Ποινικοποιείται
περαιτέρω η απεργιακή δράση και ενθαρρύνεται η οικονομία
του
παρασιτισμού και της προσωρινότητας
Αυτή είναι η κατάσταση της εργατικής τάξης που ορέγονται οι πιο
αρπακτικές μερίδες της εγχώριας αστικής τάξης - και το νομοσχέδιο
του ακροδεξιού υπουργού «Εργασίας» τους την εξασφαλίζει
Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο του υπουργού Εργασίας, Αδ. Γεωργιάδη απογειώνει την επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου στα δικαιώματα των εργαζομένων, επιδιώκοντας να τους δώσει τη χαριστική βολή. Έρχεται να συμπληρώσει τις αντιδραστικές διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη, να συνεχίσει την πολιτική τρομοκράτησης της εργατικής τάξης και να επιβάλει έναν νέο εργασιακό μεσαίωνα. Μεταξύ άλλων, το εν λόγω αντεργατικό τερατούργημα προβλέπει:
● Την προώθηση του 6ήμερου, δηλαδή την κατάργηση του 5ήμερου, στη
βιομηχανία και γενικά στις επιχειρήσεις 24ωρης λειτουργίας (με βάρδιες), με μονομερή
απόφαση του εργοδότη. Κάτι που θα ανοίξει τον δρόμο για κατάργηση του 5ήμερου
και σε άλλους κλάδους και επιχειρήσεις. Επίσης, επεκτείνεται η κυριακάτικη
εργασία στις βιομηχανίες τροφίμων και ποτών.
● Τη δυνατότητα απασχόλησης του εργαζόμενου σε περισσότερους του ενός
εργοδότη, φτάνοντας έως και τις 13 ώρες εργασίας την ημέρα, δηλαδή, 78 ώρες την
εβδομάδα! Στην
περίπτωση ομίλου εταιρειών, ο εργαζόμενος θα μπορεί να απασχολείται για 8 ώρες
σε μια εταιρεία και 5 ώρες σε μια «άλλη» εταιρεία – ουσιαστικά για την ίδια
θέση εργασίας. Η εργοδοσία γλυτώνει έτσι την αμοιβή της υπερωριακής απασχόλησης.
● Τη θεσμοθέτηση συμβάσεων «κατά παραγγελία», δηλαδή, εργασία χωρίς
καθορισμένα χρονικά όρια. Ως μοναδική «εξασφάλιση» του εργαζόμενου ορίζεται
η «έγκαιρη» ενημέρωσή του για τη διάρκεια της εργασίας, τον τόπο και την
αμοιβή. Δηλαδή, ο εργαζόμενος θα είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμος για
τον εργοδότη.
● Την «ευέλικτη» διευθέτηση του χρόνου εργασίας (ωράριο εργασίας,
υπερωρίες κ.λπ.) σε
ετήσια ή εξαμηνιαία βάση, με μονομερή
απόφαση του εργοδότη μέσα από ατομική σύμβαση.
● Την
ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση της θέσης του «δόκιμου»
εργαζόμενου, καθώς στο τέλος της 6μηνης σύμβασής του δεν θα δικαιούται
αποζημίωση και επίδομα ανεργίας.
● Την περαιτέρω ποινικοποίηση των
εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης. Απαγορεύεται η περιφρούρηση
της απεργίας και η κατάληψη χώρων εργασίας, με εξοντωτική χρηματική ποινή (τουλάχιστον
5.000 ευρώ) και φυλάκιση έξι μηνών για όποιον εμποδίζει την είσοδο στον χώρο
εργασίας ή ασκεί «ψυχολογική πίεση» σε απεργοσπάστες. Μετά τον δραστικό
περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας με τον νόμο Χατζηδάκη, η προσπάθεια
καταστρατήγησης των εναπομεινάντων εργατικών κατακτήσεων συνοδεύεται και από
επιπλέον κατασταλτικά μέτρα, για να αποσοβηθεί η εργατική αντίσταση.
Το
νομοσχέδιο αυτό αποτελεί μνημείο αντεργατικού μένους. Απογειώνει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, νομιμοποιεί την ασυδοσία των
εργοδοτών, καταργεί κάθε έννοια προστασίας των εργαζομένων, όπως και κάθε
έννοια προγραμματισμού της ζωής και του ελεύθερου χρόνου τους, μετατρέποντάς
τους κυριολεκτικά σε σύγχρονους σκλάβους. Προωθεί την πλήρη κατάργηση βασικών μορφών
πάλης της εργατικής τάξης. Επιδιώκει την απόλυτη ατομικοποίηση της εργατικής
τάξης, στην πράξη αλλά και ιδεολογικά-πολιτικά. Δεν είναι τυχαίες οι δηλώσεις
του Γεωργιάδη ότι η ευελιξία είναι δικαίωμα, ότι είναι για το καλό του
εργαζόμενου!
Το
νομοσχέδιο είναι απευθείας παραγγελία
συγκεκριμένων ελληνικών καπιταλιστικών ομίλων, προκειμένου να συνεχίσουν
χωρίς περιορισμούς και με μεγαλύτερη ένταση την εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Την ίδια στιγμή, το νομοσχέδιο εντείνει
τον παρασιτισμό και την εποχικότητα, καταδικάζοντας έτσι την ελληνική οικονομία
σε ακόμα πιο τυχοδιωκτικές κατευθύνσεις.
Αντί
στον 21ο αιώνα, με τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, να μιλάμε για μείωση των
ωρών εργασίας χωρίς μείωση μισθού, για σταθερές και καλύτερες συνθήκες εργασίας
για όλους τους εργαζόμενους, η βάρβαρη
αντεργατική κυβέρνηση Μητσοτάκη έρχεται να μας γυρίσει πίσω στον 19ο αιώνα. Τα
περί οδηγιών της Ε.Ε., που επικαλείται για την «αναγκαιότητα» των μέτρων –εκτός
του ότι τις παρουσιάζει όπως τη συμφέρει–, δεν ενδιαφέρουν τους εργαζόμενους.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι τα αυτονόητα δικαιώματά μας. Η εργατική μας τάξη
πρέπει να ξεσηκωθεί! Να μην επιτρέψουμε να μας κάνουν χειρότερους και από ζώα
για φόρτωμα. Η θέση όλων μας είναι στις συνελεύσεις, στους αγώνες και στους
δρόμους.
Μ. Σάκος