Αισχροκέρδεια, ασυδοσία και κορεσμός οδηγούν σε κρίση ιδίως τους πολυτελείς τουριστικούς προορισμούς της χώρας
 |
| Η εικόνα του δημάρχου Θεσσαλονίκης να παριστάνει τον Κουμουρτζή και να πανηγυρίζει επειδή κατέπλευσαν δύο κρουαζιερόπλοια στο λιμάνι της πόλης δείχνει ανάγλυφα σε τι καταστάσεις οδηγεί η υποταγή της χώρας και όλων των πόρων της σε ένα τουριστικό μοντέλο «ανάπτυξης» |
Το πόσο στρεβλό και προβληματικό είναι το μοντέλο τουριστικής «ανάπτυξης», το οποίο υιοθετήθηκε από τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών ως η «βαριά βιομηχανία» της χώρας, χρόνο με τον χρόνο γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρο, μέσα από το κοινωνικό, οικονομικό, περιβαλλοντικό αποτύπωμα που αφήνει στο πέρασμά του.
· Οι ελληνικές κυβερνήσεις, διαδοχικά, αφού προηγουμένως έκλεισαν εργοστάσια απαξιώνοντας την πραγματική βαριά βιομηχανία, διευκολύνουν νομοθετικά το τουριστικό κεφάλαιο με αδειοδοτήσεις όχι μόνο σε περιοχές όπου έχουν ήδη κορεσθεί από την εκτεταμένη δόμηση τουριστικών μονάδων αλλά και σε περιοχές Natura. Οι επενδύσεις χαρακτηρίζονται «στρατηγικές» ώστε να αποφεύγεται ο όποιος στοιχειώδης έλεγχος έχει απομείνει, ενώ τις τροφοδοτούν με δημόσιο χρήμα μέσω του Αναπτυξιακού Νόμου. Με τόσα προνόμια πώς να μη δρας μαφιόζικα και αλαζονικά προς την κοινωνία και το περιβάλλον! Φοροδιαφεύγουν, ξεπλένουν χρήμα, ιδιοποιούνται παραλίες και δημόσιους χώρους, καταναλώνουν αφειδώς υδάτινους πόρους, αποκλείουν με περίσσιο θράσος τον κόσμο από την πρόσβαση στη θάλασσα, χρησιμοποιούν μαφιόζικες πρακτικές σε όποιον τους σταθεί εμπόδιο.
· Οι φετινές όμως επιδόσεις του τουρισμού δεν φαίνεται να ανταποκρίνονται στους πανηγυρισμούς των προηγούμενων καλοκαιριών, ειδικά όσον αφορά τουριστικούς προορισμούς που επιλέγουν να προσελκύουν τουρίστες υψηλών βαλαντίων. Μέσα Ιούνη και το τοπίο στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου «Νίκος Καζαντζάκης» ήταν «νεκρό». Στη Μύκονο ο Ιούνιος είχε μια μείωση της τάξης του 40% (ίσως και παραπάνω). Ούτε και στη Σαντορίνη οι αφίξεις ήταν οι αναμενόμενες. Από τη μια οι τιμές των τουριστικών πακέτων για Ελλάδα, που είναι 8-15% υψηλότερες από πέρυσι, και από την άλλη οι μαφιόζικες πρακτικές που έκαναν τον γύρο του κόσμου, το όργιο παρανομίας στις παραλίες και σε γνωστά μπιτσόμπαρα σίγουρα επηρέασαν αρνητικά τους επίδοξους ταξιδιώτες.
· Μια τετραμελής οικογένεια για ένα ταξίδι μετ’ επιστροφής στη Νάξο θα πληρώσει πάνω από 400 ευρώ. Αν προσθέσεις και το κόστος διαμονής, αντιλαμβάνεται κανείς πώς γεννήθηκε η αντίφαση: η Ελλάδα να θεωρείται ένας από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο, το ελληνικό καλοκαίρι όμως να είναι απαγορευτικό για την πλειονότητα των ελληνικών οικογενειών! Ενώ από την άλλη, για να εξυπηρετηθούν οι πλούσιοι πελάτες δημιουργούνται κοστοβόρα και ενεργοβόρα ιδιωτικά ελικοδρόμια.
· Η γκροτέσκο αισθητική της εικόνας του δήμαρχου της Θεσσαλονίκης να υποδέχεται τους επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων με συρτάκι και κουλούρια, αν δεν είχε τα αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα, σίγουρα είναι η απόλυτη έκφραση του πάλαι ποτέ «θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης». Στο ίδιο πλαίσιο και η δουλική εξυπηρέτηση του πλούσιου πελάτη, όπως στην περίπτωση του νεαρού σερβιτόρου-κολυμβητή της Ρόδου, το να νιώθω τυχερός και ευγνώμων απέναντί του γιατί «πληρώνει καλά», σαρώνοντας κάθε άλλη αξία και κάθε έννοια αξιοπρέπειας μπροστά στο κέρδος.
Απαιτείται άμεσα να απεξαρτηθούμε από τη «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού. Δημόσιες επενδύσεις και άνοιγμα εργοστασίων, στήριξη της εγχώριας παραγωγής. Αυστηροί περιορισμοί έκδοσης αδειών δόμησης, περιορισμός των βραχυχρόνιων μισθώσεων, πάταξη της φοροδιαφυγής και της αυθαιρεσίας. Διασύνδεση του τουρισμού με κύριες δραστηριότητες της ελληνικής οικονομίας (π.χ. τοπικά αγροτικά προϊόντα). Αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες και συνθήκες διαμονής για τους εργαζόμενους στον τουρισμό. Στήριξη του εσωτερικού τουρισμού. Οι διακοπές για τους εργαζόμενους είναι ζωτικής σημασίας και δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με επιδοματικές πολιτικές. Δημιουργία υποδομών και προγραμμάτων με αθλητικά camps και δημιουργικές δραστηριότητες για παιδιά. Αξιοποίηση των υπαρχουσών υποδομών που έχουν εγκαταλειφθεί, όπως τα Ξενία και οι δημοτικές κατασκηνώσεις. Πλαφόν στις τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων οι οποίες έχουν γίνει απαγορευτικές για τον απλό εργαζόμενο. Προστασία της νησιωτικότητας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Με σεβασμό στον ντόπιο, στον επισκέπτη και στον εργαζόμενο.
Όλγα Στεφανίδου