- Ο ιδρυτής και αρχηγός της ΕΣΣΔ είχε αντιληφθεί, ότι μετά από την αποτυχία της επέκτασης της σοσιαλιστικής επανάστασης στην κεντρική Ευρώπη: Και την απομόνωση της επανάστασης στη Ρωσία με την καθυστερημένη υποδομή, την κατεστραμμένη από τον πόλεμο και τον εμφύλιο πόλεμο, την περικυκλωμένη και απομονωμένη οικονομικά και τεχνικά και τις στερήσεις που επακολούθησαν, συσσωρευόταν μια κόπωση πάνω στην ίδια τη Ρωσική επανάσταση.
- Αυτόν τον θανάσιμο κίνδυνο της επανάστασης, ο Λένιν τον συνειδητοποίησε σε βάθος και έκταση, στο τελευταίο στάδιο της ζωής του όταν δέχθηκε τα δύο αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια.
Το πρώτο εγκεφαλικό επεισόδιο, τον χτύπησε στις αρχές του 1922 και οφείλετο στην υπερένταση πνευματικής εργασίας.
Οι γιατροί του περιόρισαν την εργασία, για τρεις μήνες έχασε τη φωνή του, και τον Οκτώβριο ξαναβρήκε τις πνευματικές του δυνάμεις.
Ένα δεύτερο εγκεφαλικό τον Δεκέμβριο του 1922, του παρέλυσε οριστικά το δεξί χέρι και πόδι. Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 1923 υπαγόρευσε άρθρα μεγάλης σπουδαιότητας, για τον αγώνα κατά του ανερχόμενου γραφειοκρατικού εκφυλισμού, την οργάνωση των σοβιέτ, και την υπεράσπιση των μειονοτήτων της ΕΣΣΔ. Τον Μάρτιο επιδεινώθηκε η ασθένειά του, μετά έχασε τη φωνή του, τερματίστηκε κάθε πνευματική εργασία του και πέθανε στις 21 Ιανουαρίου του 1924 σε ηλικία 54 ετών.
Στοιχεία “Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια” 1930
- Ο Λένιν εντόπισε το επίκεντρο της ανερχόμενης γραφειοκρατίας στο “Λαϊκό Επιτροπάτο Εργατοαγροτικής Επιθεώρησης” που διεύθυνε ο ίδιος ο Στάλιν. Και μετά από τη σύμφωνη γνώμη του Τρότσκυ, κινήθηκε για την ανασύνταξη των δυνάμεων της επανάστασης, ώστε μέσα στο επερχόμενο συνέδριο του κόμματος, να συντρίψει πολιτικά τον Στάλιν και τη γραφειοκρατία του. Και σ’ αυτήν την κατεύθυνση επιτέθηκε με ένα άρθρο του κατά του επιτροπάτου του Στάλιν, χωρίς να αναφέρει όμως ακόμα το όνομα του Στάλιν.
- Εδώ παρουσιάζουμε μερικά αντιπροσωπευτικά αποσπάσματα από το άρθρο του Λένιν.
ΚΑΛΛΙΟ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
«Πέντε τώρα χρόνια ματαιοπονούμε να καλυτερεύσουμε τον κρατικό μας μηχανισμό, μα όλα δεν ήταν παρά άσκοπες ακριβώς κινήσεις που μέσα σε πέντε χρόνια απόδειξαν πως κάναμε μια δουλειά ακατάλληλη, άχρηστη κι ακόμη επιζήμια. Όλες αυτές οι άσκοπες κινήσεις μας έδιναν την εντύπωση πως δουλεύουμε, ενώ στην ουσία γεμίζαμε σαβούρα τους οργανισμούς μας και τα μυαλά μας.
Πρέπει, επιτέλους, να αλλάξει η κατάσταση……
…Θα μιλήσουμε ανοιχτά. Το “Λαϊκό Επιτροπάτο Εργατοαγροτικής Επιθεώρησης” δεν έχει σήμερα καθόλου κύρος. Όλοι ξέρουν πως ο χειρότερος απ’ όλους τους οργανισμούς είναι ο οργανισμός της “Εργατοαγροτικής μας Επιθεώρησης” και ότι στις σημερινές συνθήκες δεν μπορούμε τίποτα να ζητάμε απ’ αυτό το ”Λαϊκό Επιτροπάτο”.
…Ελπίζουμε ότι η νέα “Εργατοαγροτική Επιθεώρηση” θα αποβάλλει την ιδιότητα που οι Γάλλοι την λένε pruderie και που εμείς μπορούμε να την ονομάσουμε γελοία σεμνοτυφία ή γελοία σπουδαιοφάνεια, ιδιότητα που εξυπηρετεί περίφημα όλη τη γραφειοκρατία μας τόσο τη σοβιετική, όσο και την κομματική. Μπορούμε να πούμε σε παρένθεση ότι έχουμε γραφειοκρατία όχι μονάχα στους σοβιετικούς οργανισμούς, αλλά και στους κομματικούς…».
Το άρθτο αυτό υπαγορεύτηκε από τον Λένιν στις 2 Μαρτίου του 1923 και δημοσιεύτηκε στην ‘’Πράβδα’’ στις 4 Μαρτίου.
Ολόκληρο το άρθρο βρίσκεται στα “Άπαντα του Λένιν”, έκδοση “Σύγχρονη Εποχή”, τόμος 45 και από τη σελίδα 383.
Το άρθρο αυτό προσδιόριζε το τι περίμενε στο συνέδριο, και τον Στάλιν και το επιτροπάτο του.
Αλλά η αντεπανάσταση που εκπροσωπούσε ο Στάλιν ήταν πολύ τυχερή. Γιατί ο Λένιν -που ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανερχόμενη γραφειοκρατία- δεν έφθασε ποτέ στο συνέδριο. Το δεύτερο εγκεφαλικό τον αποτέλειωσε και τον αχρήστευσε πνευματικά, ολοκληρωτικά….
- Ο επίλογος όμως αυτού του άρθρου του Λένιν της 4 Μαρτίου 1923, συνεχίστηκε το 1956 στο 20ό συνέδριο του Κόμματος: Όπου στην έκθεση της “κεντρικής επιτροπής” για τις εγκληματικές θηριωδίες του Στάλιν, διαβάστηκαν από τον Κρούτσεφ και δύο φοβερά ντοκουμέντα.
Ήταν δύο γράμματα, του Λένιν, και της συντρόφου-γραμματέας και γυναίκας του Κρούπσκαγια με ημερομηνία 5 Μαρτίου 1923. Δηλαδή την επόμενη ημέρα της δημοσίευσης του άρθρου του Λένιν στην Πράβδα (4-3-1923), που αποδείκνυαν όμως τη χυδαία και κτηνώδη αντίδραση του Στάλιν, στην δημοσίευση του άρθρου του Λένιν.
- Το γράμμα της Κρούπσκαγια απευθυνόταν στους Κάμενεφ και Ζηνόβιεφ, και αφού αναφέρεται στο τηλεφώνημα του Στάλιν καταλήγει. “Σας παρακαλώ να με προστατεύσετε από βάναυσες επεμβάσεις στην ιδιωτική μου ζωή και από ελεεινές βρισιές και απειλές”.
Το δεύτερο γράμμα ήταν του Λένιν προς τον ίδιο τον Στάλιν που του έγραφε: “Σεβαστέ Στάλιν. Είχατε την αυθάδεια να καλέσετε την γυναίκα μου στο τηλέφωνο και να την βρίσετε. Γι’ αυτό σας καλώ να σταθμίσετε αν είστε σύμφωνος να ανακαλέσετε αυτά που είπατε ή αν προτιμάτε να διακόψουμε τις μεταξύ μας σχέσεις.
Με σεβασμό Λένιν”.
- Αυτή η σύγκρουση του Λένιν με την ανερχόμενη αντεπαναστατική γραφειοκρατία, ήταν η τελευταία μάχη του Λένιν. Που την έχασε όμως, γιατί δεν πρόλαβε να την δώσει. Τον πρόλαβε το εγκεφαλικό του επεισόδιο.
Οι συνέπειες του εγκεφαλικού επεισοδίου που δέχθηκε ο Λένιν ήταν οπωσδήποτε για τον ίδιο τραγικές, αλλά ήταν όμως άπειρες φορές δραματικότερες, για την παγκόσμια υπόθεση του σοσιαλισμού….
Από τη σύνταξη
Η πλαστογραφία της πολιτικής διαθήκης του Λένιν
- Αυτό το γράμμα το διαφύλαξε η γυναίκα του Λένιν και οι γραμματείς του μέχρι το θάνατό του, και έγινε γνωστό για πρώτη φορά στην ολομέλεια της κεντρικής επιτροπής του κόμματος, τον Μάιο του 1924.
- Το γράμμα αναφέρεται και σε πρόσωπα, και κυρίως στον Τρότσκυ και στον Στάλιν. Για τον Ττότσκυ αναφέρει: “Ως πρόσωπο είναι το δίχως άλλο ο πιο ικανός σύντροφος μέσα στην σημερινή κεντρική επιτροπή”. Και για τον Στάλιν γράφει: “Προτείνω στους συντρόφους να μεταθέσουν τον Στάλιν από τη θέση του Γενικού Γραμματέα και να βάλουν σ’ αυτή τη θέση ένα άλλο πρόσωπο που να είναι από κάθε άποψη καλύτερο απ’ αυτόν”.
- Στην κρίσιμη αυτή ολομέλεια όμως, η Τριανδρία Ζηνόβιεφ – Κάμενεφ – Στάλιν, έπεισε τα 40 από τα 50 μέλη της ολομέλειας να μην αντικατασταθεί ο Στάλιν, και να μην ανακοινωθεί στο επερχόμενο 12ο συνέδριο του κόμματος η πολιτική διαθήκη του Λένιν.
Η Κρούπσκαγια, η χήρα του Λένιν διαμαρτυρήθηκε έντονα γι’ αυτή την απόφαση. Ο Τρότσκυ όμως δεν μίλησε, διότι θεώρησε ότι ήταν ανάρμοστο για την υπερηφάνεια του να μιλήσει για ένα ζήτημα που τον αφορούσε προσωπικά, διότι ο Λένιν ουσιαστικά τον υποδείκνυε έμμεσα στην πολιτική διαθήκη του σαν διάδοχό του.
- Η σύνθεση της τριανδρίας ήταν μια πολιτική εξαπάτηση του Στάλιν και της ανερχόμενης προνομιούχου γραφειοκρατίας του. Σε ένα χρόνο ο Στάλιν εκτόπισε τους άλλους δύο από την εξουσία και έκανε νέα συμμαχία μι του Μπουχάριν και Ρίκοφ. Και τελικά όταν η γραφειοκρατία του σταθεροποιήθηκε γερά, τότε δολοφόνησε και του Ζηνόβιεφ – Κάμενεφ, και τους Μπουχάριν – Ρίκοφ, και όλα σχεδόν τα μέλη της κρίσιμης ολομέλειας της κεντρικής επιτροπής του 1924.
- Η κυκλοφορία της “πολιτικής διαθήκης” απαγορεύτηκε με εξοντωτικής ποινές, αλλά παρόλα αυτά κυκλοφόρησε παράνομα και από την Κρούπσκαγια και από την αριστερή αντιπολίτευση του Τρότσκυ, και έγινε γνωστή από τους οπαδούς του Τρότσκυ που την κυκλοφόρησαν σε πολλές χώρες (όπως και στην Ελλάδα).
- Μετά το θάνατο του Στάλιν και στη φάση της συλλογικής ηγεσίας της γραφειοκρατίας (2ο Συνέδριο 1956), η “διαθήκη” άρχισε να γίνεται γνωστή και στην ΕΣΣΔ, παρόλο ότι συντομότατα η σταλινική προνομιούχος γραφειοκρατία άρχισε την πλαστογραφία της. το πρωτότυπο της “διαθήκης” πρωτοδημοσιεύτηκε στην ΕΣΣΔ στο περιοδικό της, ‘’Κομμουνιστής” στις 30 Ιουνίου 1956, αλλά ένα μήνα μετά, η ηγεσία του ΚΚΕ που είχε βαθιά σταλινική διαπαιδαγώγηση, παρουσίασε την “διαθήκη” στο όργανό της, “Νέος Κόσμος” τον Αύγουστο του 1956 με τις πρώτες παραποιήσεις.
- Και οι παραποιήσεις συνεχίστηκαν και στην Ελλάδα από την νεότερη κομματική ηγεσία του ΚΚΕ.
Οι παραποιήσεις είναι πολλές,, αλλά ας πάρουμε όμως μόνο ένα σημείο της “διαθήκης” και να το αντιπαραθέσουμε με αυτό της σταλινικής ηγεσίας του ΚΚΕ.
Λοιπόν, παίρνουμε τη “διαθήκη” που κυκλοφόρησε η Κρούπσκαγια το 1924, και που πρωτοδημοσίευσε το σοβιετικό περιοδικό “Κομμουνιστής” στις 30-5-1956 και παρουσιάζουμε το απόσπασμα:
- Δεν θέλω να χαρακτηρίσω με τις προσωπικές τους ιδιότητες και τα άλλα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Υπενθυμίζω μόνον ότι το επεισόδιο Ζηνόβιεφ – Κάμενεφ κατά τον Οκτώβρη δεν ήταν βέβαια τυχαίο, αλλά ότι δεν πρέπει να γίνει προσωπική εκμετάλλευσή του σε βάρος τους, όπως δεν πρέπει να γίνει εκμετάλλευση της μη μπολσεβίκικης προέλευσης του σ. Τρότσκυ.”
- Και αντιπαραθέτουμε το ίδιο απόσπασμα από τα “Άπαντα του Λένιν”, έκδοση “Σύγχρονης Εποχής” του ΚΚΕ και τόμος 45, αρχές Μαΐου 1984 και σελίδα 345:
- Δεν πρόκειται να χαρακτηρίσω και τα άλλα μέλη της ΚΕ με βάση τις προσωπικές τους ιδιότητες, θα θυμίσω μόνο ότι το επεισόδιο του Οκτώβρη με το Ζηνόβιεφ και τον Κάμενεφ δεν ήταν φυσικά τυχαίο, όμως παράλληλα δεν μπορούμε να ρίξουμε όλη την ευθύνη προσωπικά στους ίδιους, όπως τη ρίχνουμε στον Τρότσκυ για τον μη μπολσεβικισμό του.
Τώρα το πως ονομάζεται αυτή η ιστορική παραποίηση είναι απλό… Ονομάζεται σταλινική ηθική.
Υστερόγραφο
Ο Τρότσκυ που ήταν Πρόεδρος των Σοβιέτ της Πετρούπολης στην Ρωσική Επανάσταση του 1905, δεν ήταν παλιό μέλος των μπολσεβίκων, αλλά έγινε πριν από την επανάσταση. Ο Λένιν δήλωνε συνεχώς και δημόσια ότι “ο Τρότσκυ είναι ο καλύτερος μπολσεβίκος”.
