 |
Οι συγκοινωνίες στη
Θεσσαλονίκη είναι ιδιωτικές, αλλά με δημόσια
χρηματοδότηση και κέρδος εγγυημένο
από το κράτος!
|
Την
άσχημη οσμή που πλανάται χρόνια τώρα γύρω από τον Οργανισμό Αστικών
Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ) μας θύμισαν οι εργαζόμενοι με την τελευταία
κινητοποίησή τους. Ήταν απλήρωτοι επί δύο μήνες και χωρίς καν να έχουν
καταβληθεί οι ασφαλιστικές εισφορές τους. Από πάνω, δια στόματος του ίδιου του
προέδρου του ΟΑΣΘ μάθαμε ότι από τα μηχανήματα εισιτηρίων που δεν δίνουν ρέστα,
ο οργανισμός κλέβει κανονικότατα περί
τις 500.000 ευρώ το χρόνο.
Ο
ΟΑΣΘ ιδρύθηκε το 1957 ως ιδιωτική επιχείρηση με μονοπωλιακό αντικείμενο τις
δημόσιες μεταφορές στη Θεσσαλονίκη. Η τελευταία ανανεωμένη σύμβαση του 2008 είναι
με… άγνωστη ημερομηνία λήξης, αφού συσχετίζεται με την ολοκλήρωση των έργων του
Μετρό. Διαδοχικές κυβερνήσεις και ΟΑΣΘ είχαν κοινό μυστικό πως το οριζόμενο
ποσό επιδότησης αναγραφόταν προσχηματικά και αναθεωρούνταν προς τα πάνω με αποφάσεις υπουργικές, είτε της
διαιτησίας. Το μόνο που τηρούνταν ήταν η δέσμευση
για εγγύηση του επιχειρηματικού κέρδους. Τόσο εγγυημένο ώστε να
προσμετράται, μάλιστα, στα έξοδα της επιχείρησης! Τελικά, ο ιδιωτικός ΟΑΣΘ καταλήγει να επιδοτείται μέχρι και με 100% της τιμής
του εισιτηρίου (0,80 ευρώ) όταν ο ΟΣΥ, ο αντίστοιχος δημόσιος οργανισμός της
Αθήνας με τριπλάσιο μεταφορικό έργο, επιδοτείται με 0,20 ευρώ ανά επιβάτη. Δηλαδή 4 φορές περισσότερο ανά λεωφορείο, ή
με 50.000 ευρώ ανά εργαζόμενο έναντι 16.000 ευρώ που παίρνει ο ΟΣΥ.
Όλα
αυτά είναι ένα ωραίο παράδειγμα πώς ο καπιταλισμός αντιλαμβάνεται τη λειτουργία
της «ελεύθερης» οικονομίας. Η περίφημη «αυτορρύθμιση
της αγοράς» πάει περίπατο, μαζί με τον «περιορισμό του κράτους», όταν
χρειάζεται να εξασφαλιστεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, ακόμα και σε
μονοπωλιακές συνθήκες. Παρέχοντας πλήρη ασυδοσία, είτε στην επιβολή
προστίμων –όπου κατ’ ουσία νομιμοποιείται η αυτοδικία–, είτε στην απροκάλυπτη κλοπή,
το αστικό κράτος υπηρετεί το αφεντικό του! Για να μη μείνει στα «ψίχουλα», με
επιδοτήσεις, διαγραφές χρεών, εξωφρενικά δανεικά (κι αγύριστα), «αναπτυξιακούς
νόμους» και ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, το
αστικό κράτος βρίσκει τρόπους να κατευθύνει τον πλούτο στις τσέπες που πρέπει.
Το αυτονόητο
δικαίωμα των εργαζομένων στη μετακίνηση μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με δημόσιες
συγκοινωνίες. Ο ΟΑΣΘ έχει πληρωθεί πολλές φορές από τη φορολογία όλων μας, μέσω
των σκανδαλωδών επιδοτήσεων, και επιβάλλεται να ενταχθεί στο δημόσιο σύστημα
μεταφορών.
Θωμάς Θαλασσινός