Ελληνικά Πετρέλαια Όχι στο ξεπούλημα

Με τα δύο διυλιστήριά τους και τις άλλες υποδομές που ελέγχουν, 

τα Ελληνικά Πετρέλαια είναι στρατηγικής σημασίας για τη χώρα. 

Γι’ αυτό δεν πρέπει να ξεπουληθούν!

Στο στόχαστρο της αστικής τάξης βρίσκονται εδώ και καιρό τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ.), για την πλήρη ιδιωτικοποίησή τους, αφού ήδη κατά το ήμισυ, απ’ το 2003, είναι στην κυριαρχία του μεγαλοκαπιταλιστικού ομίλου Λάτση.

Το 2003, με απόφαση της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, απορροφήθηκε στην ουσία η υποβαθμισμένη και προβληματική ΠΕΤΡΟΛΑ του εφοπλιστή Λάτση απ’ τα ΕΛ.ΠΕ., και του δόθηκε το 45% της επιχείρησης. Το 35% ανήκει στο δημόσιο, που έχει κρατήσει και τη διεύθυνση της επιχείρησης (μάνατζμεντ). Ο όμιλος Λάτση, βέβαια, πάντα έχει τους ανθρώπους του στη διοίκηση της εταιρείας.

Τώρα έχει μπει μπροστά το συνολικό ξεπούλημα του ποσοστού του δημοσίου. Και επειδή δεν βρίσκεται κανένας «εθελοντής» να δώσει το ποσό του 1 δισεκατομμυρίου ευρώ για να είναι μειοψηφία στην επιχείρηση, επιδιώκεται η πώληση των μετοχών μέσω του χρηματιστηρίου (17% άμεσα, με αντίτιμο 500 εκατομμυρίων ευρώ).

Οι λόγοι που το μεγάλο κεφάλαιο ορέγεται τα ΕΛ.ΠΕ. είναι αρκετοί. Κατ’ αρχήν, ο τεράστιος τζίρος τους, που φτάνει τα 800 εκατομμύρια ευρώ ετήσια και αποτίμηση 10 δισεκατομμύρια συνολικά. Έπειτα, ο κεντρικός τους ρόλος στην παραγωγή, αφού κατέχουν τα δύο απ’ τα τρία διυλιστήρια διύλισης του αργού πετρελαίου της χώρας, από όπου βγαίνουν τα πετρελαιοειδή της μαζικής κατανάλωσης. Και φυσικά υπάρχει και η υπόθεση της εξόρυξης υδρογονανθράκων σε διάφορα σημεία της επικράτειας, που σίγουρα δεν αφήνει αδιάφορους τους καπιταλιστές.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, φυσικά, αποδεικνύεται πιστός στρατιώτης της πολιτικής καταβροχθίσματος της κρατικής περιουσίας απ’ τα πιο αρπακτικά τμήματα του κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή, πουλάει παραμύθια για ανάπτυξη και ισχυρή οικονομία. Οι ιδιωτικοποιήσεις των στρατηγικών επιχειρήσεων, όμως, όπως η ΔΕΗ και τα ΕΛ.ΠΕ., το μόνο που κάνουν, εκτός βέβαια απ’ τον πλουτισμό λίγων κεφαλαιοκρατών και το φόρτωμα των βαρών στον εργαζόμενο λαό, είναι να αποδιοργανώνουν περισσότερο την παραγωγή και να βυθίζουν τη χώρα στο τέλμα της παρασιτικής οικονομίας.

Οι εργαζόμενοι των ΕΛ.ΠΕ. (2.500 περίπου μόνιμοι και 3.500 σε εργολαβίες) βρίσκονται εδώ και καιρό σε αγωνιστικό αναβρασμό για την ιδιωτικοποίηση. Η θέση μας φυσικά είναι μαζί τους, για τον απεγκλωβισμό των ΕΛ.ΠΕ. απ’ τα νύχια των αδηφάγων κεφαλαίων, ώστε να τεθούν στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών του εργαζόμενου λαού και της παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Σ. Κρόκος