 |
Η γερμανική εργατική τάξη θα πρέπει να τεθεί σε συναγερμό
ενάντια στον
κίνδυνο εφαρμογής τοπικών «μνημονίων»
|
Όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι, το πολίτευμα της Γερμανίας
είναι Ομοσπονδιακή Δημοκρατία και η
χώρα διαιρείται σε 16 ομόσπονδα κρατίδια. Το κάθε ομόσπονδο κρατίδιο έχει τη
δική του κυβέρνηση, το δικό του κοινοβούλιο, τα δικά του σύμβολα (σημαία,
εθνόσημο) και ο αρχηγός του κατέχει τον τίτλο του πρωθυπουργού. Όλα βρίσκονται
υπό την κοινή «ομπρέλα» του Ομοσπονδιακού Πρόεδρου και του Καγκελάριου, με την
Ομοσπονδιακή Βουλή και το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο να αποτελούν τα νομοθετικά
σώματα σε επίπεδο ομοσπονδίας. Αυτό όμως που ενώνει ιδιαίτερα αυτά τα κρατίδια
είναι η οικονομική αλληλεγγύη που υπάρχει μεταξύ τους – η οποία όμως τίθεται πλέον εν αμφιβόλω!
Μπορεί η Γερμανία να είναι ένα εύρωστο κράτος,
όμως ως προς την οικονομική ανάπτυξη υπάρχουν μεγάλες τοπικές διαφορές εντός
της χώρας. Με το υπάρχον σύστημα, τα πλούσια κρατίδια μετέφεραν μέρος του
πλούτου τους στα φτωχότερα, μέσω ενός αναδιανεμητικού μηχανισμού. Όμως, με τους
νέους νόμους που πέρασε η κυβέρνηση Μέρκελ, παύει να ισχύει η αλληλεγγύη μεταξύ
των κρατιδίων και αντικαθίσταται από ένα
συγκεντρωτικό σύστημα· σε αυτό τα αδύναμα κρατίδια θα λαμβάνουν οικονομική
ενίσχυση απευθείας από την κεντρική κυβέρνηση αλλά σε αντάλλαγμα θα απεμπολούν
το δικαίωμα της θέσπισης νόμων για σημαντικά θέματα. Η νομοθετική εξουσία θα περνά
στην κεντρική ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η οποία θα έχει τον πρώτο λόγο για το πού
θα διατίθεται ο προϋπολογισμός του κρατιδίου κάθε χρόνο και πώς θα σχεδιάζεται
η φορολογική πολιτική του!
Η κυβέρνηση Μέρκελ υποστηρίζει ότι θα αυξηθούν τα
κονδύλια προς τα αδύναμα κρατίδια, σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη, αλλά για
αρχή αναλαμβάνει τον πλήρη έλεγχο της κατασκευής και λειτουργίας των
ομοσπονδιακών αυτοκινητοδρόμων (Αούτομπαν) και εθνικών οδών, ιδρύοντας έναν
ιδιωτικό οργανισμό!
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πρώτον, ότι η γερμανική αστική τάξη ετοιμάζεται, με αυτό τον τρόπο, να χτυπήσει
την εργατική τάξη με τοπικά «μνημόνια» (π.χ. στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, που έχει
το μεγαλύτερο οικονομικό πρόβλημα και όπου ζει το ένα τέταρτο της γερμανικής εργατικής
τάξης). Και δεύτερον, ότι πρόκειται ουσιαστικά για υπονόμευση της ομοσπονδιακής
δομής του κράτους. Αυτή η ενίσχυση του συγκεντρωτισμού σημαίνει ότι η Γερμανία προετοιμάζεται
για μεγάλες ιμπεριαλιστικές αλλά και εσωτερικές, ταξικές συγκρούσεις!
Γιάννης Τριανταφύλλου