Το αντεργατικό πρόγραμμα του Μητσοτάκη

Η αυξανόμενη γκρίνια στο κόμμα του αποδεικνύει πόσο
 πολύ έχει… συγκινήσει τον λαό ο Μητσοτάκης
 με το πρόγραμμά του

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον ελληνικό και γερμανικό Τύπο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Γερμανία, διαβεβαίωσε τους Γερμανούς αξιωματούχους ότι είναι έτοιμος –σε περίπτωση που προκηρυχθούν εκλογές και τις κερδίσει– να προωθήσει άμεσα τις εξής «μεταρρυθμίσεις»: απολύσεις στο δημόσιο, αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, περαιτέρω «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων, περικοπές κρατικών δαπανών. Πρόκειται ασφαλώς για ένα ακραία νεοφιλελεύθερο, ξετσίπωτα αντεργατικό πρόγραμμα.
Ο Μητσοτάκης διατείνεται ότι με τα μέτρα αυτά θα βγάλει τη χώρα από την κρίση και υπολογίζει ότι η πολιτική του θα υποστηριχθεί σθεναρά από τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Δεν θα επιβεβαιωθεί σε τίποτε από αυτά.

Οι περικοπές δαπανών θα αποκλείσουν ακόμα μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού από ζωτικής σημασίας υπηρεσίες (παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια κ.λπ.), αυξάνοντας έτσι τη δυσαρέσκεια όχι μόνο της εργατικής αλλά και της μικροαστικής τάξης. Η «αξιολόγηση» στο δημόσιο θα πάρει ουσιαστικά τον χαρακτήρα μιας εκδίκησης κατά των δημοσίων υπαλλήλων που αντιστάθηκαν στις μνημονιακές λογικές. Έτσι, όχι μόνο δεν θα αυξηθεί η «αποτελεσματικότητα» του κράτους αλλά θα ενθαρρυνθούν οι κομματικές-πελατειακές εξαρτήσεις, όπως έγινε και με την πρώτη απόπειρα εφαρμογής της «αξιολόγησης». Οι ιδιωτικοποιήσεις θα αφορούν ξεπουλήματα φιλέτων του δημοσίου σε γνωστά «αρπακτικά». Καμιά μεγάλη ιδιωτική παραγωγική επένδυση δεν πρόκειται να γίνει σε μια χώρα εγκλωβισμένη στον φαύλο κύκλο υπερχρέωση-ύφεση, όπως δεν έγινε τόσα χρόνια. Οι απολύσεις στο δημόσιο και η εργασιακή ζούγκλα θα πιέσουν ακόμα περισσότερο τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, θα ευνοήσουν τα πιο παρασιτικά κεφάλαια, αυτά που στηρίζονται αποκλειστικά στα φτηνά εργατικά χέρια, και θα μειώσουν ακόμα περισσότερο τα έσοδα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Τέλος, οι φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις θα σημάνουν ακόμα περισσότερους φόρους στο λαϊκό εισόδημα και έμμεσους φόρους, με τις ανάλογες συνέπειες.

Για την αντεργατική θρασύτητα του Μητσοτάκη φταίει ασφαλώς σε μεγάλο βαθμό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που με τη διαρκή της υποχώρηση στους «δανειστές» νομιμοποιεί όλο και πιο ανοιχτά παρόμοιες αντιλήψεις και τον ενθαρρύνει. Η αντίδραση της εργατικής τάξης στη γενοκτονική μνημονιακή πολιτική θα αναζωπυρωθεί σίγουρα. Αλλά αυτό πρέπει να γίνει μια ώρα αρχύτερα, πριν αναγκαστούμε να δοκιμάσουμε και τη μητσοτακική εκδοχή αυτής της πολιτικής.

Πάρις Δάγλας