Για να καταγραφεί στις επερχόμενες εκλογές μια αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού σε θετική κατεύθυνση δεν υπάρχει άλλη εγγύηση από το να αλλάξει πρώτα ο κοινωνικός συσχετισμός, μέσα από το δυνάμωμα των αγώνων του λαού και της νεολαίας.
1. Το 2023 ξεκινά με τη χώρα να μπαίνει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, καθώς η κυβέρνηση φαίνεται να προσανατολίζεται σε εκλογές τον Απρίλιο. Όμως, όσο και αν ο Μητσοτάκης προσπαθεί να στρέψει τη συζήτηση σε κάθε είδους ψευδοδίλημμα προκειμένου να συγκρατήσει ορισμένα συντηρητικά ή μετριοπαθή στρώματα, δύο είναι τα θέματα εκείνα που ξεκάθαρα κυριαρχούν στη σκέψη του κόσμου και στην καθημερινότητα: Πρώτον, η συνεχιζόμενη εξοντωτική ακρίβεια. Και δεύτερον, η πρωτοφανής ηθική σήψη του συστήματος, που εκφράζεται όχι μόνο με τα απανωτά σκάνδαλα που αποκαλύπτονται, αλλά και με τη χωρίς προσχήματα εύνοια της κυβέρνησης στη διαπλεκόμενη ολιγαρχία, που μας ληστεύει κανονικότατα. Και αυτά τα δύο ζητήματα σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους.
Το θέμα της –προφυλακισμένης για διαφθορά, ξέπλυμα χρήματος και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση– ευρωβουλευτίνας Καϊλή δεν είναι ένα θέμα που αφορά μόνο το ηθικό ποιόν του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος». Το λέμε, άλλωστε, εδώ και χρόνια ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα αυτονομημένο σύστημα, με δικτατορική ισχύ πάνω στους ευρωπαϊκούς λαούς, το οποίο, πέρα από τα συμφέροντα των ισχυρότερων μερίδων του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, εξυπηρετεί και τα δικά του ιδιαίτερα συμφέροντα. Και αυτά τα ιδιαίτερα συμφέροντα δεν θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν μόνο από τις επίσημες εισφορές των εθνικών προϋπολογισμών για τη λειτουργία της Ε.Ε. Αλλά έχουν ανάγκη και από άφθονο μαύρο ή «γκρίζο» χρήμα, προερχόμενο από τα διάφορα «λόμπι», εντός ή εκτός Ευρώπης, τα οποία θέλουν να ασκούν επιρροή στις αποφάσεις της Ε.Ε.
Δεν πρόκειται όμως μόνο για αυτό. Η Καϊλή, αν και πολιτικό μηδενικό η ίδια, ήταν ένα βασικό στέλεχος της νεοφιλελεύθερης πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ, αυτής ακριβώς της πτέρυγας που λειτουργεί ως εφεδρεία του Μητσοτάκη, διαφημίζει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές στον κεντρώο κόσμο και επιδιώκει να ρυμουλκήσει το ΠΑΣΟΚ σε συγκυβέρνηση και πάλι με τη Νέα Δημοκρατία. Η ίδια πτέρυγα είναι επίσης ο κληρονόμος της πολιτικής παρακαταθήκης του «εκσυγχρονισμού» του Σημίτη, από όπου –ας μην το ξεχνάμε– βγήκαν πρόσωπα που έπαιξαν κεντρικό ρόλο στη μνημονιακή τραγωδία της χώρας, όπως ο Βενιζέλος, ο Παπαδήμος, ο Στουρνάρας κ.ά. Επίσης, αυτή η πτέρυγα είχε και προνομιακή σχέση με τα μέσα ενημέρωσης, ως «παιδιά» του συγκροτήματος Λαμπράκη, νυν Μαρινάκη.
Με δυο λόγια, η αποκάλυψη Καϊλή δεν ήταν ένα ξεβράκωμα μόνο για το Ευρωκοινοβούλιο και την Ε.Ε. αλλά και για τα πιο λυσσασμένα αντεργατικά επιτελεία της ελληνικής αστικής τάξης, καθώς και για τους λεγόμενους «αρίστους», που «τιμούν τη χώρα μας στην Ευρώπη», όπως δήλωνε ο Μητσοτάκης για την Καϊλή.
Γινόμαστε μάρτυρες του θράσους όλων αυτών των «αρίστων», που από τη μια θεωρούν ιδιοκτησία τους την εκπροσώπηση του ελληνικού λαού και τις διάφορες κρατικές θέσεις και από την άλλη βάζουν το χέρι στο μέλι σχεδόν απροκάλυπτα! Ας μην ξεχνάμε ότι της αποκάλυψης Καϊλή είχε προηγηθεί το σκάνδαλο Πάτση (πλειστηριασμοί), ενώ αμέσως μετά ακολούθησε το σκάνδαλο του κυβερνητικού βουλευτή Χειμάρα, που αναγκάστηκε να παραιτηθεί επειδή αποκαλύφθηκε ότι έπαιρνε χρήματα από συμβάσεις με το δημόσιο – και δεν είναι ο μόνος.
Με δυο λόγια, όσο και αν τα διαπλεκόμενα μεγαλοαστικά ΜΜΕ προσπαθούν να το κρύψουν, βαδίζουμε σε εκλογές μέσα σε μια ατμόσφαιρα που γίνεται όλο και πιο δυσώδης, από την μπόχα της σήψης του ολιγαρχικού καθεστώτος των «αρίστων».
2. Ο κόσμος αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι ανάμεσα στην ηθική σήψη του συστήματος και την κατάσταση της τσέπης του υπάρχει άμεση σύνδεση. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποκαλύπτεται όλο και πιο ανοιχτά ως μια κυβέρνηση υπαλλήλων των μεγαλοαστικών συμμοριών που ξεζουμίζουν τον ελληνικό λαό. Εδώ εκτελείται συγκεκριμένο «συμβόλαιο» μαζικής μεταφοράς πλούτου από τα κατώτερα και μεσαία κοινωνικά στρώματα στα ανώτερα! Και μάλιστα για τρίτη φορά μέσα σε δύο δεκαετίες (η πρώτη με το Χρηματιστήριο, η δεύτερη με το μνημόνιο).
Η ιστορία ότι για την ακρίβεια φταίνε μόνο «εξωγενείς παράγοντες» δεν μπορεί πλέον να σταθεί σοβαρά. Δεν μπορεί να φταίει ο… Πούτιν για το γεγονός ότι έχουμε σταθερά την ακριβότερη κιλοβατώρα στην Ευρώπη. Για αυτό ξεκάθαρα φταίει το έγκλημα της «απολιγνιτοποίησης» (που έγινε για να κονομήσουν οι ΑΠΕτζήδες) και το έγκλημα της χρηματιστηριοποίησης της ενέργειας, και μάλιστα με το λεγόμενο «τάργκετ μόντελ» (του Χατζηδάκη).
Επίσης, δεν είναι δυνατόν να θεωρούνται σοβαρά μέτρα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας το «καλάθι του νοικοκυριού» και το επερχόμενο, από Φεβρουάριο, food pass. Κατ’ αρχάς, όλα αυτά είναι «πράσινο φως» στα ισχυρά μονοπώλια της λιανικής και των εισαγωγών να συνεχίσουν τη ληστεία. Κατά δεύτερον, η ίδια η κυβέρνηση παραδέχεται ότι στο «καλάθι του νοικοκυριού» έχουν μπει λίγα επώνυμα προϊόντα. Η ιστορία με το food pass, τώρα, είναι μια ακόμη κοροϊδία, ότι δήθεν η κυβέρνηση φορολογεί τα υπερκέρδη των διυλιστηρίων (που βγαίνουν από την τσέπη μας) και τα επιστρέφει στον ελληνικό λαό. Στην πραγματικότητα, τα χρήματα για το food pass αντιπροσωπεύουν ένα πολύ μικρό μέρος αυτών των κερδών.
Το μεγάλο πρόβλημα, όμως, είναι άλλο. Με τα κάθε λογής κουπόνια, ούτε καταπολεμάς την ακρίβεια στη ρίζα της (ίσα ίσα την ενθαρρύνεις), ούτε λύνεις το πρόβλημα του τελικού καταναλωτή, δηλαδή, του φτωχομεσαίου εργαζόμενου και συνταξιούχου. Συν ότι αναπτύσσεις και μια συνείδηση ζητιάνου στους πολίτες. Και το τελευταίο έχει συμβάλει στη γενικότερη διάλυση του κοινωνικού ιστού που ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Η κυβέρνηση επίσης επιμένει να μη συζητά τη διατίμηση, ούτε τη μείωση του ΦΠΑ στα βασικά είδη και των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα. Ισχυρίζεται ότι ακόμα και μια μικρή μείωση του ΦΠΑ θα οδηγούσε τα δημόσια οικονομικά σε «κατάρρευση». Τη διαψεύδει ξεκάθαρα η ισπανική κυβέρνηση, που αυτές τις ημέρες μηδένισε το ΦΠΑ σε βασικά τρόφιμα και σε άλλα τον μείωσε στο 5%.
Ίσως όμως η χειρότερη συνέπεια της εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης στο θέμα της ακρίβειας είναι το νέο βαρύ χτύπημα στην παραγωγική οικονομία. Ακόμα και οι βιομήχανοι έχουν βγει στα κάγκελα, καθώς το ενεργειακό κόστοςοδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέο γύρο αποβιομηχάνισης της χώρας. Το αυτό ισχύει για όλες τις παραγωγικές μονάδες, αλλά και για ένα μέρος του τομέα των υπηρεσιών. Ήδη από το τέλος του 2022 καταγράφηκε σημαντική μείωση της βιομηχανικής δραστηριότητας.
Η κυβέρνηση επαίρεται ότι «πάμε καλύτερα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες» και ότι ούτε το 2023 θα μπούμε σε ύφεση. Αυτό όμως είναι καθαρά τυπικό. Μια παρασιτική οικονομία, που στηρίζεται στα κρατικά επιδόματα και σε διάφορες «φούσκες» συνδεδεμένες κυρίως με τον τουρισμό και το δημόσιο χρήμα, θα πληγεί ούτως ή άλλως από την παγκόσμια ύφεση. Και θα πληγεί πρώτ’ απ’ όλα στο θέμα του κόστους χρηματοδότησης και του χρέους, που συνεχίζει να συσσωρεύεται ακάθεκτο.
3. Παράλληλα, τα ζητήματα δημοκρατίας, παιδείας και δημόσιας υγείας παραμένουν διαρκώς στην επικαιρότητα, αφού η κυβέρνηση συνεχίζει να χτυπά τα δικαιώματα του ελληνικού λαού σε αυτούς τους τομείς.
Μερικά πρόσφατα δείγματα γραφής: Ο νόμος που έβαλε αρχή για διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας· οι πρωτοφανείς ελλείψεις φαρμάκων, απότοκο της πλήρους υπαγωγής του φαρμάκου στη λογική της «αγοράς»· οι τεράστιες ελλείψεις πολλών νοσοκομείων, με την κυβέρνηση να σφυρά αδιάφορα, αφού απεργάζεται την ιδιωτικοποίηση ή το κλείσιμό τους· το ύπουλο χτύπημα στα επαγγελματικά δικαιώματα των καλλιτεχνικών σχολών και των πανεπιστημιακών καθηγητικών σχολών· τα νέα χτυπήματα στον φοιτητικό συνδικαλισμό και στη δημοκρατία στα πανεπιστήμια κ.ο.κ.
Πάνω σε όλα αυτά τα ζητήματα επείγει να ανοίξουν νέα μέτωπα πάλης. Η περήφανη νίκη των υγειονομικών σε αναστολή ύστερα από 16 μήνες σκληρού αγώνα δείχνει τον δρόμο! Σημαντική είναι επίσης αυτή τη στιγμή η κινητοποίηση των καλλιτεχνικών επαγγελμάτων, που δέχονται μεγάλη επίθεση από την περίοδο των λοκντάουν μέχρι σήμερα. Αλλά και η καθολική αποχή των φοιτητών από τις ηλεκτρονικές εκλογές της Κεραμέως για τα συμβούλια διοίκησης των πανεπιστημίων.
Πολλαπλασιάζοντας και μαζικοποιώντας όλες τις κινήσεις απέναντι στη νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά του Μητσοτάκη, δημιουργώντας αγωνιστικά γεγονότα στο πεζοδρόμιο, τις επιχειρήσεις, τις σχολές, να της δείξουμε τον δρόμο της εξόδου! Που μπορεί μεν να έρθει με τις εκλογές, αλλά η μόνη εγγύηση για αυτό είναι να επιβάλουμε στην πράξη την αλλαγή του κοινωνικού συσχετισμού. Στη νέα χρόνια που ξεκινάει, το στοίχημα είναι να εκφραστεί έμπρακτα η οργή του λαού ενάντια στην ακρίβεια και τη νέα φτωχοποίηση, ενάντια στην αντιλαϊκή-αντιδημοκρατική πολιτική. Και κυρίως ενάντια στο καθεστώς της ηθικά σάπιας μεγαλοαστικής ολιγαρχίας των «αρίστων» και των πολιτικών υπαλλήλων της.
13/1/2023
Η Συντακτική Επιτροπή