 |
Αναπληρωτές και μόνιμοι εκπαιδευτικοί
πρέπει να παλέψουν
για μαζικούς διορισμούς, κόντρα στην πολιτική που συνειδητά
ελαστικοποιεί την εργασία στην εκπαίδευση
|
Ένας μήνας από την έναρξη της
σχολικής χρονιάς και τα κενά σε εκπαιδευτικούς στα σχολεία είναι ακόμα χιλιάδες,
παρότι έχουν ήδη πραγματοποιηθεί δύο φάσεις προσλήψεων αναπληρωτών (με την
τελευταία πριν λίγες ημέρες). Ειδικά στη δευτεροβάθμια έχει καλυφθεί μόλις το
50% των κενών, ενώ είναι αμφίβολο αν και πότε θα καλυφθούν τα υπόλοιπα.
Χαρακτηριστικό της έκτασης των ελλείψεων στα δημόσια σχολεία είναι ότι για να
μπορέσουν αυτά να λειτουργήσουν, οι αναπληρωτές
που έχουν ήδη προσληφθεί αγγίζουν τις 30.000, αριθμός που αποδεικνύει περίτρανα
την αναγκαιότητα μόνιμων διορισμών εκπαιδευτικών.
Κι ενώ λοιπόν στα σχολεία
χάνονται καθημερινά χιλιάδες ώρες, ακόμα και στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα
μαθήματα της γ΄ λυκείου, η υπουργός Παιδείας περηφανεύεται ότι μέσα σε έναν μήνα
έχει καταφέρει να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των κενών! Δηλαδή, η πολιτική
ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει φτάσει στο σημείο να περηφανεύεται όχι για
το ότι τα σχολεία ξεκίνησαν κανονικά, με το εκπαιδευτικό προσωπικό στη θέση του
από την αρχή της σχολικής χρονιάς –που είναι και το αυτονόητο–, αλλά για το ότι
κατάφερε να καλύψει ένα μέρος των κενών μέσα σε έναν μήνα! Και αυτό το θεωρεί επιτυχία!
Η τακτική, βέβαια, αυτή δεν είναι
τυχαία. Οι κυβερνητικοί ιθύνοντες θέλουν
να εθίσουν την κοινή γνώμη ότι είναι φυσικό τα δημόσια σχολεία να αποκτούν «κανονική»
λειτουργία καναδυό μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, καθώς και να
στελεχώνονται από αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Και παράλληλα, θέλουν να σπρώξουν
τους γονείς, εξαιτίας αυτών των ελλείψεων, σε κάθε είδους ιδιωτικούς
εκπαιδευτικούς φορείς (φροντιστήρια, ιδιωτικά σχολεία-νηπιαγωγεία, κέντρα
μελέτης κ.λπ.) προκειμένου να καλύψουν τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών τους.
Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια έχουν ξεφυτρώσει γύρω από
τα δημοτικά σχολεία διάφορα ιδιωτικά κέντρα μελέτης, στα οποία πολλοί
εργαζόμενοι γονείς αναγκάζονται να στείλουν τα παιδιά τους, εξαιτίας των
ελλείψεων και της πλήρους υποβάθμισης του ολοήμερου δημοτικού.
Το αίτημα λοιπόν της πραγματοποίησης χιλιάδων μόνιμων διορισμών για την
κάλυψη των πραγματικών κενών της εκπαίδευσης, που έχει στην προμετωπίδα του το
εκπαιδευτικό κίνημα τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο είναι σωστό αλλά γίνεται όλο
και πιο επιτακτικό. Γι’ αυτό και χρειάζονται άμεσα νέοι, πιο δυναμικοί και
αποφασιστικοί αγώνες.
Μ. Σάκος