1. Στο μήνυμά του για το νέο έτος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θύμισε ότι το 2024 συμπληρώνονται 50 χρόνια από τη Μεταπολίτευση του 1974 και συνέδεσε το γεγονός αυτό με την ανάγκη προώθησης «τολμηρών μεταρρυθμίσεων» που «θα ευνοήσουν τους πολλούς» αλλά και θα συγκρουστούν με «ριζωμένες παθογένειες». Πρόκειται για πρωτοφανές θράσος! Οι «μεταρρυθμίσεις» για τις οποίες μιλά η κυβέρνηση της ολιγαρχίας δεν είναι παρά… αντιμεταρρυθμίσεις οι οποίες αποσκοπούν να ξηλώσουν οριστικά τις πραγματικά προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, αυτές που κατέκτησε ο ελληνικός λαός με τους μεγάλους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες της Μεταπολίτευσης. Όπως η δημόσια δωρεάν παιδεία με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα, το δημόσιο σύστημα υγείας, οι συλλογικές εργασιακές διαπραγματεύσεις, οι κρατικοποιημένοι τομείς της κοινής ωφέλειας, το κοινωνικό-αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα κ.ά. Όλα αυτά χτυπήθηκαν σκληρά την προηγούμενη δεκαετία από τα μνημόνια, και τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδιώκει να τα κατεδαφίσει οριστικά.
Η εργατική τάξη, ο
εργαζόμενος λαός, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία, οι συνταξιούχοι, έχουν
μπροστά τους καθαρά τα διλήμματα: Θέλουμε παιδεία και υγεία μόνο για όσους
έχουν να πληρώσουν; Θέλουμε βασικοί για τη ζωή μας τομείς, όπως η ενέργεια, οι
συγκοινωνίες, το νερό, να είναι πεδία κερδοσκοπίας του κεφαλαίου και όχι πια
κοινωνικά αγαθά; Θέλουμε να αποφασίζουν οι «νόμοι της αγοράς» για το αν θα
μπορούμε να αγοράζουμε βασικά τρόφιμα; Θέλουμε τα ενοίκια να φτάσουν σε επίπεδα
Λονδίνου και Νέας Υόρκης; Θέλουμε τα μουσεία και τα μνημεία μας να είναι
ανοιχτά για εκδηλώσεις εταιρειών και ιδιωτικές περιηγήσεις αλλά απρόσιτα για τη
λαϊκή οικογένεια; Θέλουμε οι καλές θέσεις εργασίας να είναι προνόμιο όσων έχουν
να πληρώσουν ιδιωτικά ψευδο-πανεπιστήμια;
Αν δεν θέλουμε τίποτα από τα
παραπάνω, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να αντισταθούμε! Η απουσία
αντιπολίτευσης και ο πολιτικός συσχετισμός που κατέγραψαν οι τελευταίες εκλογές
ασφαλώς λειτουργούν αποτρεπτικά. Όμως, η δυναμική της λαϊκής δυσαρέσκειας δεν
θα αργήσει να ενισχυθεί. Οι
νεοφιλελεύθεροι ολετήρες των λαϊκών δικαιωμάτων δεν θα μπορέσουν για πολύ ακόμα
να καλύπτουν, με τη βοήθεια των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, τις εκρηκτικές αντιθέσεις
που δημιουργεί η πολιτική τους. Η κατάσταση μέσα στα βαθιά λαϊκά στρώματα δεν
έχει καμία σχέση με το υπερ-αισιόδοξο «αφήγημα» της κυβέρνησης.
2. Χωρίς πίεση από την –ανύπαρκτη– αντιπολίτευση, η κυβέρνηση έχει ανοίξει μετά τις εκλογές ή ανοίγει σταδιακά όλη τη βεντάλια των επιδιωκόμενων αντιμεταρρυθμίσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι δίνει τέτοια σημασία στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν πρόκειται φυσικά, όπως προπαγανδίζουν, να έρθει να ιδρύσει εδώ παράρτημα το Χάρβαρντ, ή να γυρίσουν τα Ελληνόπουλα που σπουδάζουν στο εξωτερικό. Αυτά είναι αστεία πράγματα. Τα ιδιωτικά ψευδο-πανεπιστήμια απλούστατα θα λειτουργήσουν ως πολιορκητικός κριός για να περάσει η εμπορευματοποίηση της γνώσης και η «απορρύθμιση» των επαγγελματικών δικαιωμάτων στη δημόσια παιδεία. Αυτός είναι ο στόχος. Να μετατραπεί το κομβικό κοινωνικό αγαθό της παιδείας σε αγοραπωλησία «εκπαιδευτικών υπηρεσιών». Να ανοίξει η κοινωνική ψαλίδα. Να νομιμοποιηθεί μια ακόμα πιο άγρια ζούγκλα στην αγορά εργασίας.
Άλλη βασική αντιμεταρρύθμιση
που προωθείται είναι η επιστολική ψήφος.
Η οποία, αφού «δοκιμαστεί» στις ευρωεκλογές, είναι σίγουρο ότι θα προωθηθεί και
για τις γενικές εκλογές. Πρόκειται για αποθέωση της «δημοκρατίας του καναπέ»,
για επιβράβευση του αμέτοχου, ανενεργού «πολίτη». Αλλά και μια αρχή για νόθευση του ίδιου του εκλογικού αποτελέσματος, αφού
υπονομεύεται ανοιχτά η μυστικότητα της ψήφου.
Στον κρίσιμο τομέα της υγείας, δεν είναι τυχαία η επιστροφή
του Α. Γεωργιάδη στο υπουργείο Υγείας, στον πρόσφατο μίνι ανασχηματισμό. Ο
άνθρωπος που, επί της κυβέρνησης Σαμαρά, επέβαλε εισιτήριο στα δημόσια
νοσοκομεία και έκλεισε κάμποσα από αυτά επιστρέφει για να κάνει τα ίδια, και
χειρότερα. Το αυτό ισχύει και για την επιστροφή του Χρυσοχοΐδη στο Υπουργείο
Προστασίας του Πολίτη. Ο άνθρωπος που χτύπησε το δικαίωμα στη διαδήλωση και
αναβάθμισε την κρατική καταστολή επιστρέφει για να υπηρετήσει την επιδίωξη ενός ακόμα πιο αυταρχικού κράτους.
Στο ίδιο πλαίσιο, σημαντική
αντιδραστική τομή είναι η αλλαγή του κώδικα ποινικής δικονομίας.
Μειώνει τα δικαιώματα του πολίτη όσον αφορά τη δικαιοσύνη, αυταρχικοποιεί
γενικότερα το κράτος, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο τη μεγάλη εγκληματικότητα των
μαφιών και των οχυρωμένων οικονομικών συμφερόντων.
Άλλος ένας σημαντικός τομέας
στον οποίο η πολιτική της κυβέρνησης προοιωνίζεται νέα δεινά για τον ελληνικό
λαό είναι το μεταναστευτικό. Η
κυβέρνηση που «πούλησε» προεκλογικά τη «σκληρή» της στάση στον Έβρο, που
πούλησε «αυστηροποίηση» της μεταναστευτικής πολιτικής, προωθεί τώρα την εισαγωγή χιλιάδων μεταναστών από χώρες όπως η
Γεωργία, η Μολδαβία, η Ινδία, ακόμα και το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές,
προκειμένου να έχουν φθηνά εργατικά χέρια ολιγάρχες όπως οι Λατσαίοι για το
Ελληνικό.
Δεν πρέπει επίσης να
υποτιμηθεί καθόλου η επίθεση στον χώρο του πολιτισμού,
μέσω της εμπορευματοποίησης-τουριστικοποίησης.
Η πρόσβαση στην Ακρόπολη, το σημαντικότερο μνημείο της χώρας μας, παραδόθηκε
ήδη σε ιδιώτες. Αποφασίστηκε η τεράστια αύξηση των εισιτηρίων για όλα τα βασικά
μουσεία και μνημεία, που θα τα καταστήσει απρόσιτα στους μη έχοντες, αλλά και
στη νεολαία, τους μαθητές κ.ο.κ.
Η φορο-επίθεση κατά των αυτοαπασχολούμενων, των ελευθέρων
επαγγελματιών, των εργαζόμενων με «μπλοκάκι» αποσκοπεί στο να ανοίξουν νέοι
τομείς δραστηριότητας για το μεγάλο κεφάλαιο. Χιλιάδες μικροί επαγγελματίες,
επιστήμονες, βιοπαλαιστές που έγιναν εξ ανάγκης μικροεπιχειρηματίες θα
εξοντωθούν. Αυτό, συν τοις άλλοις, ενέχει τον κίνδυνο μια σειρά υπηρεσίες (από
το ταξί έως τις νομικές υπηρεσίες) να
καταστούν απρόσιτες για τα λαϊκά στρώματα. Και η «μαύρη» εργασία θα
ενισχυθεί.
Τέλος, η κυβερνητική πολιτική
για την ακρίβεια αποκαλύπτει όλη τη
νεοφιλελεύθερη παράνοια: ουσιαστικά αφήνουν εντελώς ανεξέλεγκτη την ακρίβεια με
το γελοίο επιχείρημα ότι η λύση είναι οι υψηλότεροι μισθοί! Ακόμα και αν
φανούμε καλόπιστοι και δεχθούμε ότι οι υψηλότεροι μισθοί κάποια στιγμή θα
έρθουν, μέχρι τότε οι τιμές θα έχουν αυξηθεί πολύ περισσότερο! Στην
πραγματικότητα, πρόκειται για ένα
προμελετημένο έγκλημα: η κυβέρνηση ανάβει «πράσινο φως» στην εκτόξευση των
περιθωρίων κέρδους, ώστε να γίνει «παιχνίδι» στο επιχειρηματικό τοπίο – με
δυο λόγια, τιμές Δυτικής Ευρώπης (και πάνω), αλλά μισθοί Ανατολικής Ευρώπης!
3. Στην εξωτερική πολιτική η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ο πιο αδίστακτος απολογητής των ιμπεριαλιστικών πολέμων και εξορμήσεων, τις οποίες παρουσιάζει ως «τη σωστή πλευρά της ιστορίας». Τυφλωμένη από το μιντιακό αβαντάρισμα που απολαμβάνει στο εσωτερικό, νομίζει ότι μπορεί επικοινωνιακά να διαχειριστεί τα ιστορικά αδιέξοδα που επισωρεύει η εξωτερική πολιτική της. Ποια θα είναι η θέση της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή όταν η «σωστή πλευρά της ιστορίας» θα χάσει, απ’ ό,τι όλα δείχνουν, τον πόλεμο της Ουκρανίας; Ποια ελληνική κυβέρνηση θα πάει στην Ανατολική Μεσόγειο να μιλήσει για «συνεργασία» και «ειρήνη» όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει απροκάλυπτα την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων της Γάζας από τον ισραηλινό στρατό;
Πέρα απ’ όλα αυτά, είναι
χρέος του εργαζόμενου ελληνικού λαού να αφυπνιστεί και να ταχθεί ξεκάθαρα
ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ενάντια στο ματοκύλισμα των λαών για
τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Ο πόλεμος
πάει να γίνει «κανονικότητα» μέσα στο υπέργηρο βάρβαρο κοινωνικό σύστημα του
καπιταλισμού. Και οι συνέπειες απειλούν όλους τους λαούς.
4. Εμείς οι Κομμουνιστές-Τροτσκιστές βλέπουμε τις προοπτικές διαφορετικά από ό,τι οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, που όλα τα μετράνε με τις δημοσκοπήσεις και που υποτάσσονται πλήρως σε μια κατασκευασμένη από τα μέσα ενημέρωσης «κοινή γνώμη». Εμείς λέμε πως όποιος σήμερα περιορίζεται στο να περιμένει στωικά πότε θα αλλάξει από μόνος του ο αρνητικός πολιτικός συσχετισμός, δεν έχει να ελπίζει σε τίποτε θετικό αύριο. Χωρίς σπασμωδικές κινήσεις, με σωστή εκτίμηση των διαθέσιμων δυνάμεων και των δυνατοτήτων, τα πιο πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης και του λαού πρέπει να προετοιμάσουν και να προετοιμαστούν για τα επόμενα μέτωπα πάλης. Ένα τεράστιο υποχρεωτικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η συστηματική καλλιέργεια της ενότητας μεταξύ όλων των πληττόμενων λαϊκών στρωμάτων, της εργατικής και της μικροαστικής τάξης, που βράζουν πλέον φανερά στο ίδιο καζάνι. Χωρίς αυτή την ενότητα, δεν μπορεί να απομονωθεί η μεγαλοαστική ολιγαρχία και να αποδυναμωθεί η κυβέρνησή της. Συμπληρωματικά, πρέπει να μάθουμε να ρίχνουμε το βάρος μας στα πιο προνομιακά πεδία, εκεί που μπορεί να εκφραστεί ευκολότερα η λαϊκή αγανάκτηση, εκεί που ο συσχετισμός είναι ευνοϊκότερος για τους από κάτω, εκεί που μπορούν πιο εύκολα να αθροιστούν δυνάμεις και να επιτευχθούν νίκες. Οι μάχες ενάντια στις αντιμεταρρυθμίσεις Μητσοτάκη πρέπει να δοθούν και θα δοθούν!
11.01.2024
Η Συντακτική Επιτροπή