Περί ανάγκης «επενδυτικού
σοκ» μιλάνε όλο και πιο συχνά κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ΣΕΒ, διάφορα εργοδοτικά
επιτελεία κ.λπ. Η ιστορία αυτή έχει καταντήσει κωμωδία. Για να γίνουν
επενδύσεις χρειάζονται πρώτα και κύρια χρήματα, κεφάλαια. Πού θα βρεθούν αυτά; Οι
εγχώριοι καπιταλιστές θέλουν «επενδύσεις» με τα χρήματα άλλων, καθώς οι ίδιοι
το παίζουν… φτωχαδάκια, αφού έχουν βγάλει βέβαια όλο το χρήμα στο εξωτερικό.
Οι
ξένοι καπιταλιστές δεν ρισκάρουν μεγάλες παραγωγικές επενδύσεις σε μικρομεσαίες
αγορές, όπως η ελληνική, που επιπλέον δεν διαθέτουν μεγάλο, φθηνό και
υποταγμένο εργατικό δυναμικό, εκτός κι αν πρόκειται για τομείς υψηλής
εξειδίκευσης, και πάλι μόνο αν το ίδιο το κράτος ανοίξει τον δρόμο, με σχέδιο
και προοπτική. Οι τράπεζες με τα χίλια ζόρια γλύτωσαν τη χρεοκοπία, δεν έχουν
αυτή τη στιγμή σοβαρά διαθέσιμα κεφάλαια. Τα ευρωπαϊκά κονδύλια υπάρχουν, αλλά,
βάσει της πολιτικής της Ε.Ε., κατευθύνονται πάντα σε υποδομές, και όχι εκεί που
πονάει η χώρα, δηλαδή στην παραγωγή.
Οπότε απομένει το κράτος. Και
η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι: δημόσιες επενδύσεις με κεντρικό σχεδιασμό,
απαλλοτρίωση τουλάχιστον του παρασιτικού μεγάλου κεφαλαίου για να βρεθούν οι
πόροι, προστατευτισμό έναντι των ανταγωνιστών, καθώς και μια εργατική τάξη
ισχυρή και καλά αμειβόμενη, για να στηρίξει πραγματικά αυτό το σχέδιο. Αυτό
όμως στην πράξη σημαίνει ανατροπή της σημερινής πολιτικής!
Π.Δ.
