Του Γιάννη Βερούχη (1931-2010)
1) Οι κινεζικές εισαγωγές
|
● Αυτές οι εισαγωγές ευθύνονται για την έως τώρα καταστροφή των μικρών βιοτεχνιών και εμπορικών επιχειρήσεων, τη γενική αποβιομηχάνιση της χώρας μας, και την καλπάζουσα αύξηση της ανεργία. Και μελλοντικά αυτές οι εισαγωγές θα γίνουν ακόμα πιο υπεύθυνες, για την επερχόμενη βαθύτατη καταστροφή της χώρας μας.
▬ Τα κινεζικά προϊόντα είναι τα φυσικά παράγωγα ενός καθεστώτος, που είναι ένα μείγμα της πλέον κτηνώδους καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της πλέον κτηνώδους κρατικής σταλινικής βίας, υποταγής και βαρβαρότητας.
● Οι οικονομική καταστροφή ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού, από την ανεξέλεγκτη εισβολή των κινεζικών προϊόντων, είναι έργο των οικονομικών συμφερόντων μιας ολιγάριθμης ομάδας Ελλήνων μεγαλοκαπιταλιστών: Που κατέχουν τον εμπορικό στόλο και διευθύνουν την ελληνική κυβέρνηση.
▬ Τον Μάιο του 2005, όταν εκδηλώθηκε στην Ελλάδα η πρώτη διαμαρτυρία κατά της εισβολής των κινεζικών προϊόντων, ο Κινέζος πρεσβευτής στην Ελλάδα εδήλωσε στον Τύπο: «Κακώς ορισμένοι Έλληνες διαμαρτύρονται για την εισαγωγή των κινεζικών προϊόντων στην Ελλάδα. Διότι με την ελληνική κυβέρνηση ήδη έχουμε συμφωνήσει γραπτά ότι εσείς θα δέχεστε τα προϊόντα μας, και εμείς θα χρησιμοποιούμε για τις θαλάσσιες μεταφορές μας τα ελληνικά πλοία». Δηλαδή ο Κινέζος πρεσβευτής ήδη έχει επιβεβαιώσει τις καταγγελίες μας.
▬ Υπηρέτης όμως των συμφερόντων των εφοπλιστών δεν είναι μόνο η κυβέρνηση, αλλά είναι και όλα τα κόμματα της βουλής. Δηλαδή είναι όλοι αυτοί οι «φίλοι του λαού» που όταν αυτός καταστρέφεται από τις κινεζικές εισαγωγές αυτοί δε βγάζουν τσιμουδιά. Με εξαίρεση την ηγεσία του ΚΚΕ που λόγω της εντελώς δικής της αντίληψης, που έχει περί του κομμουνισμού…! θεωρεί τα κινεζικά εισαγόμενα,… προϊόντα κομμουνιστικής χώρας…!
● Για την αντιμετώπιση του κινεζικού κινδύνου υπάρχουν δύο αντιλήψεις. Πρώτον: είναι η αντίληψη των καπιταλιστικών συμφερόντων. Και δεύτερον: Είναι η αντίληψη των συμφερόντων του εργαζόμενου ελληνικού λαού.
● Πρώτον: Κατά τους καπιταλιστές, η εισβολή των κινεζικών προϊόντων οφείλεται στην αδυναμία της Ελλάδας να την αναχαιτίσει, λόγω των πολύ μεγάλων ελληνικών εργατικών μισθών -κατ’ αυτούς-, και της πολύ μικρής παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας. Και παντοιοτρόπως συνιστούν και προωθούν την κινεζοποίηση του εργαζόμενου ελληνικού λαού, γι’ αυτό άλλωστε και προωθούν την εισαγωγή τεραστίων μαζών ξένων εργατών, πρωτόγονων, φτηνών και υποτακτικών.
▬ Γι’ αυτό αν παρατηρήσουμε προσεχτικά θα δούμε, ότι η εισαγωγή φτηνών κινεζικών προϊόντων και φτηνών ξένων εργατών, υποστηρίζεται και ενθαρρύνεται από τα ίδια πολιτικά κέντρα.
Οπότε αυτές οι δύο εισαγωγές, δεν είναι ανεξάρτητες αλλά συγκλίνουν και προετοιμάζουν την κτηνώδη κινεζοποίηση της Ελλάδας.
● Δεύτερον: Κατά τα συμφέροντα του εργαζόμενου ελληνικού λαού όμως, η αντιμετώπιση των κινεζικών εισαγωγών δεν είναι θέμα ανταγωνιστικότητας προς την Κίνα. Αλλά είναι θέμα απαγόρευσης της εισαγωγής των κινεζικών προϊόντων, για την προστασία του εργαζόμενου ελληνικού λαού από την καταστροφή.
Άλλωστε δεν υπάρχει πιο δίκαια και πιο ανθρωπιστική πράξη, από το να απορριφθούν οι εισαγωγές προϊόντων που έχουν παραχθεί με αυτά τα βάρβαρα, κτηνώδη και εγκληματικά μέσα του καθεστώτος της Κίνας.
Ο ελληνικός λαός οφείλει να αγωνιστεί για την σωτηρία του. Ποτέ δεν είναι αργά…
Γράφτηκε τον Μάρτιο του 2007
2) Η εθνική ανταγωνιστικότητα
● Όλα τα αντεργατικά μέτρα του ελληνικού καπιταλισμού, οι ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν και θα γίνουν, το ασφαλιστικό, τα εργασιακά, και το πλήθος των μέτρων που προετοιμάζουν, όλα αποσκοπούν στη στήριξη της «εθνικής ανταγωνιστικότητας».
Και αυτή η κατάσταση δεν θα σταματήσει ποτέ από μόνη της.
Διότι οι καπιταλιστές πάντα θα βρίσκουν μια χώρα στον κόσμο όπου οι μισθοί και οι κοινωνικές δαπάνες θα είναι χαμηλότερες από τη χώρα μας, και πάντα και ατελείωτα θα γυρεύουν να επιβάλουν στους εργαζόμενούς τους και νέα μέτρα κοινωνικής οπισθοδρόμησης, για την τόνωση της «εθνικής τους ανταγωνιστικότητας»…
▬ Στο ζήτημα της «εθνικής ανταγωνιστικότητας» είναι συγκεντρωμένη όλη η οργανωμένη προπαγάνδα των καπιταλιστών, που με μια φοβερή πλύση εγκεφάλου επιχειρούν να επιβάλουν στους εργαζόμενους την ιδέα: Ότι η «Εθνική Ανταγωνιστικότητα» είναι το αναντικατάστατο μέσο «Εθνικής Άμυνας», στη «νέα» εποχή της «παγκοσμιοποίησης της οικονομίας» στην οποία μπήκαμε…
▬ Εδώ πρόκειται για μια χοντροειδή πολιτική απάτη, διότι όλη αυτή η «νέα» παγκοσμιοποίηση της οικονομίας όχι μόνο δεν είναι κάτι το νέο αλλά αντίθετα είναι κάτι το πολύ παλιό. Είναι οι παγκόσμιοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί που ο Λένιν και ο Τρότσκυ ανάλυσαν και κατάγγειλαν από την τότε εποχή τους.
Όσο για το περιεχόμενο αυτών των «εθνικών ανταγωνιστικοτήτων» επίσης δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά μια παγκόσμια πολιτική απάτη όλων των καπιταλιστών για την από κοινού παγκόσμια καταλήστευση της εργατικής τάξης.
● Εδώ όμως πρέπει να σταθούμε και να τονίσουμε ότι, επειδή όλα σχεδόν τα αντεργατικά μέτρα στηρίζονται στην αρχή της «Εθνικής Ανταγωνιστικότητας» δεν είναι δυνατόν να υπάρχει μια πραγματική άμυνα των εργατών σε οποιαδήποτε καπιταλιστική επίθεση παρά μόνο όταν: Οι εργάτες κατανοήσουν και απαλλαγούν από κάθε συναίνεση γύρω από την υποστήριξη της «Εθνικής Ανταγωνιστικότητας», στον βωμό της οποίας καλούνται να θυσιάσουν τα δικά τους συμφέροντα.
Και επίσης για τους εργάτες, η πραγματική στάση του καθενός απέναντι στο ζήτημα της «Εθνικής Ανταγωνιστικότητας» πρέπει να είναι βασικό στοιχείο παρατήρησης για να μπορούν να εντοπίζουν τους πολιτικούς υπηρέτες των καπιταλιστών και μέσα στα πολιτικά κόμματα και μέσα στα συνδικάτα.
● Όσο για τους κατόχους του πλούτου, που λόγω της «Εθνικής Ανταγωνιστικότητας» ζημιώνονται όπως λένε, δεν έχουν παρά να παραδώσουν τον πλούτο τους σε μας που τον δημιουργήσαμε.
▬ Εάν οι κάτοχοι του πλούτου ζημιώνονταν από την κατοχή των τραπεζών τους, των εργοστασίων τους, των βαποριών τους και των επιχειρήσεών τους, δεν έχουν παρά να παραδώσουν όλα αυτά που τους βλάπτουν, σε μας τους εργάτες.
Γράφτηκε τον Ιούλιο του 1998
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ
Συνεχίζουμε, με αναδημοσίευση παλιών κομματιών (που διατηρούν όλη τους την επικαιρότητα και την πολιτική σημασία), τη σπουδαία αυτή στήλη που έγραφε ο αλησμόνητος σύντροφος, δάσκαλος και ηγέτης Γιάννης Βερούχης.