Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Οι ανάπηροι θέλουν στήριξη και όχι περικοπές

Οι ανάπηροι μπορούν όχι απλώς να κινητοποιηθούν
για τα δικά τους αιτήματα αλλά να μπουν και στην
πρώτη γραμμή του εργατικού κινήματος, όπως το έχουν
ξανακάνει στο παρελθόν
Με νέα μέτρα περικοπών, κυβέρνηση και κεφαλαιοκρατία χτυπάνε την ευαίσθητη κοινωνική ομάδα των ανθρώπων με αναπηρία. Τα επιδόματα που δίνονται σε άτομα με αναπηρία 80% και πάνω θα προσμετρώνται πλέον στο βασικό εισόδημα, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η φορολογία τους, ενώ θα πληρώνουν και την ειδική εισφορά αλληλεγγύης. Ακόμα, θα κοπούν και κάποια πρόσθετα επιδόματα σε αυτή την κατηγορία αναπήρων.
Την ίδια στιγμή, όλο και δυσκολότερη υπόθεση γίνεται η σωστή φροντίδα, περίθαλψη και εκπαίδευση των αναπήρων. Με τις συνεχείς περικοπές αποψιλώνονται οι δομές της δημόσιας ειδικής αγωγής και 200.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες ετησίως μένουν εκτός αυτής. Στις ιδιωτικές δομές, η δαπάνη της κρατικής χρηματοδότησης έχει φτάσει στα 25 εκατομμύρια ευρώ, στο χαμηλότερο ύψος δηλαδή που έχει καταγραφεί, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα έξοδα (νοσήλια, αμαξίδια κ.λπ.) που βαρύνουν κάθε οικογένεια με ανάπηρο μέλος. Ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο αυτής της κατάστασης είναι η ύπαρξη στα ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής ομάδων εκπαίδευσης με διαφορετικές κατηγορίες αναπηρίας, στοιχείο που καθιστά την αγωγή τους εντελώς δυσχερή.
Οι ανάπηροι χρειάζονται ένα καλά οργανωμένο και σε δημόσια βάση δίκτυο προστασίας, περίθαλψης και αγωγής, για την όσο το δυνατόν πληρέστερη ένταξή τους στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και τις δραστηριότητές του. Χρειάζονται δηλαδή το σπάσιμο της μνημονιακής πολιτικής της λιτότητας, της συρρίκνωσης των δημόσιων δομών, των ιδιωτικοποιήσεων και της υποβάθμισης της υγείας και της εκπαίδευσης.
Η κατάσταση της αναπηρίας, μαζί με τα προβλήματα που επιφέρει στους ανθρώπους που την υφίστανται, δημιουργεί και έναν παράλληλο δυναμισμό. Το κίνημα των αναπήρων έχει γράψει λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος. Σε αυτό έπαιξε βέβαια κορυφαίο ρόλο η επαναστατική πρωτοπορία που υπήρξε προπολεμικά στον χώρο αυτό. Το νήμα μπορεί να ξαναπιαστεί από την αρχή. Οι ανάπηροι μπορούν να δημιουργήσουν ένα ακηδεμόνευτο, ρωμαλέο κίνημα, με ξεκάθαρο προσανατολισμό και να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους σε μια αξιοπρεπή ζωή.

Σ. Κρόκος