Η επιδημία θα νικηθεί Αυτό που δεν παίρνει γιατρειά είναι το κοινωνικό σύστημα

Μαζί με τον κορωνοϊό, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τον 

καπιταλιστικό ιό της κρίσης, της φτώχειας, της ανεργίας.

 Όμως, η εργαζόμενη ανθρωπότητα θα αντισταθεί και 

θα νικήσει και τους δυο ιούς!

Οι διαστάσεις που παίρνει παγκοσμίως η επιδημία του κορωνοϊού οφείλονται πρώτα και κύρια στην καπιταλιστική αναρχία και την αποδυνάμωση των δημόσιων συστημάτων υγείας από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Η επιστήμη και η αυτοπειθαρχία του λαού θα νικήσουν την επιδημία. Ταυτόχρονα όμως ξεκινά ο αγώνας να μη φορτωθεί ο φτωχός εργαζόμενος κόσμος τη νέα κρίση ενός ανίατα άρρωστου κοινωνικού συστήματος.

Άμεση ενίσχυση της δημόσιας υγείας με προσωπικό και πόρους! Επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων! Διατίμηση στα βασικά τρόφιμα και σε όλα τα μέσα αντιμετώπισης της επιδημίας! Απαγόρευση των απολύσεων, ακύρωση κάθε απόλυσης ή βλαπτικής μεταβολής που έγινε από την έναρξη της επιδημίας! Επίδομα στο πραγματικό κόστος ζωής για μισθωτούς-αυτοαπασχολούμενους! Δουλειά για τους ανέργους, κρατικά εργοστάσια για την παραγωγή ειδών πρώτης ανάγκης! Φορολογήστε το μεγάλο κεφάλαιο και τους εφοπλιστές!

1. Η πανδημία του κορωνοϊού κυριαρχεί πλέον στη ζωή μας αλλά και δημιουργεί μια ριζικά νέα κατάσταση σε όλα τα επίπεδα: από το υγειονομικό μέχρι το οικονομικό και από την ψυχολογία των ανθρώπων μέχρι τους παγκόσμιους συσχετισμούς ισχύος.

Οι επικίνδυνοι ιοί υπάρχουν βέβαια στη φύση αλλά το τι διαστάσεις παίρνει μια επιδημία δεν εξαρτάται από τη φύση αλλά από το πώς λειτουργεί η ανθρώπινη κοινωνία. Στην εποχή μας συγκεκριμένα εξαρτάται από την αναρχία και το χωρίς όρια κυνήγι του κέρδους που χαρακτηρίζουν την καπιταλιστική κοινωνία. Η καταστροφή των φυσικών βιοτόπων και της βιοποικιλότητας, η εμπορευματοποίηση των άγριων ζώων (με χαρακτηριστική περίπτωση εδώ την Κίνα), οι απαράδεκτες μέθοδοι της βιομηχανικής εκτροφής ζώων, η συγκέντρωση της παγκόσμιας παραγωγής σε συγκεκριμένες χώρες, οι τεράστιες εφοδιαστικές αλυσίδες που ξεκινούν από αυτές τις χώρες και απλώνονται σε όλον τον πλανήτη, η άναρχη αύξηση των αεροπορικών ταξιδιών για επιχειρηματικούς και τουριστικούς λόγους, και φυσικά η «αποψίλωση» των δημόσιων συστημάτων υγείας από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές: όλα αυτά συμβάλλουν στο να πάρουν διαστάσεις ορισμένες επιδημίες, όπως η τωρινή του κορωνοϊού.

Από εκεί και πέρα, βέβαια, έπαιξε ρόλο και η καθυστερημένη αντίδραση πολλών κυβερνήσεων – κυρίως λόγω απροθυμίας διατάραξης της καπιταλιστικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Είναι αλήθεια ότι η ελληνική κυβέρνηση, θορυβημένη από την κατάσταση στην Ιταλία, κινήθηκε γρήγορα όσον αφορά τα μέτρα αποτροπής της διάδοσης. Έτσι, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα από απόψεως θνησιμότητας βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Σε αυτό συνέβαλε όμως καθοριστικά η ωριμότητα και αυτοπειθαρχία που επιδεικνύει ο ελληνικός λαός, ο οποίος μάχεται για να μην πληγεί από δεύτερη τραγωδία μέσα σε μια δεκαετία (μετά το μνημονιακό έγκλημα του 2010).

2. Ανεξάρτητα από τα θετικά μέτρα αποτροπής της διάδοσης της επιδημίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη χρεώνεται μια σειρά από ψεύδη, παραλείψεις και πρακτικές πίσω από τις οποίες υπάρχουν συγκεκριμένες σκοπιμότητες.

α) Η κυβέρνηση φέρει βαρύτατες ευθύνες για τη δραστική συρρίκνωση του δημόσιου συστήματος υγείας, στο πλαίσιο της γενικότερης νεοφιλελεύθερης και μνημονιακής πολιτικής. Κανείς δεν ξεχνά ότι ο Άδωνις, όταν ήταν υπουργός Υγείας επί Σαμαρά, δήλωνε περήφανος για τις απολύσεις γιατρών και τα λουκέτα σε νοσοκομεία. Έτσι, όχι μόνο η επιδημία βρήκε το δημόσιο σύστημα υγείας σε κρίσιμη κατάσταση, αλλά η κυβέρνηση ελάχιστα έκανε για να το ενισχύσει αφότου ξέσπασε η επιδημία. Προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών επί της ουσίας δεν γίνονται, η αναλογία των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) σε σχέση με τον πληθυσμό παραμένει από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, ενώ, όπως καταγγέλλουν συνεχώς οι γιατροί, υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε απαραίτητα υλικά, όπως μάσκες, και κυρίως σε διαγνωστικά τεστ για τον ιό.

β)  Η απαγόρευση κυκλοφορίας, πέρα από την απόσειση των κυβερνητικών ευθυνών για την κατάσταση του συστήματος υγείας, έχει και άλλες σκοπιμότητες. Είναι επιλογή του συστήματος να δοκιμάσει μεθόδους ελέγχου και καθυπόταξης των πολιτών, ώστε ο κόσμος να συνηθίσει σε αυτές και να αξιοποιηθούν και όταν θα εκφραστεί η δυσαρέσκεια για την οικονομική κατάσταση. Με την αμέριστη βοήθεια των άθλιων μεγαλοαστικών μέσων ενημέρωσης, επιχειρείται –όπως ακριβώς και τα πρώτα χρόνια του μνημονίου– η ενοχοποίηση του ελληνικού λαού, ώστε να περάσουν χωρίς αντιδράσεις αντεργατικά μέτρα και κατασταλτικές πρακτικές.

γ) Όταν ο δήμιος της εργατικής τάξης Γ. Βρούτσης, υπουργός «Εργασίας», δηλώνει ότι «γράφει νέο εργατικό δίκαιο» μέσα στην επιδημία, αποκαλύπτει τις προθέσεις που υπάρχουν. Με το ξεκίνημα της επιδημίας, και πριν από τα έκτακτα μέτρα, οι εργοδότες προχώρησαν σε δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, τροποποιήσεις συμβάσεων, διαθεσιμότητες και άδειες άνευ αποδοχών, απολύσεις συμβασιούχων κ.λπ. Τα έκτακτα μέτρα που ανακοινώθηκαν στη συνέχεια ευνοούν πρώτα και κύρια τη μεγάλη εργοδοσία. Με το πενιχρό επίδομα των 800 ευρώ, οι εταιρείες (ακόμα και αυτές που έχουν αποθέματα) απαλλάχθηκαν από το μισθολογικό κόστος, όπως επίσης ανεστάλησαν όλες οι φορολογικές και δανειακές τους υποχρεώσεις, ακόμα και η καταβολή του δώρου Πάσχα. Το εγκληματικό μέτρο του Βρούτση περί «προσωπικού ασφαλείας» (εκ περιτροπής εργασία) με το 50% του μισθού έρχεται να δικαιώσει και να ενθαρρύνει περαιτέρω την εργοδοτική ασυδοσία. Μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων, όπως οι εργαζόμενοι με «μπλοκάκι» ή εργόσημο, οι εργαζόμενοι περιστασιακά ή εποχικά, οι αυτοαπασχολούμενοι των επιστημονικών επαγγελμάτων, δεν θα πάρουν το επίδομα, άρα θα μείνουν με μηδενικό εισόδημα. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση δωρίζει 30 εκατομμύρια ευρώ στους κλινικάρχες (ενώ θα έπρεπε να έχει επιτάξει τα ιδιωτικά νοσοκομεία), 21 εκατομμύρια στους καναλάρχες (για να αποσιωπούν οτιδήποτε δεν συμφέρει την κυβερνητική προπαγάνδα) και 11 εκατομμύρια στους εργολάβους των εθνικών οδών για «διαφυγόντα έσοδα»!

3. Η επιδημία αυτή είναι σίγουρο ότι θα νικηθεί. Όμως, έχει σημασία αυτή η νίκη να έρθει με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, και παράλληλα να αποτραπεί η δραματική επιδείνωση του βιοτικού μας επιπέδου. Για τον λόγο αυτό πρέπει να προωθήσουμε με κάθε τρόπο τα εξής αιτήματα:

Ενίσχυση της δημόσιας υγείας με όλους τους διαθέσιμους πόρους, μαζικοί διορισμοί ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Επίταξη ιδιωτικών νοσοκομείων. Διατίμηση σε όλα τα βασικά τρόφιμα, καθώς και σε όλα τα απαραίτητα για την αντιμετώπιση της επιδημίας. Δημιουργία κρατικού αποθέματος σε βασικά τρόφιμα, καθώς και σε μάσκες, αντισηπτικά τζελ κ.λπ., και διανομή τους στον πληθυσμό με δελτίο. Άνοιγμα των κλειστών εργοστασίων και ιδίως των βιομηχανιών τροφίμων και ενίσχυση της πρωτογενούς παραγωγής. Απαγόρευση εξαγωγής φαρμάκων, άμεση ίδρυση κρατικής φαρμακοβιομηχανίας. Πάγωμα δανείων άτοκα. Πάγωμα μέχρι το πέρας της επιδημίας όλων των φορολογικών υποχρεώσεων, πλην μεγάλων εταιρειών και μεγάλης ακίνητης περιουσίας, αναστολή πληρωμών ΔΕΚΟ. Απαγόρευση απολύσεων (και όχι μόνο για 45 ημέρες αλλά για όσο θα διαρκούν οι συνέπειες της επιδημίας). Ακύρωση κάθε απόλυσης ή βλαπτικής μεταβολής εργασιακής σχέσης που έγινε από την έναρξη της επιδημίας. Κάλυψη των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων που έμειναν χωρίς δουλειά με επίδομα στο πραγματικό κόστος ζωής. Δουλειά για τους ανέργους, στην παραγωγή ειδών απαραίτητων για την αντιμετώπιση επιδημιών, καθώς και στην παροχή βοήθειας σε ηλικιωμένους και ευπαθή άτομα.

Χρήματα για όλα τα παραπάνω μπορούν να βρεθούν, πρώτον, από την αναστολή πληρωμής του αιματοβαμμένου χρέους προς τους «δανειστές», και δεύτερον, από τη έκτακτη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και κυρίως όσων δεν έχουν πληρώσει ποτέ, όπως είναι οι εφοπλιστές.

4. Η επιδημία έχει αρχίσει ήδη να λειτουργεί ως καταλύτης για μεγάλες ανατροπές στην παγκόσμια οικονομική και πολιτική κατάσταση. Ο καπιταλισμός της παρακμής και ιδίως στην κυρίαρχη εκδοχή του, τη νεοφιλελεύθερη, έχει αφήσει ανοχύρωτη την ανθρωπότητα. Όλα τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα δέχονται ισχυρό πλήγμα: οι «ανοιχτές αγορές», η αιώνια λιτότητα, η ιδιωτικοποίηση των συστημάτων υγείας και ασφάλισης, η συγκέντρωση της παγκόσμιας παραγωγής σε χώρες όπως η Κίνα, η μετατροπή των παλιών ανεπτυγμένων οικονομιών σε οικονομίες «υπηρεσιών» (εξαιρετικά ευάλωτες σε απρόβλεπτους παράγοντες, βλέπε τουριστικό μοντέλο).

Δεν είναι τυχαίο ότι στο μάτι του κυκλώνα βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποδείχθηκε ανίκανη αλλά και απρόθυμη να προστατεύσει τα ίδια της τα μέλη. Η ηγεμονική της δύναμη, η Γερμανία, προωθεί στην ουσία νέα μνημόνια (μέσω του ESM) στις χώρες που έχουν απελπισμένα ανάγκη από έκτακτη χρηματοδότηση για να στηρίξουν τις οικονομίες τους. Με αυτές τις λογικές και με την άκρως ανισόμερη «αρχιτεκτονική» της, η Ε.Ε. θα πληγεί περισσότερο από την ύφεση απ’ ό,τι η Αμερική, η Κίνα, ακόμα και η Βρετανία. Σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο πλανιέται το ερώτημα, ακόμα και μέσα σε αστικούς κύκλους, τι στο καλό μας χρειάζεται μια τέτοια «Ένωση».   

Είναι σίγουρο ότι οι αστικές τάξεις, οι εργοδότες, θα κοιτάξουν για μια ακόμη φορά να φορτώσουν την κρίση στους «από κάτω», στους εργαζόμενους, στους καταπιεζόμενους. Ας λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα σε χώρες όπως η δική μας, λόγω των συμφωνιών με τους «δανειστές», της εξάρτησης από τον τουρισμό και της ύπαρξης πάρα πολλών μικρών επιχειρήσεων που με δυσκολία στέκονταν και πριν από αυτή την κρίση.

Για αυτόν τον λόγο, εμείς οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί, οι καταπιεζόμενοι πρέπει να προετοιμάζουμε την άμυνά μας στην αντεργατική επίθεση, που θα κλιμακωθεί. Σε συνθήκες «καραντίνας», η προώθηση της αντιπληροφόρησης μέσα από το διαδίκτυο αποκτά κρίσιμο ρόλο. Περαιτέρω, υπάρχει η δυνατότητα κινητοποιήσεων στις επιχειρήσεις που είναι ακόμα σε λειτουργία. Σωματεία και συλλογικότητες δεν θα πρέπει να διστάσουν να απειλήσουν την κυβέρνηση με σπάσιμο της «καραντίνας» και διοργάνωση συγκεντρώσεων αν δεν παρθούν πίσω τα αντεργατικά μέτρα.

Το πιο σημαντικό όμως είναι η έξοδος από την επιδημία να μας βρει αισιόδοξους, σε εγρήγορση και έτοιμους να υπερασπιστούμε ως εργαζόμενος λαός την επιβίωσή μας. Εκμεταλλευόμενοι την υπαρκτή τάση για σπάσιμο της «δημοσιονομικής πειθαρχίας», την υπαρκτή δυσαρέσκεια απέναντι στην Ε.Ε. και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, να μετατρέψουμε την υγειονομική-οικονομική κρίση σε πολιτική κρίση του θανατηφόρου καπιταλισμού της παρακμής, ανοίγοντας έναν άλλο δρόμο για την επιβίωση και την απελευθέρωση της καταπιεζόμενης ανθρωπότητας!

5.4.2020

Η Συντακτική Επιτροπή