Είναι κρίσιμο τα διδάγματα από αυτή τη νίκη να αξιοποιηθούν από το εργατικό-λαϊκό κίνημα
Αποφασιστικότητα, τόλμη, αντοχή, πρωτοτυπία στις μεθόδους πάλης,
ενότητα πέρα από πολιτικές απόψεις: αυτά και άλλα «υλικά» οδήγησαν
στη νίκη τον 16μηνο αγώνα των υγιειονομικών σε αναστολή,
Μετά από 16 ολόκληρους μήνες ηρωικού αγώνα και ανυποχώρητης στάσης, χιλιάδες εργάτες της υγείας, του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, γύρισαν από την 1η Ιανουαρίου 2023 στις δουλειές τους. Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, μιλάμε για δεκαπέντε περίπου χιλιάδες εργαζόμενους στον τομέα της υγείας, που είχαν τεθεί από την 1η Σεπτεμβρίου 2021 σε αναστολή εργασίας χωρίς μισθό, επειδή δεν είχαν εμβολιαστεί: γιατροί, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, πληρώματα ασθενοφόρων, τραπεζοκόμοι, τεχνικοί, γραμματειακό και διοικητικό προσωπικό, μέχρι και ελεύθεροι επαγγελματίες που είχαν αναγκαστεί να κλείσουν τα ιατρεία τους.
Παρόλο που όλα σχεδόν τα κόμματα και οι οργανώσεις της αριστεράς υποβίβασαν και ουσιαστικά αδιαφόρησαν πλήρως για τον αγώνα αυτό, στην πραγματικότητα πρόκειται για τη μεγαλύτερη εργατική νίκη των τελευταίων δεκαετιών. Για μια νίκη που επετεύχθη κάτω από τις δυσκολότερες συνθήκες και απέδειξε την ικανότητα της εργατικής τάξης να οργανώνεται, να ανθίσταται και να αποτελεί το θεμελιώδες προπύργιο για την υπεράσπιση των πιο βασικών ανθρωπίνων, εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Επί 16 μήνες, μερικές χιλιάδες υγειονομικοί, με επικεφαλής μια χούφτα τίμιων, ανυποχώρητων, ευφάνταστων και χαλκέντερων πρωτοπόρων, αν και τελείως συκοφαντημένοι και αποκλεισμένοι από όλους τους μηχανισμούς ισχύος (κράτος, κόμματα, ΜΜΕ, συνδικάτα), στερημένοι από τον μισθό τους και απειλούμενοι μέχρι και με απόλυση, κατάφεραν: Να προασπίσουν το κεφαλαιώδες ανθρώπινο δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματός τους, το δικαίωμα στην αντίθετη επιστημονική άποψη, το δικαίωμα στη δουλειά, και να αποτρέψουν τη διενέργεια μαζικών απολύσεων στο δημόσιο.
Ο αγώνας αυτός πρέπει οπωσδήποτε να αποτελέσει το αντικείμενο μελέτης και εξαγωγής συμπερασμάτων, γιατί, ενώ επί της ουσίας επιβεβαιώνει όλες τις θεμελιώδεις αρχές της αριστερής παράδοσης, ταυτόχρονα ανατρέπει όλα τα στερεότυπα, τις αγκυλώσεις και τις στρεβλώσεις που κυριαρχούν στα μυαλά της σημερινής οργανωμένης αριστεράς. Μια τέτοια μελέτη και αποτίμηση δεσμευόμαστε ότι θα κάνουμε στο εγγύς μέλλον.
Ο αγώνας αυτός, αν και πέτυχε τον βασικό του στόχο, την επιστροφή στην εργασία, δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Και αυτό γιατί η συστηματική στοχοποίηση των συγκεκριμένων ανθρώπων και η νομοθετική προσπάθεια της κυβέρνησης να νοθεύσει τη νίκη τους έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση πληθώρας δυσμενών διακρίσεων εις βάρος τους μέσα στους χώρους δουλειάς, που στον ιδιωτικό τομέα φτάνουν μέχρι και σε απολύσεις. Ειδικότερα, η υπουργική απόφαση που ρυθμίζει τον τρόπο επιστροφής τους ορίζει ότι δεν επιτρέπεται να απασχολούνται σε μονάδες εντατικής θεραπείας, ογκολογικά τμήματα κ.λπ., δίνοντας επίσης τη δυνατότητα στην Επιτροπή Λοιμώξεων κάθε υγειονομικής μονάδας να προσθέτει και άλλους τέτοιους απαγορευμένους χώρους. Το απαράδεκτο αυτό «παραθυράκι» έχει δώσει πάτημα για δυσμενείς τοποθετήσεις, στον δε ιδιωτικό τομέα έως και για απολύσεις, με το πρόσχημα ότι δεν υπάρχουν «επιτρεπόμενες» θέσεις για να εργαστούν. Πέραν αυτού, απαράδεκτη, αντιεπιστημονική και εκδικητική είναι και η υποχρέωση να κάνουν δύο ράπιντ τεστ τη βδομάδα, και μάλιστα με δικά τους έξοδα.
Καθήκον κάθε συνειδητού εργαζόμενου, πολίτη και προοδευτικού ανθρώπου είναι να στρέψει το βλέμμα του στην περιφανή αυτή νίκη, να προσπαθήσει να διδαχθεί από αυτή και να σταθεί στο πλευρό αυτών των τολμηρών και πρωτοπόρων αγωνιστών και στα επόμενα βήματά τους. Η γνώση, η ελπίδα, η αισιοδοξία και τα μυστικά των μελλοντικών επιτυχιών για τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες μπορούν να βγουν μόνο μέσα από αυτούς τους δρόμους, από αυτά τα ζωντανά παραδείγματα.
Η νίκη είναι γεγονός! Ο αγώνας συνεχίζεται!
Βασίλης Παπανικολάου