Δύο
αιματηροί πόλεμοι διεξάγονται, και με ιδιαίτερη ένταση, ο ένας στην καρδιά της
Ευρώπης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και ο άλλος δίπλα στο νοτιοανατολικό άκρο
της Ευρώπης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δείχνει σημάδια κόπωσης. Η Ουκρανία ξεμένει από ανθρώπινο δυναμικό και όπλα, με τις ΗΠΑ να ανακοινώνουν πως διακόπτουν τη χρηματοδότηση, αλλά και την υπόλοιπη Δύση να έχει ξεμείνει από όπλα και μισθοφόρους. Η Ρωσία μέσω Μεντβέντεφ έχει δηλώσει πως θέλει τον έλεγχο ολόκληρης της Ουκρανίας, αν και στη σκέψη (περισσότερο της Δύσης) υπάρχει πλέον η λέξη διαπραγμάτευση.
Μια
ήττα της Ουκρανίας –που έχει μεγάλη πιθανότητα να συμβεί–, θα είναι τεράστιο σοκ για το ΝΑΤΟ όσον αφορά τις δυνατότητές του. Ο αντίκτυπος θα είναι μεγάλος, και στην
Ευρώπη αλλά και στο εσωτερικό των ΗΠΑ, επιφέροντας σημαντικές αλλαγές, συμβάλλοντας στην αποδυνάμωση του
νεοφιλελευθερισμού και έτσι στην ενίσχυση του εργατικού και του
αντιπολεμικού κινήματος.
Το
μέτωπο Ισραήλ-Παλαιστίνης δείχνει να διευρύνεται, με την είσοδο της
φιλοϊρανικής Χεζμπολάχ του Λιβάνου
(όχι ολοκληρωτικά ακόμη, γιατί φοβάται την πλήρη οικονομική κατάρρευση του
Λιβάνου), αλλά και των φιλο-ιρανών Χούθις
της Υεμένης. Οι Χούθις, βαριά εξοπλισμένοι από το Ιράν, σε υποστήριξη της
Χαμάς, χτυπούν πλοία στα στενά του Άντεν, αμερικανικών και ισραηλινών
συμφερόντων. Το αποτέλεσμα είναι η αλλαγή ρότας των πλοίων από και προς την
Μεσόγειο, η αύξηση του κόστους των
μεταφορών και η διακοπή της εφοδιαστικής αλυσίδας (το ευρωπαϊκό εργοστάσιο
της Tesla διέκοψε την παραγωγή αυτοκινήτων από
έλλειψη εξαρτημάτων).
Ο
πρωθυπουργός του Ισραήλ, Νετανιάχου, δήλωσε πως στόχος τους είναι να καταλάβουν ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας και να τη θέσουν
υπό τον έλεγχό τους, είτε με υποταγμένους τους Παλαιστίνιους κατοίκους της είτε
χωρίς αυτούς, με εξαρθρωμένη τη Χαμάς. Αν και φαίνεται υπερβολικό, δεν θα είναι
ακατόρθωτο, αν συνεχιστεί η έως τώρα ουσιαστική
ουδετερότητα των αραβικών κρατών, η αδιάκοπη οικονομική και στρατιωτική
βοήθεια των ΗΠΑ και της Βρετανίας (ήδη βομβαρδίζουν τους Χούθις) καθώς και η εξ
αποστάσεως λεκτική διαμαρτυρία της Τουρκίας, του Ιράν, της Ρωσίας και άλλων.
Σημαντική όξυνση έχουμε και στα Βαλκάνια, μεταξύ
της Σερβίας και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Οι Σέρβοι της Βοσνίας γιόρτασαν με
παρελάσεις την εθνική τους επέτειο για την ίδρυση της Σερβικής Δημοκρατίας
(εντός της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης), παρά τις προειδοποιήσεις. Οι ΗΠΑ έκαναν
υπερπτήσεις με μαχητικά πάνω από το έδαφος της Σερβικής Δημοκρατίας και της
πρωτεύουσάς της, Μπάνια Λούκα. Στους εορτασμούς συμμετείχαν υψηλόβαθμοι από τη
Σερβία, ενώ σε λόγο του ο Μίλοραντ Ντόντικ, πρόεδρος της Σερβικής Δημοκρατίας,
τόνισε ότι «κανένας δεν μπορεί να στερήσει το δικαίωμα των Σέρβων στην
ελευθερία». Οι Σερβοβόσνιοι θέλουν την επανένωσή τους με τη Σερβία και σε αυτό
έχουν την πλήρη υποστήριξη της Ρωσίας.
Ανατολικά,
ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζιπίνγκ δήλωσε ότι «είναι
αναπόφευκτη η επανένωση της Ταϊβάν με την Κίνα». Η Κίνα θεωρεί την Ταϊβάν
κινεζικό έδαφος, που «θα επανενωθεί είτε ειρηνικά είτε διά των όπλων», όπως
δήλωσαν.
Στη
Λατινική Αμερική η Βενεζουέλα θέλει
να προσαρτήσει την περιοχή Εσεκίμπο της Γουιάνας,
περιοχή πλούσια σε πετρέλαιο. Η Γουιάνα ζήτησε βοήθεια από τις ΗΠΑ και τον ΟΗΕ.
Η Βενεζουέλα προσπαθεί να βγει από την κρίση, που επιδεινώθηκε από τις κυρώσεις
που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ στις πωλήσεις πετρελαίου.
Επίσης,
ολόκληρη η Αφρική βράζει από άκρο σε
άκρο – Αιθιοπία, Κονγκό, Μπουρκίνα Φάσο, Μάλι, Νίγηρας, Σουδάν, Νιγηρία.
Τα αδιέξοδα του καπιταλισμού δημιούργησαν
μια δομική κρίση τέρας. Η Γερμανία,
η «ατμομηχανή της Ευρώπης», είναι υπό κατάρρευση. Οι ΗΠΑ έχουν βυθιστεί σε μια δίνη
χρεών τέτοια που δεν φαίνεται να μπορεί να ξεπεραστεί. Το καπιταλιστικό
σύστημα έχει γεράσει και έχει φτάσει στα ιστορικά του όρια. Η πολύπλευρη κρίση του δεν μπορεί να
ξεπεραστεί. Η καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων δεν μπορεί να δώσει την
παράταση ζωής που του έδωσε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η λύση βρίσκεται στα χέρια των λαών. Η
αφύπνισή τους, η δημιουργία ενός αντιπολεμικού κινήματος-μετώπου, η πάλη για
έναν κόσμο ειρηνικό με δικαίωμα όλων στη ζωή και κοινωνική δικαιοσύνη, είναι
αυτό που θα δώσει την πραγματική λύση στα προβλήματα της ανθρωπότητας.
Χρήστος Χατζής