 |
Για να μην πούμε το
νερό… νεράκι, πρέπει όλοι να
κινητοποιηθούμε ενάντια στην εμπορευματοποίησή του
|
Ένα
νέο χαράτσι, με το πρόσχημα του «περιβαλλοντικού τέλους», σχεδιάζει η
κυβέρνηση. Το νέο χαράτσι θα εισπράττεται από τους παρόχους υπηρεσιών ύδρευσης,
δηλαδή τους δήμους, και θα αποδίδεται στο Πράσινο Ταμείο (όπου η διάθεση των
ποσών μετά είναι ιδιαίτερα θολή) και ως συνήθως θα έχει «ανταποδοτικό χαρακτήρα»,
που όμως κανείς δεν παίρνει ποτέ χαμπάρι. Θεωρητικά πάντως θα καταλήγει σε έργα
υποδομής και εξοικονόμησης υδάτινων πόρων.
Βασικό
σημείο της οδηγίας είναι η αλλαγή του τρόπου τιμολόγησης σε νέες κλίμακες
κατανάλωσης. Εκτός από το νέο τέλος, θα πυκνώσει ο χρόνος τιμολόγησης των
λογαριασμών, ώστε να μην αντισταθμίζεται εύκολα η κατανάλωση μεταξύ μηνών που
είναι χαμηλή και μηνών που είναι υψηλότερη. Στο νέο σύστημα τιμολόγησης θα
ενταχθούν μέχρι και οι αγρότες, όπου δεν πληρώνουν μέχρι στιγμής, κάτι που θα
αποτελέσει ακόμα ένα πλήγμα στην πρωτογενή παραγωγή. Ο σχεδιασμός της
εμπορευματοποίησης του νερού θα πατήσει και στο ζήτημα των αγροτών που ποτίζουν
με ιδιωτικές γεωτρήσεις και φυσικά εμφανίζονται στα μητρώα αγροτών.
Είναι ξεκάθαρη η
πολιτική επιλογή της φορολόγησης σε οτιδήποτε ακόμα θεωρείται φτηνό. Το
πρόσχημα της περιβαλλοντικής πολιτικής είναι επιεικώς υποκριτικό, καθώς ο ίδιος
καπιταλισμός, που τώρα ζητά από τους δουλοπρεπείς υπαλλήλους του να αρπάξουν
για λογαριασμό του κι άλλο πλούτο, είναι εκείνος που ασύδοτα καταστρέφει το
περιβάλλον. Ακόμα σημαντικότερο, θεωρούμε πως μια τέτοια πολιτική προωθεί τη μεταχείριση του νερού ως εμπορικού
προϊόντος αντί για κοινωνικό αγαθό. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ταύτιση μιας
«αριστερής» κυβέρνησης με τον πρόεδρο της Nestle,
που ισχυρίζεται πως: «Το νερό, όπως και κάθε άλλο διατροφικό αγαθό, θα πρέπει
να έχει αγοραστική αξία». Σίγουρα ένας εκπρόσωπος της διεθνούς μεγαλοαστικής
τάξης ξέρει από εμπόριο, γι’ αυτό και τον μιμούνται οι γιαλατζί αριστεροί.
Είναι φανερό πια
πως με τέτοιες πρακτικές καλλιεργείται το έδαφος να νομιμοποιηθεί σύντομα η συμμετοχή
του ιδιωτικού τομέα στη διαχείριση των υδάτινων πόρων και σε λίγο να περάσουμε
στην πλήρη ιδιωτικοποίηση του νερού. Ουσιαστικά
επεκτείνεται η εμπορευματοποίηση και ο έλεγχος βασικών αγαθών διαβίωσης. Αν και
θα στεναχωρήσουμε κάθε επίδοξο εγχώριο έμπορο, το ζήτημα είναι ξεκάθαρο: το
νερό είναι θεμελιώδες κοινωνικό αγαθό και ως τέτοιο το υπερασπιζόμαστε!
Θωμάς Θαλασσινός