Σοσιαλιστική Προοπτική: Απριλίου 2017

Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Ευρετήριο Σοσιαλιστικής Προοπτικής Απριλίου 2017

Σοσιαλιστική Προοπτική Απριλίου 2017

Να μην περάσει το νέο πετσόκομμα μισθών και συντάξεων

Η μείωση του αφορολόγητου κατά περίπου 3.000 ευρώ και η κατάργηση των προσωπικών διαφορών στις συντάξεις: ανοίγουν νέο κύκλο εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, αποθρασύνουν τις πιο μαύρες αντιλαϊκές δυνάμεις και απομακρύνουν κάθε προοπτική εξόδου από την κρίση. Να μην περάσουν!

Επιμένουμε: η παγκόσμια σύγκρουση ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις που υπερασπίζονται τις «ανοιχτές αγορές» και εκείνες που θέλουν επιστροφή στον εθνικό προστατευτισμό είναι μια ευκαιρία για το εργατικό κίνημα να ενισχύσει τις θέσεις του. Να την εκμεταλλευθούμε με τόλμη και αποφασιστικότητα.

Δείτε την εφημερίδα σε μορφή PDF

Σοσιαλιστική Προοπτική Απριλίου 2017

Να μην περάσει το νέο πετσόκομμα μισθών και συντάξεων

Ανταπόκριση από τη Μεσσηνία

Η προθεσμία ένστασης για τα χωράφια που χαρακτηρίστηκαν δασικά παρατάθηκε ως τις αρχές Μαΐου. Ήταν επόμενο, μετά την αγανάκτηση που επικράτησε στους αγρότες και τον χαοτικό χαρακτήρα του μέτρου.

Μέχρι τώρα έχει διευκρινιστεί ότι:

Βλαδίμηρος Λένιν

«Μπορείς να νικήσεις έναν πιο ισχυρό αντίπαλο μόνο με την πιο μεγάλη ένταση των δυνάμεων και με τον όρο ότι θα χρησιμοποιήσεις με επιμελημένο, προσεκτικό και επιδέξιο τρόπο την παραμικρή “ρωγμή” ανάμεσα στους αντιπάλους, την κάθε αντίθεση συμφερόντων ανάμεσα στις αστικές τάξεις των διαφόρων χωρών, ανάμεσα στις διάφορες ομάδες ή κατηγορίες της αστικής τάξης στο εσωτερικό κάθε χώρας – όπως επίσης και την παραμικρή δυνατότητα να αποκτήσεις έναν μαζικό σύμμαχο, ας είναι και προσωρινός, ταλαντευόμενος, ασταθής, όχι σίγουρος, και με όρους. Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό, δεν κατάλαβε τίποτα από τον μαρξισμό και από τον επιστημονικό, σύγχρονο σοσιαλισμό γενικά. Όποιος δεν έδειξε πρακτικά, σε ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και σε αρκετά πολύμορφες πολιτικές καταστάσεις, την ικανότητά του να εφαρμόζει αυτή την αλήθεια στην πράξη, αυτός δεν έμαθε ακόμα να βοηθά την επαναστατική τάξη στον αγώνα της για την απελευθέρωση όλης της εργαζόμενης ανθρωπότητας από τους εκμεταλλευτές».

«Ο αριστερισμός, παιδική αρρώστια του κομμουνισμού» (1920)

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Τα επιδόματα «αλληλεγγύης» ανακυκλώνουν την εξαθλίωση και αδρανοποιούν το δυναμικότερο κομμάτι του πληθυσμού

Γιατί με τα λεφτά των επιδομάτων δεν κάνουν επενδύσεις,

να βρει ο κόσμος δουλειά; Γιατί μας θέλουν ανενεργούς,

ατομικοποιημένους και εξαρτώμενους

από τη «φιλευσπλαχνία» τους.

Μια από τις επιταγές του μνημονίου, όσο περίεργο κι αν φαίνεται, είναι η παροχή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, όπως το ονομάζουν. Η κυβέρνηση το μετονόμασε σε «κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης» και άρχιζε να το διανέμει σε όσους τηρούν τις

Οι ανάπηροι θέλουν στήριξη και όχι περικοπές

Οι ανάπηροι μπορούν όχι απλώς να κινητοποιηθούν

για τα δικά τους αιτήματα αλλά να μπουν και στην

πρώτη γραμμή του εργατικού κινήματος, όπως το έχουν

ξανακάνει στο παρελθόν

Με νέα μέτρα περικοπών, κυβέρνηση και κεφαλαιοκρατία χτυπάνε την ευαίσθητη κοινωνική ομάδα των ανθρώπων με αναπηρία. Τα επιδόματα που δίνονται σε άτομα με αναπηρία 80% και πάνω θα προσμετρώνται πλέον στο βασικό εισόδημα, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η φορολογία τους, ενώ θα πληρώνουν και την ειδική εισφορά αλληλεγγύης. Ακόμα, θα κοπούν και κάποια πρόσθετα επιδόματα σε αυτή την κατηγορία αναπήρων.

Την ίδια στιγμή, όλο και δυσκολότερη υπόθεση γίνεται η σωστή φροντίδα, περίθαλψη και εκπαίδευση των αναπήρων. Με τις συνεχείς περικοπές αποψιλώνονται οι δομές της δημόσιας ειδικής αγωγής και 200.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες ετησίως μένουν εκτός αυτής. Στις ιδιωτικές δομές, η δαπάνη της κρατικής χρηματοδότησης έχει φτάσει στα 25 εκατομμύρια ευρώ, στο χαμηλότερο ύψος δηλαδή που έχει καταγραφεί, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα έξοδα (νοσήλια, αμαξίδια κ.λπ.) που βαρύνουν κάθε οικογένεια με ανάπηρο μέλος. Ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο αυτής της κατάστασης είναι η ύπαρξη στα ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής ομάδων εκπαίδευσης με διαφορετικές κατηγορίες αναπηρίας, στοιχείο που καθιστά την αγωγή τους εντελώς δυσχερή.

Οι ανάπηροι χρειάζονται ένα καλά οργανωμένο και σε δημόσια βάση δίκτυο προστασίας, περίθαλψης και αγωγής, για την όσο το δυνατόν πληρέστερη ένταξή τους στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και τις δραστηριότητές του. Χρειάζονται δηλαδή το σπάσιμο της μνημονιακής πολιτικής της λιτότητας, της συρρίκνωσης των δημόσιων δομών, των ιδιωτικοποιήσεων και της υποβάθμισης της υγείας και της εκπαίδευσης.

Η κατάσταση της αναπηρίας, μαζί με τα προβλήματα που επιφέρει στους ανθρώπους που την υφίστανται, δημιουργεί και έναν παράλληλο δυναμισμό. Το κίνημα των αναπήρων έχει γράψει λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος. Σε αυτό έπαιξε βέβαια κορυφαίο ρόλο η επαναστατική πρωτοπορία που υπήρξε προπολεμικά στον χώρο αυτό. Το νήμα μπορεί να ξαναπιαστεί από την αρχή. Οι ανάπηροι μπορούν να δημιουργήσουν ένα ακηδεμόνευτο, ρωμαλέο κίνημα, με ξεκάθαρο προσανατολισμό και να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους σε μια αξιοπρεπή ζωή.

Σ. Κρόκος

Το ξεπούλημα της Εθνικής Ασφαλιστικής

Οι δυο μεγάλες πρώην δημόσιες τράπεζες, Εθνική και Αγροτική, είχαν θυγατρικές ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες και κερδοφόρες ήτανε, και το ξεπούλημα, παραδόξως, είχαν γλυτώσει. Αυτό φυσικά δεν μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ καιρό, απ’ τη στιγμή που η πολιτική του αρπακτικού-παρασιτικού κεφαλαίου

O ΕΦΚΑ υπερχρεωμένος από την αρχή

Με το που δημιουργήθηκε ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), κληρονόμησε 25 δισεκατομμύρια ευρώ χρέη απ’ τα παλαιότερα ταμεία.

Η «χαρτογράφηση» των χρεών αυτών μας δίνει ένα αδρό περίγραμμα της συμπεριφοράς των κοινωνικών τάξεων στο ζήτημα της ασφάλισης. Τα λιγότερα χρέη έχει το ταμείο

Τα πολιτικά ζόμπι

Η όλο και πιο ξεκάθαρη υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ στη μνημονιακή φιλοσοφία έχει ενθαρρύνει διάφορα… πολιτικά ζόμπι να βγουν από τα σκοτάδια όπου κρύβονταν (μετά το μαύρισμά τους από τον ελληνικό λαό). Ο αλήστου μνήμης Σημίτης, που φέρει κεντρική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, κέρδισε πρόσφατα λίγη

Η Σταύρωσή μας

Εάν αναζητούσαμε ένα καλλιτεχνικό έργο που να εκφράζει τη βαρβαρότητα και την οδυνηρότητα των μέτρων που επιβάλλουν οι μεγαλοκαπιταλιστές πάνω στην ανυπεράσπιστη ελληνική εργατική τάξη και τον εργαζόμενο ελληνικό λαό, θα επιλέγαμε τη «Σταύρωση» του μεγαλύτερου ζωγράφου της γερμανικής Αναγέννησης, του Ματίας Γκρίνεβαλντ.

Η μόνη βασική διαφορά, όμως, με τη «Σταύρωση» του Ματίας Γκρίνεβαλντ είναι ότι σ’ αυτή τη σύγχρονη σταύρωση, στη δική μας σταύρωση: Οι σύγχρονοι σταυρωμένοι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να περιμένουν τη δικαίωσή τους εις τους αιώνας των αιώνων και εις τους ουρανούς…

Αλλά θα απαντήσουν πάνω στη γη, και εδώ και τώρα, και με το δίκαιο και αποδεδειγμένο ιστορικά, πραγματικό κομμουνιστικό σύνθημα του Ιησού Χριστού: «Μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις»…

Από τη σύνταξη

Η καταστροφολογία των αφεντικών και οι προσλήψεις

Σύμφωνα με στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, ο φετινός Μάρτιος ήταν ο πρώτος σε προσλήψεις των τελευταίων 16 ετών, δηλαδή από το 2001! Φυσικά, για να μη βγάζουμε λάθος συμπεράσματα, το ΕΡΓΑΝΗ δεν αποδεικνύει τίποτα για τη συνολική ανεργία,

60 ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ «ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ» Ή ΔΙΑΛΥΣΗ;

Τα επετειακά ευχολόγια, η συνέχιση της επίθεσης στους λαούς και η προαναγγελθείσα αποδόμηση μέσω των «πολλών ταχυτήτων»

Αυτή η φωτογραφία είναι ιστορική, καθώς είναι

η τελευταία φορά σε σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. που φωτογραφίζονται

μαζί όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Η «οικογενειακή φωτογραφία»

ανακοινώθηκε ότι καταργείται… Πιο ισχυρός συμβολισμός

της διαλυτικής πορείας της Ε.Ε. δεν θα μπορούσε να υπάρξει.

Λίγο μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που ως βασική του συνέπεια είχε την αποδυνάμωση των ευρωπαϊκών καπιταλισμών και την ενίσχυση του αμερικανικού, με τη Συνθήκη της Ρώμης του 1957 οι ευρωπαϊκές αστικές τάξεις έβαλαν τα θεμέλια της σημερινής «Ευρωπαϊκής Ένωσης». Βασικό της σκοπό είχε την από κοινού πολιτική εξαπάτηση και καταστολή των ευρωπαϊκών λαών, την από κοινού αντιμετώπιση των όποιων κινδύνων συνεπαγόταν τότε το λεγόμενο «Ανατολικό Μπλοκ» και τον από κοινού οικονομικό ανταγωνισμό με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Ηλεκτρονικός τζόγος Η διαπλοκή καλά κρατεί

Στην υπόθεση «φρουτάκια» έχουμε την πλήρη

ευθυγράμμιση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με

τις πρακτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων

Η εξέλιξη που είχαμε στο θέμα του ηλεκτρονικού τζόγου (τα γνωστά φρουτάκια) ήταν η εξής: η Επιτροπή Ελέγχου Παιγνίων και Εποπτείας ανέθεσε το κανονιστικό πλαίσιο των VLT (τα καταστήματα με τα «φρουτάκια») στην ίδια ιταλική εταιρεία που είχε κάνει τη σχετική μελέτη για την εγκατάστασή τους το 2011. Η εταιρεία θα λαμβάνει 600.000 ευρώ ανά εξάμηνο για όσο διάστημα διαρκεί η σύμβασή της με τον ΟΠΑΠ.

Έχουμε δηλαδή στην ουσία τη συνέχεια της παλιάς διαπλοκής. Να θυμίσουμε ότι ο ΟΠΑΠ, αν και κερδοφόρος, παραδόθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου στα συμφέροντα του μεγαλοεφοπλιστή Μελισσανίδη και των Τσέχων συνεταίρων του. Πρόσφατα μάλιστα αντικαταστάθηκε ο πρόεδρος της Επιτροπής Ελέγχου και Παιγνίων Γ. Στεργιώτης γιατί αρνιόταν να υιοθετήσει ένα «κανονιστικό πλαίσιο» το οποίο θα εξασφάλιζε πλήρη ασυδοσία στα καταστήματα ηλεκτρονικού τζόγου. Με το υπάρχον πλαίσιο πλέον θα μπορεί να ανοίγει ένα κατάστημα VLΤ ανά οικοδομικό τετράγωνο. Όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, «ένας παίκτης θα μπορεί να βγαίνει απ’ το ένα κατάστημα και να μπαίνει στο άλλο». Στην Αττική μόνο προβλέπονται 600 μικρά καταστήματα VLT.

Η σύμβαση με την ιταλική εταιρεία υπογράφηκε πριν εκδικαστεί η προσφυγή που είχαν κάνει ενάντια στην απόφαση εγκατάστασης των καταστημάτων ο δήμος της Αθήνας και τρία μεγάλα καζίνο. Το στοιχείο αυτό επιβεβαιώνει τη δική μας πρόβλεψη, ότι τα «φρουτάκια» απειλούν με «καζινοποίηση» τις λαϊκές γειτονιές, δηλαδή να ρίξουν για τα καλά στον εφιάλτη του τζόγου όλο τον φτωχόκοσμο, και ειδικά στο λεκανοπέδιο. Τα καζίνο δεν έκαναν προσφυγή λόγω φυσικά της πολιτικοκοινωνικής αντίθεσης σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο αλλά επειδή τα καταστήματα VLT τα ανταγωνίζονται, καθώς έχουν ακριβώς τον ίδιο ρόλο και την ίδια λειτουργία. Μόνο που τα καζίνο βρίσκονται σε σχετικά απομακρυσμένες απ’ τις πόλεις περιοχές και δεν σηκώνεται να πάει κάποιος εύκολα για να ρισκάρει τα χρήματά του, ιδιαίτερα αν δεν έχει πολλά. Ενώ τα «φρουτάκια» φέρνουν τον τζόγο των καζίνο μέσα στις γειτονιές.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται πιστός συνεχιστής όλων των «παραδόσεων» των προηγούμενων. Στον συγκεκριμένο τομέα, έχει τεράστια ευθύνη, γιατί ο τζόγος αποτελεί μεγάλο κίνδυνο στις σημερινές συνθήκες ιδιαίτερα για τις λαϊκές οικογένειες.

Σ. Κρόκος

Ξεπουλάνε τις βασικές μονάδες της ΔΕΗ

Η κυβέρνηση υποχώρησε και στην πώληση λιγνιτικών

μονάδων σε ιδιώτες, θέτοντας σε θανάσιμο κίνδυνο τη ΔΕΗ,

απ’ την οποία εξαρτώμαστε όλοι μας

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξεπουλήσει μονάδες της ΔΕΗ και προσπαθεί να καλύψει και αυτή την επαίσχυντη υποχώρησή της στους δανειστές με εύσχημες δικαιολογίες. Ο υπουργός Οικονομίας Γ. Σταθάκης μίλησε για «συμμόρφωση της χώρας με πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που απαγορεύει τη μονοπωλιακή πρόσβαση της ΔΕΗ σε λιγνιτικές μονάδες». Είπε ακόμα ότι «στους επενδυτές του λιγνίτη μπορούν να συμμετέχουν φορείς του δημοσίου και τοπικά σχήματα».

Αυτά είναι φούμαρα και χάντρες για ιθαγενείς. Στην ουσία, μεθοδεύεται η πώληση των λιγνιτικών μονάδων, που είναι και οι βασικές πηγές της ηλεκτρικής

Κυριακή 23 Απριλίου 2017

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Γιάννης Βερούχης (1931-2010)

Από την ιστορία των Ελλήνων Τροτσκιστών

Οι «Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης» (ΔΕΑ)

Η επικήρυξη του Γιάννη Βερούχη

από τη Χούντα

Η αντιστασιακή οργάνωση-κίνημα «Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης» (ΔΕΑ), ιδρύθηκε και καθοδηγήθηκε από την επαναστατική τροτσκιστική οργάνωση «Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Κ.Δ.Κ.Ε.) – 4^η ΔΙΕΘΝΗΣ».

1) Τα ΔΕΑ και οι εχθροί τους

● Η ύπαρξη και δράση των ΔΕΑ και φυσικά και των τροτσκιστών αποσιωπήθηκε από όλα τα αστικά και τα σταλινικά κόμματα: Αλλά και από τους διάφορους κάπηλους των επαναστατικών ιδεών, που για να καλύψουν την προσωπική τους κατάπτωση και λιποψυχία, διέγραψαν εσκεμμένα την ιστορία των Ελλήνων Τροτσκιστών και των ΔΕΑ.

2) Προετοιμασία μας

●Η δικτατορία της 21^ης Απριλίου 1967 βρήκε τους Τροτσκιστές της οργάνωσης ΚΔΚΕ «Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας», έτοιμους να αντισταθούν εναντίον της.

Αυτή η ετοιμότητα ήταν το καταστάλαγμα μιας επίμονης εργασίας 17 περίπου ετών, όπου μεσολάβησαν δύο φάσεις αριθμητικής και πολιτικής ανάπτυξης.

Σ’ αυτό το διάστημα η τροτσκιστική οργάνωση διαπαιδαγωγήθηκε: Πρώτον: Πάνω στο έμπρακτο μαχητικό πνεύμα του αγώνα, της αυτοθυσίας, και της αυτοπεποίθησης. Δεύτερον: Στην πάλη μέσα στην εργατική τάξη διαμέσου της εισχώρησης και της κατάληψης εργατικών σωματείων. Και τρίτο: Στην ανάπτυξη της πολιτικής μόρφωσης, για την οποία η οργάνωση άνοιξε ένα δικό της βιβλιοπωλείο.

Όλη αυτή η διαπαιδαγώγηση άρχισε από την «Περιφερειακή Επιτροπή» και ολοκληρώθηκε και σε πολύ μεγαλύτερο βάθος, από την «Οργανωτική Επιτροπή» της οργάνωσης.

Μέσα όμως σ’ αυτά τα 17 χρόνια διαπαιδαγώγησης της οργάνωσης οι Έλληνες Τροτσκιστές ασχολήθηκαν και με την ιστορία τους, και διαμόρφωσαν: Μια βαθιά εκτίμηση προς τους αγωνιστές τροτσκιστές που στη χιτλερική κατοχή συμμετείχαν αποφασιστικά στην πάλη της αντίστασης του ελληνικού λαού.

Τιμούμε τους παλιούς συντρόφους

Στις 6 Απριλίου συμπληρώνονται έξι χρόνια από το θάνατο της Κομμουνίστριας-Τροτσκίστριας εργάτριας Σούλας Παπαρρηγοπούλου. Υπήρξε μέλος της προδικτατορικής οργάνωσης των Ελλήνων Κομμουνιστών-Τροτσκιστών, του ΚΔΚΕ. Ήταν μια συνειδητή, αφοσιωμένη και ηθική εργάτρια. Δηλαδή, το είδος του ανθρώπου που έχουν ανάγκη οι επαναστατικές ιδέες και η μελλοντική σοσιαλιστική κοινωνία. Η συντρόφισσα εργάστηκε ως βιομηχανική εργάτρια και ξεχώρισε σαν αγωνιστικό και δραστήριο στοιχείο. Με πρόταση του αξέχαστου ηγέτη μας, του Γιάννη Βερούχη, που έτρεφε για αυτή βαθύ σεβασμό και εκτίμηση, το 4ο Συνέδριο της οργάνωσής μας την ανακήρυξε επίτιμο μέλος μας.

Στην ακί του στοχάστρου ΒΟΛΗ ΚΑΤΑ ΒΟΛΗ

Του Γιάννη Βερούχη (1931-2010)

1) Η λογική μας περί ιδιοκτησίας και η λογική τους

● Με αφορμή την μεταφορά κεφαλαίων της «GOOD YEAR» και τον εκβιασμό του Κόκκαλη για την μεταφορά της «Ιντρακόμ» στη Ρουμανία, σύσσωμη η αστική τάξη ξεφωνίζει ομαδικά, περί του εθνικού κινδύνου της αποβιομηχάνισης κλπ κλπ. Και «αγανακτισμένη» ζητάει, βάσει των «ιερών αρχών του κόστους παραγωγής», φθηνότερα μεροκάματα, νέες φοροαπαλλαγές και νέα δικαιώματα λεηλασίας του δημόσιου τομέα.

Για μια ακόμα φορά, όμως, οι καπιταλιστές αποδεικνύονται και σ’ αυτό το ζήτημα κοινοί ψεύτες και υποκριτές, διότι οι αποχωρήσεις αυτών των κεφαλαίων είναι κάτι το ελάχιστο μπροστά στην αλματώδη αύξηση των επενδύσεων κεφαλαίων στην Ελλάδα, που μόνο μέσα στον τελευταίο χρόνο σχεδόν τριπλασιάστηκαν.

ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΜΑΡΤΙΟΣ 2017

1 Μαρτίου: Με 24ωρη απεργία κλιμάκωσαν την πάλη τους για τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας οι μεταλλεργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης σε Πέραμα, Σαλαμίνα και Ασπρόπυργο.

● Οι εργαζόμενες στην καθαριότητα του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου (εργολαβική εταιρεία ISS) συνέχισαν με 48ωρη απεργία τον αγώνα τους ενάντια στις μειώσεις μισθών. Στις 31/3 απήργησαν με 24ωρη απεργία οι σχολικές καθαρίστριες.

● Οι εργαζόμενοι των σταθερών μέσων τροχιάς Αττικής (ΜΕΤΡΟ, ΤΡΑΜ, ηλεκτρικός σιδηρόδορμος) συνέχισαν τις 24ωρες απεργίες τους με συνδικαλιστικά αιτήματα. Τις ολοκλήρωσαν δύο ημέρες μετά, με νέα 24ωρη.

ΔΙΕΘΝΗ ΝΕΑ

Ισπανία: Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας είχαμε τονίσει τη σημασία της μάχης που δίνουν οι Ισπανοί λιμενεργάτες προκειμένου να σταματήσουν το «άνοιγμα» των λιμανιών στα ιδιωτικά συνεργεία, κάτι που θα σημάνει απώλεια χιλιάδων μόνιμων θέσεων εργασίας και δραματική χειροτέρευση των αμοιβών και συνθηκών εργασίας τους. Στη μάχη αυτοί οι Ισπανοί λιμενεργάτες σημείωσαν μια πρώτη κρίσιμη νίκη! Το σχετικό νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση Ραχόι στη Βουλή δεν πέρασε. Ωστόσο, ο αγώνας συνεχίζεται, καθώς η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έσπευσε να δεχθεί μειώσεις μισθών 6% και «εθελούσιες εξόδους» προκειμένου να «καλοπιάσει» την κυβέρνηση, που ψάχνει ευκαιρία να επαναφέρει το σχέδιο.

Η ΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ Ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ

Τα πραγματικά συμπεράσματα από μια έρευνα για το τι πιστεύει ο ελληνικός λαός.

Ο εργαζόμενος ελληνικός λαός έχει και αγωνιστικές παραδόσεις και υψηλό

πολιτικό κριτήριο και γενικά προοδευτικές αντιλήψεις. Αυτό που του λείπει

είναι μια μαχητική ηγεσία, που αν την αποκτήσει μπορεί να πετύχει

μεγάλες νίκες ενάντια στους δυνάστες του.

Πρόσφατα δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματα μιας μεγάλης έρευνας για το «τι πιστεύουν οι Έλληνες», που πραγματοποίησε ο «διαΝΕΟσις» –ένας οργανισμός ερευνών που πρόεδρός του είναι ο Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ–, σε συνεργασία με το γνωστό για την αντιδραστικότητα των ακαδημαϊκών του Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Η έρευνα παρουσιάστηκε (και από τα ΜΜΕ αλλά και από τους φορείς της) κατά τέτοιον τρόπο ώστε να δυσφημιστεί ο ελληνικός λαός, να τον εμφανίσουν δηλαδή συντηρητικό, καθυστερημένο, ότι στρέφεται προς τα δεξιά κ.λπ. Παρ’ όλα αυτά, αν κανείς τη μελετήσει προσεκτικά, θα παρατηρήσει ότι υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν το αντίθετο, δηλαδή την προοδευτική συνείδηση του ελληνικού λαού, και ιδιαίτερα της εργατικής του τάξης. Για παράδειγμα:

Η ΗΠΕΙΡΟΣ ΚΑΙ Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ

Η Ήπειρος, μια από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδας,

και με μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες, πληρώνει το παρασιτικό

και ανισόμερο μοντέλο στο οποίο έχει στραφεί ο ελληνικός καπιταλισμός

εδώ και δεκαετίες

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, τρεις περιφέρειες της Ελλάδας συγκαταλέγονται στις φτωχότερες της Ε.Ε. Ανάμεσα σε αυτές και η περιφέρεια της Ηπείρου. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ήπειρος αποτελεί μέρος αυτής της θλιβερής λίστας. Ουσιαστικά, από την πόλεμο και μετά η ήδη υπάρχουσα αναπτυξιακή υστέρηση έδωσε τη θέση της σε μια σταδιακή ερήμωση. Η έλλειψη σύνδεσης με την πρωτεύουσα με δίκτυο σιδηροδρόμου αποτυπώνει την εγκατάλειψή της από το κράτος.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΜΟΙΡΑΣΜΟΥ»

Ο παρηκμασμένος καπιταλισμός προσπαθεί με κάθε μέσο να ατομικοποιήσει την εργατική τάξη

Πίσω από χαρούμενες διαφημίσεις τύπου «γίνε αφεντικό του εαυτού σου»,

συνοδευόμενες μάλιστα και από ψευτο-προοδευτικές αναφορές περί

«ανταλλακτικού κινήματος», κρύβεται η πιο άγρια εκμετάλλευση

ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων

Η οικονομική κρίση δεν μοιράζει μόνο φτώχεια, ανέχεια και δυστυχία, μοιράζει και ευκαιρίες, σε λίγους είναι η αλήθεια, για κερδοσκοπία και υπερεκμετάλλευση. Αυτό ακριβώς είναι οι οικονομίες «διαμοιρασμού» (sharing economy) και «περιστασιακής απασχόλησης» (on-demand ή gigeconomy) και οι διαδικτυακές πλατφόρμες που στήθηκαν γύρω από αυτές. Από τα πρώτα χρόνια της κρίσης προλειαίνουν το έδαφος για «δήθεν» νέες μορφές επιχειρησιακών μοντέλων, που αναδύονται μέσα από τις στάχτες της κρίσης, περιτυλιγμένες με ελκυστική ρητορική τύπου: «συνεργατική ανταλλαγή», «κοινοτικό κίνημα» και αλλά παρόμοια. Προπαγανδίζουν ασύστολα τα χρηματικά και εργασιακά οφέλη που θα αποκομίσει ο καθένας, ως πάροχος υπηρεσιών στέγασης, μεταφοράς ή του οτιδήποτε άλλο απαιτεί η αγορά, ενώ ταυτόχρονα θα είναι μέρος του «κινήματος της ανταλλακτικής οικονομίας». Και καλλιεργούν τη μικροαστική αντίληψη ότι μπορεί ο καθένας να γίνει μικρο-επιχειρηματίας, «μάνατζερ του εαυτού του, απαλλαγμένος από τα αφεντικά»! Ας δούμε όμως ποια είναι ακριβώς η αλήθεια.

Οι εκπαιδευτικοί να εκλέγουν τον διευθυντή τους

Η δημιουργία διευθυντών-ελίτ, τυφλών οργάνων του
υπουργείου μέσα στα σχολεία, είναι επιζήμια και για τις
μορφωτικές ανάγκες των παιδιών

Πρόσφατα, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε ως αντισυνταγματικό τον νόμο των Μπαλτά-Κουράκη για την επιλογή των διευθυντών των σχολείων, στον οποίο λαμβανόταν υπόψη η γνώμη των εκπαιδευτικών κάθε σχολικής μονάδας μέσω της ψήφου τους. Δηλαδή, διευθυντής γινόταν κάποιος με ένα μεικτό σύστημα όπου κατά 67% προσμετρούνταν τα προσόντα που διέθετε (μεταπτυχιακά, σεμινάρια, προϋπηρεσία κ.λπ.) και κατά 33% η ψηφοφορία των εκπαιδευτικών.

Μετά από αυτή την εξέλιξη, το υπουργείο Παιδείας ετοιμάζει νέο νόμο για την επιλογή των διευθυντών, στον οποίο, σύμφωνα με διαρροές, ακόμα και αυτή η κουτσουρεμένη ψηφοφορία πάει για κατάργηση. Φυσικά, η απόφαση του ΣτΕ τούς έρχεται γάντι, γιατί τώρα το υπουργείο επαναφέρει την «αυτοαξιολόγηση» των σχολικών μονάδων και την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, οι οποίες είχαν παγώσει κάτω από τη μαζική αντίδραση των εκπαιδευτικών. Επαναφέρει δηλαδή τον φόβο, τον νεο-επιθεωρητισμό, την πειθάρχηση στην κρατική παιδαγωγική, την κατηγοριοποίηση, την ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών για τα δεινά της παιδείας. Γι’ αυτό και θέλουν νέα στελέχη, απόλυτα ελεγχόμενα, προκειμένου να επιβάλουν τη συνεχιζόμενη αντιεκπαιδευτική πολιτική τους.

Τι συμβαίνει με την «αποσυμφόρηση των φυλακών»

Όχι, δεν πρόκειται για φυλακές στη Βραζιλία ή το Ελ Σαλβαδόρ.

Αυτή είναι η κατάσταση τα τελευταία χρόνια στις

ελληνικές φυλακές.

Οι πολυ-πολιτισμικές πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών με την ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών από τη μία, η κοινωνικο-οικονομική κρίση, που μας έφερε τα μνημόνια, την ανεργία, την εξαθλίωση, από την άλλη, και τέλος η απουσία του εργατικού κινήματος ήταν οι καλύτερες «προδιαγραφές» για την κατακόρυφη άνοδο της εγκληματικότητας στη χώρα μας.

Τα «σωφρονιστικά καταστήματα», όπως είθισται να λέγονται, η σύνθεση των κρατουμένων και οι συνθήκες που επικρατούν σε αυτά είναι η αντανάκλαση της σήψης που αναδίδει το καπιταλιστικό σύστημα. Έχουν μετατραπεί σε αποθήκες κουρελιασμένων ψυχών (αλλοδαποί σχεδόν το 50%, τοξικομανείς, εξαθλιωμένοι, το 70% είναι άποροι, σύμφωνα με το υπουργείο Δικαιοσύνης) αλλά ταυτόχρονα και σε βιομηχανία παραγωγής εγκληματιών, διαφόρων εθνικοτήτων. Σε πολλές περιπτώσεις ζουν κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλο, σε συνθήκες απερίγραπτες.

Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και στη Γερμανία

Η γερμανική οικονομία εμφανίζεται ισχυρή, όμως ένα

μεγάλο μέρος του γερμανικού λαού βιώνει αυξανόμενη

φτώχεια και ανασφάλεια

Η διεθνής δημόσια εικόνα της Γερμανίας είναι αυτή μιας πλούσιας χώρας, όπου υπάρχει εύκολη πρόσβαση σε καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Μια έκθεση όμως του γερμανικού υπουργείου Εργασίας, που δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί, το περιεχόμενο της οποίας όμως περιήλθε σε γνώση του πρακτορείου ειδήσεων Ρόιτερς, έρχεται να ανατρέψει την εικόνα αυτή.

Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση, από το 1995 ως το 2015 το 40% του εργατικού δυναμικού με τις χαμηλότερες αμοιβές είδε το ακαθάριστο ωρομίσθιό του να μειώνεται 4%-7% σε πραγματικές τιμές! Παράλληλα, μια μελέτη του Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας Λάιμπνιτς RWI έδειξε πως, από τα 41,5 εκατ. εργαζομένων, τα 7,5 εκατ. εργάζονται σε θέσεις με πολύ χαμηλές αμοιβές, που είναι γνωστές στη Γερμανία ως «μίνι δουλειές». Κερδίζουν έως 450 ευρώ τον μήνα, χωρίς κοινωνική ασφάλιση, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που ανανεώνονται –ή όχι– κάθε έξι μήνες και με τις οποίες ο εργοδότης διατηρεί ένα ευέλικτο εργατικό δυναμικό (τους καλεί να δουλέψουν απλά όποτε θέλει) βάζοντας τους εργαζόμενους σε μια ιδιαίτερα επισφαλή κατάσταση.

Χωρίς τέλος τα «δωράκια» στους τραπεζίτες

7 χρόνια τώρα, οι τράπεζες «ρουφάνε» τα χρήματα του ελληνικού

λαού, με τις ευλογίες της Ε.Ε., των δανειστών

και των κυβερνήσεων

Στο όχι μακρινό 2014 και λίγους μήνες πριν αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία, είχαμε αναφερθεί στο σκανδαλώδες θράσος των τραπεζιτών, όταν ζήτησαν από την τότε κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να τους αναγνωριστεί η ζημία από τα 38 δις του 2012 (που προέκυψε από το κούρεμα των ομολόγων τους του ελληνικού δημοσίου με το PSI του Βενιζέλου) με το να μην πληρώσουν φόρο που θα αντιστοιχούσε σε κέρδη αξίας 38 δις για τα επόμενα 30 χρόνια! Φυσικά η τότε κυβέρνηση δέχτηκε και οι τραπεζίτες υπολόγισαν ότι για κέρδη 38 δις και με φορολογικό συντελεστή 26%, θα γλύτωναν 10 δις από «αναβαλλόμενους φόρους», όπως λέγονται, στο κράτος! Και επειδή το θράσος των τραπεζιτών δεν έχει όρια, ζήτησαν τότε να τους αναγνωριστούν τα 10 δις του μέλλοντος ως πραγματικά σημερινά κεφάλαια, κάτι που ούτε και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δεν μπόρεσε τότε να δεχτεί! Τότε όμως εμφανίστηκε και πάλι η ελληνική κυβέρνηση, η οποία δανείστηκε τα 10 δις από την ΕΚΤ και τα έδωσε στις τράπεζες, προσθέτοντάς τα στο ήδη μη βιώσιμο ελληνικό χρέος!

Τριπλάσιο του παγκόσμιου ΑΕΠ το χρέος

Το παγκόσμιο χρέος είναι ταυτόχρονα συστατικό στοιχείο
του σημερινού παρασιτικού καπιταλισμού αλλά και
βόμβα στα θεμέλιά του

Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF), το παγκόσμιο (δημόσιο και ιδιωτικό) χρέος έφθασε το 2016 τα 215 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αντιστοιχεί πλέον στο 325% του παγκόσμιου ΑΕΠ, δηλαδή του συνόλου του πλούτου που παράγεται στον πλανήτη! Μάλιστα, αυτή τη στιγμή το χρέος που αυξάνεται πιο γρήγορα δεν είναι εκείνο των ανεπτυγμένων χωρών, αλλά των αναπτυσσόμενων, και μάλιστα κυρίως το εταιρικό παρά το κρατικό. Χαρακτηριστικά, το χρέος των αναπτυσσόμενων χωρών αυξήθηκε την τελευταία δεκαετία 4,5 φορές πιο γρήγορα απ’ ό,τι την προηγούμενη.

Απειλείται η εργατική τάξη από τα ρομπότ;

Δεν είναι τα ρομπότ και η τεχνολογική εξέλιξη που απειλούν

τον εργάτη, αλλά παρασιτισμός και η αναρχία

του καπιταλισμού

Έχουμε αναφερθεί και παλαιότερα στην προπαγάνδα διαφόρων αστικών επιτελείων ότι στο άμεσο μέλλον η ανθρώπινη εργασία θα αντικατασταθεί από την εργασία των ρομπότ. Φυσικά, η προπαγάνδα αυτή αποσκοπεί στο να τρομοκρατηθεί η παγκόσμια εργατική τάξη ότι θα καταστεί «άχρηστη» για τους καπιταλιστές, ώστε να μην τολμά να διεκδικεί ούτε τα στοιχειώδη.