 |
Το υπερμέγεθες πλεόνασμα της Γερμανίας ίσως αποδειχτεί η
ταφόπλακα της Ε.Ε.
|
Πέρα από την αποκάλυψη για τη δεινή
θέση της Deutsche Bank, ένα στοιχείο της γερμανικής οικονομίας που θα επηρεάσει
καθοριστικά τις εξελίξεις σε Γερμανία και Ευρώπη είναι το τεράστιο γερμανικό πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών, δηλαδή η
διαφορά μεταξύ εξαγωγών και εισαγωγών.
Κατ’ αρχήν, το γερμανικό πλεόνασμα θα
σημειώσει φέτος νέο ρεκόρ (280 δις ευρώ περίπου) και θα ξαναγίνει το μεγαλύτερο
στον κόσμο, ξεπερνώντας και αυτό της Κίνας! Θα ισοδυναμεί με περίπου 9% του
γερμανικού ΑΕΠ, παραβιάζοντας και πάλι
το ανώτατο όριο του 6% που συνιστά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το θέμα είναι ότι
αυτό το πλεόνασμα-μαμούθ δημιουργήθηκε λόγω της χαμηλότερης του αναμενόμενου εσωτερικής ζήτησης στη Γερμανία και
κυρίως λόγω της ισχυρής ζήτησης των γερμανικών προϊόντων από άλλες ευρωπαϊκές
χώρες,
οδηγώντας στην πράξη σε
μεγαλύτερα ελλείμματα τους φτωχότερους εταίρους της. Αν και η Κομισιόν, η
Ουάσινγκτον και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζητούν από το Βερολίνο να αυξήσει
την εγχώρια ζήτηση και τις εισαγωγές, ώστε να μειωθούν οι οικονομικές
ανισορροπίες στο εσωτερικό της Ευρωζώνης αλλά και παγκοσμίως, εκείνο απαντά πως
έχει ήδη αυξήσει τον κατώτατο μισθό και τις συντάξεις.
Είναι όμως γνωστό ότι η Γερμανία εδώ και 15 χρόνια έχει ουσιαστικά
«παγώσει» (με την περιβόητη «Ατζέντα 2010») μισθούς και συντάξεις, ενώ η
θρησκευτική σχεδόν προσήλωσή της στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς βάζει
«ταβάνι» στις κρατικές δαπάνες και τελικά συμπιέζει την καταναλωτική δύναμη των
Γερμανών εργαζομένων. Ένα αυξανόμενο μέρος των οποίων, μάλιστα, έχει να αντιμετωπίσει τα ελαστικά
ωράρια και τα mini jobs
με μισθό έως 450 ευρώ.
Η κατάσταση που διαμορφώνεται περιλαμβάνει: 1) Την όξυνση της κρίσης της
Ε.Ε, β) την αύξηση της δυσαρέσκειας των Γερμανών πολιτών, οι οποίοι αισθάνονται
ότι και πληρώνουν τα σπασμένα της Ε.Ε. και δεν κερδίζουν από την οικονομική
ισχύ της χώρας και 3) την αύξηση της πίεσης από τις ΗΠΑ στη Γερμανία (βλ. πρόστιμα
σε Volkswagen και Deutsche Bank). Όλα αυτά δείχνουν ότι η ηγεμονική δύναμη της Ευρώπης
μπαίνει σε μεγάλα προβλήματα και αυτό με τη σειρά του θα οξύνει τις κοινωνικές
και εθνικές συγκρούσεις σε όλη την Ευρώπη.
Γιάννης Τριανταφύλλου