Το ντόπιο κεφάλαιο βασικός υπεύθυνος για την ακρίβεια

 

Ας μας εξηγήσει ο υπουργός Ανάπτυξης γιατί, ακόμα και 
όταν πέφτουν οι τιμές της ενέργειας και ο επίσημος 
πληθωρισμός, τα τρόφιμα συνεχίζουν να ανεβαίνουν

Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ.), ο δείκτης τιμών των τροφίμων είχε αύξηση 15,5% στο τέλος του 2022, ενώ των προϊόντων της χαρτοποιίας έφτασε στο +30%. Απορρυπαντικά και είδη προσωπικής φροντίδας είχαν επίσης τεράστια αύξηση. Την ίδια στιγμή, ο πληθωρισμός τον Δεκέμβριο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ήταν 7,2%.

Οπότε οι αυξήσεις στα τρόφιμα, και σε άλλα προϊόντα, δεν δικαιολογούνται παρά μόνο από τη βουλιμία των εγχώριων καπιταλιστών για κέρδη, και όχι από την άνοδο των τιμών διεθνώς ή τον πόλεμο στην Ουκρανία, τουλάχιστον όχι στον βαθμό που ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Η αδηφαγία και αισχροκέρδεια του εγχώριου κεφαλαίου, πάντα με τις πλάτες της κυβέρνησης, φαίνεται ανάγλυφα στο «σύστημα» που έχουν καθιερώσει οι αλυσίδες των σούπερ μάρκετ, με την πρακτική «εντατικοποίησης των μικρότερων συσκευασιών». Προωθούν δηλαδή προϊόντα με την ίδια τιμή αλλά με μειωμένη ποσότητα, οπότε στην ουσία υπάρχει αύξηση της τιμής τους.

Η μάστιγα της ακρίβειας αντιμετωπίζεται μόνο με την επιβολή της διατίμησης, στα βασικά τουλάχιστον καταναλωτικά είδη. Μια διατίμηση σε όλη την κλίμακα της παραγωγής και κατανάλωσης ενός προϊόντος, από τον αγροτικό τομέα μέχρι τη λιανική αγορά. Πέρα από τον περιορισμό της καπιταλιστικής κερδοσκοπίας, αυτό θα βοηθήσει τον πρωτογενή τομέα να έχει τιμές που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των αγροτών, μειώνοντας την ψαλίδα ανάμεσα στην τιμή παραγωγής του προϊόντος και την τιμή της κατανάλωσής του.

Μαζί με το αίτημα της διατίμησης πρέπει να παλέψουμε για ένα δημόσιο σύστημα μεταφοράς και διάθεσης των προϊόντων. Για να χτυπηθεί η ασυδοσία του χονδρεμπορικού κεφαλαίου, των μεσαζόντων δηλαδή, που παίζουν τον βασικότερο ρόλο στην άνοδο των τιμών. Το εισαγωγικό κεφάλαιο των μη εγχώριων προϊόντων αποτελεί επίσης μάστιγα στο θέμα της ακρίβειας.

Για να παρακαμφθεί το παρασιτικό κεφάλαιο-βδέλλα πάνω στο σώμα του εργαζόμενου λαού χρειάζεται να υπάρχουν δομές άμεσης επαφής των παραγωγών των προϊόντων με τους καταναλωτές στις πόλεις, μέσω αντίστοιχων συνεταιρισμών, λαϊκών αγορών κ.λπ.

Τα δύο αυτά μέτρα –επιβολή διατίμησης στα προϊόντα και ένα δημόσιο και συνεταιριστικό σύστημα διάθεσής τους– πρέπει και μπορούν να γίνουν προμετωπίδα της οργανωμένης πάλης του εργατικού κινήματος και του λαού στη μάχη για την επιβίωσή του.

 

Σ. Κρόκος