 |
Η μαζική συμμετοχή στις
διαδηλώσεις κατά του χουντονόμου, και ιδίως
η αποφασιστική συμμετοχή της
νεολαίας, δείχνει ότι υπάρχουν όλες
οι προϋποθέσεις ο νόμος να μείνει στα
χαρτιά
|
Η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη σύμπραξη του ΚΙΝΑΛ και
του Βελόπουλου, ψήφισε έναν κατάφωρα αντισυνταγματικό νόμο, που ουσιαστικά
καταργεί το δικαίωμα στη διαδήλωση. Την αντισυνταγματικότητα του νόμου έχουν
καταγγείλει μεταξύ άλλων η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής και η Συντονιστική
Επιτροπή της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, η δε Ένωση
Εισαγγελέων Ελλάδος έχει αρνηθεί τη συμμετοχή των μελών της στη διάλυση των διαδηλώσεων.
Ο νόμος αυτός:
α) Απαιτεί
τον ορισμό συγκεκριμένου φυσικού προσώπου ως «οργανωτή» της συγκέντρωσης, στον
οποίο φορτώνεται η υποχρέωση να συνεργάζεται με την αστυνομία και να πληρώνει
δυσβάσταχτες αποζημιώσεις για οποιαδήποτε βλάβη προκληθεί από άτομα μετέχοντα
σε αυτήν. Επειδή θα πρέπει να είναι τρελός κάποιος για να αποδεχτεί τη θέση
του «οργανωτή» και τις βαρύτατες συνέπειες που συνεπάγεται, είναι αυτονόητο ότι
όλες οι συγκεντρώσεις θα στερούνται «οργανωτή», άρα θα είναι παράνομες.
β) Δίνει
στην αστυνομία τη δυνατότητα απαγόρευσης ή διάλυσης των συγκεντρώσεων με βάση
αόριστες έννοιες, όπως «ο κίνδυνος σοβαρής διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής
ζωής» ή «ο προβλεπόμενος αριθμός των συμμετεχόντων». Η «σύμφωνη γνώμη» του
Προέδρου Πρωτοδικών για την απαγόρευση και η παρουσία ή απλή ενημέρωση του
Εισαγγελέα για τη διάλυση είναι στάχτη στα μάτια, αφού είναι προφανές ότι ο
ρόλος τους θα είναι τελείως τυπικός και τις αποφάσεις θα τις παίρνει η
αστυνομία.
γ)
Υποχρεώνει τον «οργανωτή» της συγκέντρωσης να γνωστοποιεί προηγουμένως στην
αστυνομία τον χρόνο έναρξης, τον χρόνο λήξης, τον τόπο, τη διαδρομή, ακόμα και
τα μέλη της περιφρούρησης της διαδήλωσης, θέτοντας έτσι επιπλέον
προσκόμματα και παραβιάζοντας καίρια το δικαίωμα της ελεύθερης συνάθροισης. Το
αστείο είναι ότι υπάρχει μέχρι και παλιότερη νομική δημοσίευση υπό την
επιμέλεια του νυν υπουργού Γεραπετρίτη, που θεωρεί την υποχρέωση προηγούμενης γνωστοποίησης
αντισυνταγματική και αναγόμενη σε «ανώμαλα καθεστώτα».
δ)
Απαγορεύει τις αντισυγκεντρώσεις, αντί να υποχρεώνει την αστυνομία να
εξασφαλίζει το δικαίωμα ασφαλούς παράλληλης συνάθροισης όλων. Με τον τρόπο
αυτό, κάνει ουσιαστικά τις πλάτες σε ακροδεξιές, φασιστικές και παρακρατικές
ομάδες, που είναι αυτές κατά των οποίων γίνονται συνήθως οι αντισυγκεντρώσεις.
ε) Παραβιάζει τα δικαιώματα της ελεύθερης σκέψης, γνώμης και έκφρασης, αφού συστήνει Διεύθυνσης Πρόληψης της Βίας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, με ρητούς σκοπούς –μεταξύ άλλων– την πρόληψη της «ριζοσπαστικοποίησης» και την προώθηση της «αποριζοσπαστικοποίησης». Η πρωτοφανής αυτή νομική πρόβλεψη αποτελεί κυριολεκτικά κήρυξη ιδεολογικού πολέμου και αστυνομικής εκστρατείας ενάντια σε κάθε ουσιαστική αμφισβήτηση του υπάρχοντος συστήματος, ανάγοντας σε επίσημο κρατικό δόγμα τον συντηρητισμό και την αντιδραστικότητα.
Αξίζει να πούμε ότι ο νόμος αυτός περιέχει μεταγλωττισμένα ατόφια αποσπάσματα από νομοθετήματα της Χούντας, τα οποία καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν είχε καταργήσει, αλλά ήταν πλέον ανεφάρμοστα στην πράξη.
Η ψήφισή του στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν είναι καθόλου τυχαία. Το νέο φούντωμα της οικονομικής κρίσης λόγω κορωνοϊού, η αντίδραση της νεολαίας, τόσο στην Ευρώπη όσο και στη χώρα μας, ενάντια στις ακραίες απαγορεύσεις του lockdown και η παγκόσμια άνοδος δυναμικών κινημάτων, όπως τα Κίτρινα Γιλέκα στη Γαλλία και το Black Lives Matters στις ΗΠΑ, οδηγούν την άρχουσα τάξη να εξαπολύσει σκληρή καταστολή.
Το έκτρωμα
αυτό όλα δείχνουν ότι εν τέλει θα μείνει στα χαρτιά. Οι μαζικές και μαχητικές
διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα ενόψει της ψήφισής του και η ρητή δέσμευση μιας
σειράς πολιτικών δυνάμεων ότι δεν θα πειθαρχήσουν δείχνουν ότι το πρωτοπόρο
κομμάτι του ελληνικού λαού δεν είναι διατεθειμένο να μπει στο γύψο. Άλλωστε,
και το κύμα αστυνομοκρατίας που εξαπέλυσε η κυβέρνηση από το φθινόπωρο και μετά
σε βάρος της νεολαίας και των φοιτητών βρήκε σθεναρή απάντηση και δεν της
απέδωσε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Αν και είναι βέβαιο ότι θα προσπαθήσει να
επιβάλει την εφαρμογή του νόμου με βία και με προβοκάτσιες, η πεποίθησή μας
είναι ότι τη μάχη αυτήν θα τη χάσει. Ο νόμος θα καταργηθεί στην πράξη.
Βασίλης Παπανικολάου
