Μεγάλο ντόρο δημιούργησαν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης και του Υπ. Παιδείας για τις διεθνείς εξετάσεις Pisa –που διοργανώνει ο παγκόσμιος καπιταλιστικός οργανισμός ΟΟΣΑ– στις οποίες οι Έλληνες μαθητές «πάτωσαν», όπως ανέφεραν. Σύμφωνα μάλιστα με όσα δημοσιοποιήθηκαν, η Ελλάδα σημείωσε «απότομη πτώση» σε σχέση με το 2018 που είχαν γίνει οι προηγούμενες εξετάσεις. 
Το ότι οι εξετάσεις Risa αξιοποιούνται άμεσα για την προώθηση
μιας ακόμα πιο ταξικής παιδείας δικαιώνει τις αντιδράσεις
των εκπαιδευτικών σε αυτές
Κατ’ αρχάς, πρόκειται για εξετάσεις κομμένες και ραμμένες σε συγκεκριμένα εκπαιδευτικά μοντέλα και συστήματα. Οι απαντήσεις που ζητούνται από τους μαθητές αφορούν συγκεκριμένες προσεγγίσεις στη Γλώσσα, τα Μαθηματικά και τις Φυσικές Επιστήμες. Άρα δεν μπορεί κανείς, βασιζόμενος μόνο σε αυτές τις προσεγγίσεις, να συγκρίνει εκπαιδευτικά συστήματα και να κατατάσσει μαθητές. Επιπλέον, δεν είναι δυνατόν να συγκριθούν οι επιδόσεις των μαθητών με εξετάσεις οι οποίες αγνοούν τα σχολικά προγράμματα, τη δομή των εκπαιδευτικών συστημάτων και τις κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες των χωρών που συμμετέχουν. Μεγάλο ερώτημα φυσικά αποτελεί και το κατά πόσον οι μαθητές (όπως της χώρας μας) που συμμετέχουν σε αυτές τις εξετάσεις… τις παίρνουν στα σοβαρά.
Ενώ όμως αυτά είναι γνωστά και οι εξετάσεις Pisa έχουν δεχθεί παγκόσμια κριτική από ακαδημαϊκούς, εκπαιδευτικούς κ.λπ., συνεχίζουν να πραγματοποιούνται γιατί αποτελούν βασικό εργαλείο των κυβερνήσεων για αλλαγές στα εκπαιδευτικά συστήματα με συγκεκριμένες πολιτικές και ιδεολογικές σκοπιμότητες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο διευθυντής του Οργανισμού Εκπαίδευσης του ΟΟΣΑ ανέφερε αμέσως για την Ελλάδα ότι οι καθηγητές ευθύνονται για τις χαμηλές επιδόσεις των μαθητών, ότι είναι απαραίτητη η αυτονομία των σχολικών μονάδων και ότι οι διευθυντές πρέπει να προσλαμβάνουν το προσωπικό τους! Δηλαδή, ταυτίστηκε με την πολιτική της κατηγοριοποίησης-αυτονομίας-αξιολόγησης που προωθεί η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ –και η οποία θα έχει ολέθριες συνέπειες στο δημόσιο σχολείο και τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών– και προετοίμασε το έδαφος για νέα αντι-εκπαιδευτικά μέτρα.
Μάλιστα, σύμφωνα με τις ίδιες τις αναλύσεις των αποτελεσμάτων, διαπιστώθηκε ότι στις περισσότερες χώρες/οικονομίες, οι μαθητές που φοιτούσαν σε σχολεία με ελλείψεις διδακτικού προσωπικού σημείωσαν χαμηλότερη βαθμολογία, κάτι που συνέβη και στην Ελλάδα, όπου το 54% των μαθητών φοιτούσαν σε τέτοια σχολεία. Αυτό όμως… δεν τονίστηκε.
Πέραν όμως όλων αυτών, εμείς έχουμε να θέσουμε το εξής ερώτημα: αν η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι «χάλια» και οι μαθητές «χαμηλού επιπέδου», όπως θέλουν να μας πείσουν τα διάφορα παπαγαλάκια, μπορούν να μας απαντήσουν τελικά γιατί η ελληνική νεολαία είναι περιζήτητη στο εξωτερικό και με καλές δουλειές;
Μ. Σάκος