 |
Ο δημοκρατικός κόσμος και η αγωνιστική
νεολαία της
περιοχής πρέπει να κόψουν τον βήχα στους
τραμπούκους του
Μελισσανίδη
|
Τον Ιούλιο του 2014, σε
άρθρο της εφημερίδας μας, είχαμε αναφερθεί στον χωροταξικό νόμο των
Σαμαρά-Βενιζέλου (Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής), που χρησιμοποιήθηκε σαν
πάτημα ώστε, μαζί με τα αρχικά 24 στρέμματα του παλιού γηπέδου της ΑΕΚ, να
δοθούν αλλά 6 στρέμματα του άλσους για επιχειρηματική δραστηριότητα του Μελισσανίδη
(με «όχημα» το νέο γήπεδο της ΑΕΚ), με διάρκεια χρήσης τα 49 έτη. Όποιοι εκείνη
την εποχή είχαν αντιταχθεί στα σχέδια του Μελισσανίδη, αντιμετώπισαν από
απειλές και στοχοποίηση μέχρι προπηλακισμούς, τραμπούκικες επιθέσεις και διάλυση
συγκεντρώσεων.
Έκτοτε, πέρασε καιρός και
ενώ φάνηκε ότι είχε επέλθει μια κάποια σύγκλιση απόψεων με τον δήμο, έκαναν
ξανά την εμφάνισή τους οι τραμπούκοι του Μελισσανίδη, τρομοκρατώντας με φασιστικό τρόπο οποιονδήποτε στην περιοχή διαφωνεί
είτε με το γήπεδο είτε με τα «παρελκόμενά» του, από τον δήμαρχο μέχρι
αριστερές και αναρχικές συλλογικότητες.
Ο δήμος κατηγορεί την ΠΑΕ ΑΕΚ
ότι υπαναχώρησε από τις δεσμεύσεις της, που αφορούσαν την προστασία του άλσους,
τα έξοδα ανάπλασής του, τις 2.000 θέσεις πάρκινγκ και τη στέγαση όλων των
ακαδημιών του συλλόγου στο νέο γήπεδο. Επίσης, ο δήμος λέει ότι δεν μπορεί να εγκρίνει
τις υψομετρικές μελέτες των οδών γύρω από το νέο γήπεδο –που θα τροποποιηθούν
λόγω της σχεδιαζόμενης υπογειοποίησής τους, καθώς δεν έχει την αρμοδιότητα της
έγκρισης αυτός αλλά η περιφέρεια. Η οποία περιφέρεια θα δώσει και δημόσιο
χρήμα, 20 εκατ. ευρώ, ως «προίκα» για το νέο γήπεδο, για ένα έργο δηλαδή που θα
εκμεταλλεύεται ιδιώτης! Επίσης, ο δήμος δικαίως υποστηρίζει ότι θα αλλοιωθεί η
μορφή του προστατευόμενου παραδοσιακού οικισμού και θα δημιουργηθούν φραγμοί
στην κυκλοφορία πεζών και οχημάτων.
Η ΑΕΚ, ένα ιστορικό αθλητικό σωματείο,
δικαίως επιδιώκει να αποκτήσει το δικό της, σύγχρονο γήπεδο. Όμως, αυτό δεν
μπορεί να ταυτίζεται με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ιδιώτη και, ακόμα
περισσότερο, δεν μπορεί να γίνεται πάτημα για τη δράση φασιστοειδών. Πέρα από
την ανάγκη μηδενικής ανοχής σε τέτοια φαινόμενα, θα πρέπει να ληφθούν υπ' όψιν πρώτ’
απ’ όλα οι ανάγκες και οι δυνατότητες της περιοχής και των κατοίκων, αφού αυτοί
θα υποστούν τις όποιες μεταβολές και επιβαρύνσεις επέλθουν στην περιοχή τους.
Γιάννης Τριανταφύλλου