα «κόκκινα» από το 2009, και ο
Πήγασος (Μπόμπολας) 80 εκατ. ευρώ ενώ είχε πτώση τζίρου 80%! Οι απώλειες
των τραπεζών –που κατά τα άλλα δεν χαρίζουν σεντς όταν πρόκειται για κανέναν βιοπαλαιστή
δανειολήπτη– ήταν μεγάλες και της
φορτώθηκε ο ελληνικός λαός μέσω της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Γεννάται όμως το ερώτημα: πώς
αυτές οι άκρως τεχνοκρατικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, όπως είναι οι
τράπεζες, επέβαλαν τέτοιες ζημίες στον εαυτό τους; Κατ’ αρχάς, οι τραπεζίτες
και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, μεγαλοεργολάβοι και εφοπλιστές, κάνουν και άλλες μπίζνες
μαζί και ο «συμψηφισμός» γίνεται εκεί. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τράπεζες και ΜΜΕ είναι δύο βασικότατοι
πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος, που αλληλοεξυπηρετούνται πολλαπλώς. Οι
τράπεζες δανείζουν τα ΜΜΕ και τα ΜΜΕ με τη σειρά τους νομιμοποιούν την
τραπεζοκρατία, τρομοκρατώντας τον κόσμο ότι, αν πάθουν κάτι οι τράπεζες, θα καταρρεύσει
το σύμπαν.
Ωστόσο, σε αυτόν τον…
θεάρεστο «συνεταιρισμό» κάτι αρχίζει να μην πηγαίνει καλά. Ο κόσμος έχει πάρει χαμπάρι τι ρόλο παίζουν τα ΜΜΕ και τους έχει γυρίσει
την πλάτη. Η αδυναμία των ΜΜΕ να χειραγωγήσουν την πολιτική τοποθέτηση των
λαϊκών μαζών (βλέπε δημοψήφισμα Ιουλίου 2015) γίνεται όλο και πιο οφθαλμοφανής.
Και αυτό δεν είναι άσχετο με την πρόθεση της κυβέρνησης να αναδιατάξει το
τηλεοπτικό τοπίο – χτίζοντας, βέβαια, τις δικές της συμμαχίες με νέους
«παίκτες» σε αυτόν το χώρο. Πάντως, το
μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς πια δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ξέρει ποιοι
«τα έφαγαν».
Πάρις Δάγλας