 |
Με διάφορα προσχήματα, οι
τοκογλύφοι-δανειστές
επιδιώκουν την κατάργηση και των τελευταίων, πενιχρών, βοηθημάτων που έχουν απομείνει στους πολύτεκνους |
Στην Ελλάδα της
υπογεννητικότητας, στην Ελλάδα που σε λίγα χρόνια προβλέπεται να έχει έναν από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς
στο κόσμο, στην Ελλάδα της συνεχόμενης πτώσης των γεννήσεων, έρχονται οι
«δανειστές» και το μνημονιακό σύστημα να βάλουν στο στόχαστρο και πάλι τους
πολύτεκνους. Αυτούς που με απίστευτο θάρρος, υπομονή και κουράγιο εξακολουθούν
να φέρνουν παιδιά στη ζωή. Αυτούς που δεν περιμένουν τις ιδανικές συνθήκες για
να κάνουν παιδιά, αλλά το πράττουν μέσα στις συνθήκες της κρίσης και επιλέγουν
να παλέψουν για αυτά.
Σε αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους, οι
«δανειστές», με μεθοδεύσεις όπως η έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για την
κατάργηση των «προνοιακών επιδομάτων», ζητούν
να πάψει να χορηγείται το πενιχρό
επίδομα πολυτέκνων και να παίρνουν μόνο το οικογενειακό του ΟΓΑ, γιατί, λένε,
«είναι άδικο για αυτούς που έχουν ένα ή δύο παιδιά να παίρνουν οι πολύτεκνοι
περισσότερα χρήματα απ’ αυτούς»! Το επιχείρημα, όσο γελοίο κι αν είναι από
μόνο του, μόνο γέλιο δεν μπορεί να προκαλέσει, μιας και δείχνει ξεκάθαρα τη διάθεση να συνεχιστεί η μνημονιακή
πολιτική της γενοκτονίας. Οι πολύτεκνοι έχουν υποστεί ήδη μεγάλο χτύπημα τα
τελευταία χρόνια, όχι μόνο με τη μείωση των εισοδημάτων τους, την ακρίβεια, την
ανεργία, αλλά και με την κατάργηση κεκτημένων τους, όπως μετεγγραφές παιδιών
που σπουδάζουν, μειωμένα εισιτήρια κ.λπ. Με την κατάργηση του ειδικού επιδόματος,
οι μνημονιακοί δήμιοι δείχνουν ότι
θέλουν μείωση του πληθυσμού, αλλαγή του πληθυσμού, θέλουν έναν λαό γερασμένο,
κουρασμένο, ανίκανο να αντιδράσει και να αγωνιστεί.
Ας μάθουν, όμως, ότι όλα αυτά που
επιδιώκουν θα πρέπει να τα εφαρμόσουν σε μια χώρα που οι μανάδες για να
μεγαλώσουν τα παιδιά τους δεν περιμένουν επιδόματα και παροχές. Δεν τους τα χαρίζουμε, αλλά και δεν
σταματάμε να παλεύουμε. Οι προηγούμενες γενιές γυναικών ανάστησαν παιδιά μέσα
σε πολέμους και κακουχίες. Το παράδειγμά τους είναι οδηγός για τις νέες
μανάδες. Απαιτούμε σεβασμό, αναγνώριση και υποστήριξη στο δύσκολο έργο της
μητρότητας. Αγωνιζόμαστε για ένα κόσμο όπου τα παιδιά μας θα μπορούν να
μεγαλώσουν σε συνθήκες ασφάλειας, ειρήνης και κοινωνικής προστασίας.
Μαρία Καράβολα