Απ’
τη δεκαετία που μπαίνει, οι επιδοτήσεις θα περιοριστούν σε μεγάλο βαθμό, και
αυτό είναι κάτι που ανησυχεί τους αγρότες. Κατ’ αρχάς να πούμε ότι δεν είναι όλα
τα προϊόντα επιδοτούμενα. Το κρασί π.χ. δεν είναι, το ελαιόλαδο έχει μικρή
επιδότηση (3,5 ευρώ η ρίζα). Επιδοτούμενα είναι τα προϊόντα τα πιο ευάλωτα από απόψεως
ζήτησης, όπως η σταφίδα. Η επιδότηση τυπικά δίνεται για τη στήριξη του
προϊόντος. Όμως, δεν έχει λειτουργήσει με αυτό τον τρόπο. Αντίθετα, έχει γίνει μια
από τις αιτίες για την καθήλωση της παραγωγής και την υποβάθμιση της ποιότητας
του προϊόντος.
Η κύρια ευθύνη γι’ αυτό βαραίνει την κρατική πολιτική. Το κράτος
έχει τη βάση και τη γνώση να βοηθήσει τους αγρότες στη βελτίωση της παραγωγής.
Αντίθετα, όμως, τους έχει αφήσει στο έλεος της τύχης τους και οι επιδοτήσεις
έτσι έχουν πάρει παρασιτικό χαρακτήρα. Αν οι αγρότες βοηθηθούνε πραγματικά για
τη βελτίωση της παραγωγής τους, τότε μπορεί να μην έχουν ανάγκη τις επιδοτήσεις
ή αυτές να πάρουν έναν αναπτυξιακό χαρακτήρα. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι που
πρέπει να παλέψουμε, και όχι απλά για να εξαρτόμαστε απ’ τις επιδοτήσεις.
Χ.Ρ.
