Οι πρωτοφανείς καταστροφές στη Θεσσαλία, τον Έβρο και άλλα μέρη φέρουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα: α) της καπιταλιστικής ασυδοσίας, της παράδοσης όλων των δημόσιων υπηρεσιών και υποδομών στο αρπακτικό κεφάλαιο, και β) μιας ανίκανης και αδιάφορης για τα βάσανα του λαού κυβέρνησης, που επανεκλέχθηκε με σύνθημα τη «σταθερότητα», αλλά δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο αν την αφήσουμε ανεμπόδιστη να συνεχίσει την πολιτική της. Αφύπνιση-οργάνωση-αντίσταση!
1. «Πρώτα μας έκαψαν και μετά μας έπνιξαν». Με αυτό τον απλό τρόπο συνοψίζει ο πολύς κόσμος τις δύο καταστροφές πρωτοφανούς έκτασης που έπληξαν τη χώρα μας, τον λαό μας, μέσα σε χρονικό διάστημα ουσιαστικά λίγων ημερών. Εκφράζοντάς το έτσι, ο κόσμος υπονοεί ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε πρώτα και κύρια με φυσικές καταστροφές, με «ακραία φαινόμενα»· αλλά με ακραία κρατική αδιαφορία και ανικανότητα, με ακραία υποταγή του κράτους σε διάφορα οικονομικά συμφέροντα που δημιούργησαν το υπόβαθρο αυτών των τραγωδιών, καθώς και με εγκληματική διαχείριση των καταστροφών από την κυβέρνηση.
Περισσότερα από 1.700.000 στρέμματα κάηκαν, με ανεπανόρθωτη
καταστροφή ιδίως στον Έβρο και τη Ρόδο. Πριν καλά καλά σβήσει η φωτιά που
έκαιγε στον Έβρο επί 17 ημέρες, πνίγηκε από τις πλημμύρες η Θεσσαλία, με
επισήμως 15 νεκρούς μέχρι στιγμής. Ναι, υπήρξαν έντονα κλιματικά φαινόμενα,
αλλά η βλάβη θα ήταν πολύ μικρότερη αν
οι κυβερνήσεις διαχρονικά και ιδίως η τελευταία κυβέρνηση είχαν κάνει αυτά που
όφειλαν να κάνουν. Η Καρδίτσα είχε
πνιγεί και πάλι, με τον «Ιανό», το 2020, και τότε ο ίδιος ο σημερινός
πρωθυπουργός, ο Μητσοτάκης, είχε υποσχεθεί ότι θα γίνουν όλα τα αναγκαία έργα
και δεν πρόκειται να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Ξανάγινε μέσα σε τρία μόλις
χρόνια, αφού τα έργα για την πραγματική επίλυση του προβλήματος απλά δεν
έγιναν.
Εδώ υπάρχει ένα
ματωμένο «νήμα», που συνδέει τον Έβρο και τη Ρόδο με τη Θεσσαλία, και ακόμα με
το έγκλημα των Τεμπών (το οποίο μόλις έξι μήνες μετά, φρόντισαν τα
διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης και η κυβέρνηση –και δυστυχώς και ένα μεγάλο μέρος
των ψηφοφόρων– να ξεχαστεί). Το ματωμένο αυτό «νήμα» αφορά: α) τα καπιταλιστικά συμφέροντα, και ιδίως
αυτά που σχετίζονται με τη γη και τις υποδομές, β) το κράτος που υπερασπίζεται
αυτά τα συμφέροντα, δηλαδή το κράτος των καπιταλιστών, και γ) τη νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ευθύνες φυσικά έχουν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όμως η κυβέρνηση
Μητσοτάκη είναι η πιο αδίστακτη
κυβέρνηση που έχει υπάρξει στην υπεράσπιση των παραπάνω συμφερόντων και η πιο
εχθρική έναντι των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών. Και είναι αυτή που είχε
και το θράσος να ισχυρίζεται ότι οικοδομεί ένα «επιτελικό κράτος» και διορθώνει
τις «χρόνιες παθογένειες». Ε, λοιπόν, η πραγματικότητα είναι ότι το «επιτελικό κράτος» κάηκε στον Έβρο και
πνίγηκε στη Θεσσαλία.
2. Ένα από τα θεμελιώδη
πολιτικά στηρίγματα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν η πεποίθηση που
καλλιέργησε σε ευρύτατα μεσοαστικά και μικροαστικά στρώματα ότι είναι άξιος
«διαχειριστής», ότι εκσυγχρονίζει και «νοικοκυρεύει» το κράτος, ότι μπορεί να αντιμετωπίζει
κρίσεις. Όλο αυτό το «αφήγημα» έχει
δεχθεί πλέον καίρια πλήγματα. Οι εικόνες από φωτιές που κατατρώνε τεράστιες
αγροτοδασικές εκτάσεις, ανεμπόδιστες επί βδομάδες, από ελικόπτερα που γίνονται…
υποβρύχια, από χωριά ολόκληρα κάτω από τα νερά, από ανθρώπους που παρασύρονται
από ρεύματα στο κέντρο της Αθήνας έχουν καταγραφεί στο υποσυνείδητο του λαού. Πολύς
κόσμος καταλαβαίνει ότι η ασυδοσία της «αγοράς», των πανίσχυρων επιχειρηματικών
ομίλων που δίνουν «γραμμή» στο Μαξίμου δεν
μπορεί να είναι άσχετη με την εγκατάλειψη των δασών, και γενικά της υπαίθρου,
με τις ανεμογεννήτριες στα καμένα, με τα αντιπλημμυρικά έργα των οποίων βασική
αρχή δεν ήταν η πρόβλεψη για τη χειρότερη περίπτωση αλλά το κέρδος του
κατασκευαστή. Ακόμα και από μια «εθνική» σκοπιά να το δούμε, πού να
στηριχθεί η προπαγάνδα ότι η Ελλάδα αποκτά «ισχυρή παρουσία» στην περιοχή όταν
δεν μπορεί να προστατεύσει ούτε καν τις στρατιωτικές της βάσεις;
Όταν όλη η προσοχή της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι στραμμένη
στην επιδότηση του μεγάλου κεφαλαίου και στο πετσόκομμα των εργασιακών
δικαιωμάτων για να έχουν λυμένα τα χέρια τους οι εργοδότες, πού να περισσέψουν
χρήματα και στελέχη και ενδιαφέρον για
πραγματική πρόγνωση-διαχείριση και αποκατάσταση φυσικών καταστροφών; Στις
πυρκαγιές ο μόνος σχεδιασμός ήταν η εκκένωση των οικισμών. Κονδύλια για αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα κόβονταν για να
διοχετευθεί περισσότερο χρήμα σε επιδοτήσεις και «αναπτυξιακά» (βλ. παρασιτικά)
σχέδια. Η κυβέρνηση, που παραγγέλνει διαρκώς «μελέτες» για ιδιωτικοποιήσεις
και για αντιλαϊκά νομοθετήματα, έχει παραγγείλει μια σοβαρή μελέτη για τις
τεράστιες ελλείψεις σε αντιπυρικές, αντιπλημμυρικές και άλλες περιβαλλοντικές
υποδομές; Η ίδια και οι περιφερειάρχες-δήμαρχοι, που οι περισσότεροι είναι
δικοί της, είχαν κάποιο σχέδιο αντίδρασης, έτοιμο και δοκιμασμένο απ’ τα πριν; Κινητοποιήθηκε
εγκαίρως ο στρατός; Οργανώθηκαν εγκαίρως σωστικά συνεργεία, συνεργεία παροχής
νερού και τροφίμων; Υπάρχει σχέδιο για
παραγωγική ανάταξη, βιώσιμη περιβαλλοντικά, ή η κυβέρνηση θα περιοριστεί σε
τίποτα αποζημιώσεις και επιδοματάκια, απλώς για να βουλώσει τα στόματα; Οι
απαντήσεις είναι γνωστές σε όλους μας.
3. Κοντά σε όλα
τα παραπάνω, θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν και ένα άλλο γεγονός, που φαίνεται
άσχετο, αλλά δεν είναι. Αναφερόμαστε στη δολοφονία
ενός φτωχού βιοπαλαιστή, με αναπηρίες, στο λιμάνι του Πειραιά, από δύο μέλη του
πληρώματος επιβατικού πλοίου. Το γεγονός σόκαρε όλο τον ελληνικό λαό. Το
υπόβαθρο αυτού του εγκλήματος είναι το εξής: μια δεκαετία μνημονιακής
ισοπέδωσης της ελληνικής κοινωνίας, 4 χρόνια αγριοκαπιταλιστικής διαχείρισης
από τους νεοφιλελεύθερους του Μητσοτάκη και 2,5 χρόνια κατασταλτικής
διαχείρισης της επιδημίας έχουν σμπαραλιάσει αυτό που λέμε «κοινωνικό ιστό». Ο αγριανθρωπισμός, ο κοινωνικός
κανιβαλισμός, η πλήρης αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, ιδίως αν αυτός είναι
φτωχός, περιθωριοποιημένος, γενικά αδύναμος, τείνουν να γίνουν η νέα
καθημερινότητα. Επειδή όλα αυτά τα φαινόμενα θα αυξηθούν, και επειδή αυτή η
διάλυση του κοινωνικού ιστού είναι βούτυρο στο ψωμί των διαφόρων εκδοχών της
ακροδεξιάς, οφείλει το σκεπτόμενο και
αγωνιστικό κομμάτι του εργαζόμενου λαού να αντιδράσει όσο είναι νωρίς. Μια
κοινωνία υποταγμένη στη με κάθε μέσο ατομική «επιτυχία» (ή απλώς επιβίωση) θα
γεννά το αντίθετο από την «ασφάλεια» που μας έταξαν οι κυβερνώντες· θα γεννά
μαφίες και εγκληματικότητα, καμένους στις πυρκαγιές, πνιγμένους στον κάμπο ή
στο λιμάνι.
4. Η κυριαρχία
του κοινωνικού κανιβαλισμού, αλλά και ο ακροδεξιός κίνδυνος, περνούν μέσα από τη διάλυση
της οργανωμένης εργασίας, την πλήρη ατομικοποίηση της εργατικής τάξης, αλλά και
την καταστολή της μάχιμης αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο ότι, ενώ η Ελλάδα καιγόταν
ή πνιγόταν, η κυβέρνηση έσπευδε να σπάσει καταλήψεις και έστελνε ΜΑΤ και ΔΙΑΣ
να χτυπάνε κόσμο μέσα στα πανεπιστήμια.
Ο ακροδεξιός υπουργός Εργασίας, Α. Γεωργιάδης, κατεβάζει
προς ψήφιση ένα νέο αντεργατικό
τερατούργημα, που περιλαμβάνει: νομιμοποίηση
των πιο ακραία εκμεταλλευτικών σχέσεων εργασίας (κατά παραγγελία εργασία),
13ωρο σε δύο εργοδότες, νέο χτύπημα στο 5ήμερο (μέσω της ενθάρρυνσης της
6ήμερης εργασίας), νέο χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος με σκληρή
ποινικοποίηση της περιφρούρησης της απεργίας κ.ά. Και αυτό το τερατούργημα
η κυβέρνηση έχει το θράσος να το παρουσιάζει ως νομοσχέδιο για τη «διασφάλιση
των δικαιωμάτων των εργαζομένων»!
Στο πλαίσιο του νέου γύρου ολοκληρωτισμού και κοινωνικού
αυτοματισμού, η κυβέρνηση βάζει ψηλά στην ατζέντα της και τις νέες, ψηφιακές ταυτότητες. Για πρώτη
φορά, θα υπάρχει η δυνατότητα το κράτος να περνά σε ένα έγγραφο ταυτοποίησης
του πολίτη όποια στοιχεία θέλει, υγειονομικά, φορολογικά, βιομετρικά κ.ά. Θα
ήμαστε αφελείς αν πιστεύαμε ότι δεν έχουν σκοπό να χρησιμοποιήσουν αυτή τη
δυνατότητα για επιτήρηση και έλεγχο του πληθυσμού, αλλά και για αποκλεισμό ανθρώπων από δικαιώματα και υπηρεσίες με ένα
απλό «σκανάρισμα». Δεν το ζήσαμε εξάλλου με τον αποκλεισμό των μη
εμβολιασμένων στην επιδημία;
5. Κρατικά
εγκλήματα μέσω «φυσικών» καταστροφών, πλήρης ανασφάλεια για τον μέσο πολίτη, λυσσαλέες
επιθέσεις στα εργασιακά δικαιώματα, απογείωση του κοινωνικού κανιβαλισμού,
ένταση των μαφιόζικων και παρασιτικών χαρακτηριστικών της οικονομίας, απανωτά pass που
μετατρέπουν τους Έλληνες σε επαίτες χωρίς να λύνουν κανένα βιοτικό πρόβλημα,
παράδοση της γης και των υποδομών στα καπιταλιστικά μονοπώλια, τρομοκρατία και
ψηφιακή επιτήρηση, ακρίβεια χωρίς τέλος: αυτές είναι οι «προγραμματικές
δηλώσεις» της δεύτερης 4ετίας του Μητσοτάκη. Από την άλλη, μπορεί οι εκλογές
του Μαΐου-Ιουνίου να κατέγραψαν έναν πολύ αρνητικό κοινωνικό και πολιτικό
συσχετισμό, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ο δρόμος της νεοφιλελεύθερης
κυβερνητικής συμμορίας είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Με το καλημέρα, έχουν
παραιτηθεί ήδη δύο υπουργοί (Μηταράκης-Βαρβιτσιώτης), και πιθανώς θα
ακολουθήσει και τρίτος.
Από τη μεριά της
εργατικής τάξης, των καταπιεζόμενων λαϊκών στρωμάτων, ο μόνος δρόμος είναι:
αφύπνιση-οργάνωση-αντίσταση! Η αυτο-οργάνωση των πληγέντων από τις πρόσφατες
καταστροφές ώστε να διεκδικήσουν οι ίδιοι δυναμικά πλήρεις αποζημιώσεις,
αποκατάσταση του ό,τι καταστράφηκε και δικαίωση των θυμάτων θα ήταν ένα
σημαντικό βήμα αυτή τη στιγμή. Ταυτόχρονα επείγει η αντίσταση, με κάθε δυνατό
τρόπο, στη νέα αντεργατική λαίλαπα. Μόνο η ανάκτηση της αυτοπεποίθησης και της
διάθεσης για αντίσταση από το πλέον σκεπτόμενο και συνειδητό κομμάτι του
εργαζόμενου λαού μπορεί να ξαναφέρει την ελπίδα!
14.9.2023
Η Συντακτική Επιτροπή