Ο επανεξοπλισμός της Ευρώπης διέπεται από μια τεράστια αντίφαση: θα εξυπηρετήσει την «ανεξαρτησία» της Ευρώπης από τις ΗΠΑ ή το αντίθετο; |
Με δυο λόγια: ο
μιλιταρισμός και η πολεμοκαπηλία επιστρέφουν, μέσα σε μια ήπειρο που τον
περασμένο αιώνα ισοπεδώθηκε δύο φορές από πολέμους. Και μάλιστα με ευθύνη
μιας «ένωσης» που υποτίθεται ότι φτιάχτηκε στον απόηχο του τελευταίου
παγκοσμίου πολέμου για να εγγυηθεί την «ειρήνη» στην Ευρώπη!
Η Ελλάδα πρωτοπορεί
στη νέα κούρσα εξοπλισμών. Αυτή τη στιγμή ξοδεύουμε σε όπλα σχεδόν τα διπλάσια από τον στόχο που βάζει
το ΝΑΤΟ στα μέλη του (3,6% του ΑΕΠ έναντι στόχου 2%).
Η εύκολη δικαιολογία για όλα αυτά είναι ο πόλεμος στην
Ουκρανία και η «ρωσική επιθετικότητα». Ωστόσο,
η πορεία προς τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης είχε ξεκινήσει όταν δεν υπήρχε καν
υπόνοια για αυτόν τον πόλεμο, με το –ξεκάθαρα ιμπεριαλιστικής λογικής– σκεπτικό
ότι καμιά δύναμη δεν θα μπορέσει να σταθεί στους διεθνείς ανταγωνισμούς χωρίς
μια αναβαθμισμένη πολεμική μηχανή.
Η νέα εξοπλιστική φρενίτιδα δεν θα φέρει περισσότερη
«ασφάλεια» σε κανέναν! Ίσα ίσα
εκφράζει το γεγονός ότι οι παθογένειες
του παρηκμασμένου καπιταλιστικού συστήματος έχουν κακοφορμίσει και δεν μπορούν
να λυθούν πια με ειρηνικά μέσα. Η κούρσα εξοπλισμών στερεί τους λαούς από
πολύτιμους οικονομικούς πόρους, προετοιμάζει νέους γύρους λιτότητας μέσα σε
κάθε χώρα, εξακοντίζει τη διαφθορά των κρατικών μηχανισμών και, φυσικά, προετοιμάζει νέους πολέμους και νέες
ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Επίσης, προάγει τη στρατιωτικοποίηση των κοινωνιών,
ενισχύει κάθε αντιδραστική, εθνικιστική και πολεμοκάπηλη δύναμη και απειλεί,
πέρα από την ειρήνη, και τη δημοκρατία.
Πάρις Δάγλας