Δήμοι-«ιμάντες»
της κεντρικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής αφήνουν ανυπεράσπιστο τον λαό
 |
| Οι αγώνες των τοπικών κοινωνιών για την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών και ενάντια στην ιδιοποίηση βουνών, παραλιών, νερών, γης από το αρπαχτικό κεφάλαιο είναι η μόνη ελπίδα να αλλάξει ο συσχετισμός και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης |
Δήμοι και περιφέρειες, με τους νόμους του
«Καποδίστρια», του «Καλλικράτη» και του «Κλεισθένη», μετατράπηκαν σε
μηχανισμούς υλοποίησης των αντιλαϊκών πολιτικών. Το νεοφιλελεύθερο
πάρτι που στήθηκε από την περίοδο του Σημιτικού «εκσυγχρονισμού», με
αποκορύφωμα τα χρόνια των μνημονίων, με τις ιδιωτικοποιήσεις, τις εργολαβίες,
τις ρεμούλες στο δημόσιο χρήμα, την αλλοίωση και αποδόμηση κάθε δημόσιου ελεγκτικού
μηχανισμού, του ξεπουλήματος με συνοπτικές διαδικασίες του ό,τι μπορούσε να φέρει
κέρδος, μετέτρεψε τους δήμους και τις περιφέρειες
σε άντρα διαφθοράς, ανηθικότητας και ενίοτε της μαφίας (βλέπε Μπέος στον
Βόλο). Τιμωρήθηκε κανείς; Αντιστάθηκε
κάποιος από την τοπική αυτοδιοίκηση;
Η διαχείριση των απορριμμάτων, δημόσιοι και δημοτικοί
χώροι, ακτές, λιμάνια και αεροδρόμια, νερό, υγεία ιδιωτικοποιούνται για την
ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Οι περιφέρειες το
μόνο που κάνουν είναι να μοιράζουν κονδύλια για έργα (αντιπλημμυρικά, αντιπυρικά,
αντισεισμικά) σε ημέτερους εργολάβους, τα
οποία υλοποιούνται μόνο στον βαθμό που και όπως συμφέρει τους εργολάβους. Φρέσκο
παράδειγμα ο περιφερειάρχης της Θεσσαλίας, ο Αγοραστός. Εκτός ελαχίστων
εξαιρέσεων, βγήκε κάποιος δήμαρχος στον δρόμο ενάντια σε όλα αυτά; Επιπλέον
έχουμε ανταποδοτικά τέλη, αύξηση των δημοτικών τελών, πλειστηριασμούς και
κατασχέσεις σπιτιών, περικοπές των κοινωνικών παροχών, επισφαλές εργαζόμενο προσωπικό και προώθηση νέων ελαστικών μορφών
εργασίας στους δήμους και στις περιφέρειες. Αντιστάθηκε κάποιος αιρετός από
την τοπική αυτοδιοίκηση; Στην πλειονότητά τους οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες
εξυπηρετούν κατά γράμμα όλες τις αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων, με το
αζημίωτο βεβαίως. Τα φωτοβολταϊκά και οι
ανεμογεννήτριες «φυτεύονται» με τις ευλογίες των τοπικών αρχών. Την περίοδο
της πανδημίας περιφερειακές και δημοτικές αρχές στήριξαν την εγκληματική
διαχείριση της κυβέρνησης του Μητσοτάκη και αδιαφόρησαν για την απαράδεκτη
κατάσταση στα κέντρα υγείας.
Οι δήμοι λοιπόν
όχι μόνο δεν είναι άμοιροι ευθυνών, αλλά είναι τα τσιράκια του συστήματος. Η «αλλαγή»
που ευαγγελίζονται οι υποψήφιοι, την επόμενη μέρα των εκλογών θα μεταφραστεί σε
ιδιωτικοποιήσεις, θα εξακολουθεί ο δήμος να είναι φορομπηχτικός μηχανισμός, θα
συνεχίσουν να στηρίζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές που όλα τα αστικά κόμματα
(Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) ψήφισαν. Πρωταρχικός
μας στόχος θα πρέπει να είναι η καταψήφιση των δημοτικών και περιφερειακών
παρατάξεων που υπερασπίζονται το νεοφιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης. Μαυρίζουμε όλες τις παρατάξεις που
ευθύνονται για αυτά που βιώνουμε.
Ψηφίζουμε δημοτικές παρατάξεις που είναι κοντά στον
εργαζόμενο, κοντά στην τοπική κοινωνία. Που αφουγκράζονται, γνωρίζουν και αγωνίζονται
για τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών και τα σύγχρονα προβλήματα που
ταλανίζουν τη νέα γενιά. Ταυτόχρονα όμως, γνωρίζοντας πως οι τοπικές κοινωνίες
συχνά είναι πεδία ζύμωσης ριζοσπαστικών και προοδευτικών δυνάμεων, η πάλη για δημοκρατικά δικαιώματα και
ελευθερίες, για δημόσια και δωρεάν παιδεία, υγεία, ύδρευση, αποχέτευση, έργα
οδοποιίας, για έργα αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά, για κρατική χρηματοδότηση του
πολιτισμού και του αθλητισμού, για δωρεάν πρόσβαση σε παιδικούς σταθμούς, για
μόνιμη και σταθερή εργασία και γενικά η πάλη για αναζωογόνηση και ανασυγκρότηση
των λαϊκών διεκδικήσεων, σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο, θα πρέπει να είναι
πρώτη προτεραιότητα.
Όλγα Στεφανίδου