 |
| Στα πλοία των Ελλήνων εφοπλιστών εργάζονται πια πολύ λίγοι Έλληνες ναυτικοί. Κι όμως, οι εφοπλιστές διαφημίζουν την "προσφορά" τους στη χώρα... ενώ δεν πληρώνουν φόρους και είναι εχθροί κάθε παραγωγικής ανάπτυξης |
Η μόνη αλήθεια σε αυτά είναι ότι στην Ελλάδα όντως έχουν μόνο τα γραφεία τους. Από το 1953 κι έπειτα ψηφίζονται συνεχώς νόμοι (2687/53, 89/67, 378/68, 27/75, 814/78) που απαλλάσσουν αυτούς τους τυχοδιώκτες αστούς από οποιονδήποτε φόρο. Έτσι, μετά τον πόλεμο, με τη σκληρή εκμετάλλευση των Ελλήνων ναυτικών, γνωστών για τη ναυτοσύνη τους, και με την απαλλαγή τους από φόρους, γιγαντώθηκαν και έγιναν η μεγαλύτερη δύναμη με τον μεγαλύτερο στόλο παγκοσμίως (17% του παγκόσμιου στόλου). Ελέγχουν έκτοτε όλες σχεδόν τις ελληνικές κυβερνήσεις, χρηματίζουν (λαδώνουν) μεγάλα κέντρα εξουσίας παγκόσμια, για να σπάνε τα εμπάργκο, μεταφέροντας λαθραία όπλα, πετρέλαιο και ουκ ολίγες φορές ναρκωτικά, γεμίζοντας τα θησαυροφυλάκιά τους με περισσότερα δις.
Φυσικά και δεν έχουν ανάγκη τους υπουργούς και τον πρωθυπουργό, υπό την έννοια όμως ότι αυτοί είναι ούτως ή άλλως υποχείριά τους. Ένδειξη της δουλικότητας των τελευταίων ήταν και η πολύ χλιαρή αντίδραση του κυβερνητικού μηχανισμού στις πιο πάνω δηλώσεις.
Τα προνόμιά τους (πάνω από 58 καταγεγραμμένα) ξεκινούν από την απαλλαγή από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά υπέρ του δημοσίου, έως και των εταιρειών τους, που ενώ είναι ελληνικές, εμφανίζονται μέσω offshore ως αλλοδαπές. Η συνεισφορά τους στο ΑΕΠ της χώρας είναι πολύ μικρή, γιατί από το εισερχόμενο συνάλλαγμα μεγάλο μέρος επανεξάγεται.
Από το 1980 εντάθηκε ο αφελληνισμός των πληρωμάτων και η αντικατάστασή τους από φτηνά πληρώματα, συνήθως ανειδίκευτα, κρατώντας μόνον Έλληνες αξιωματικούς. Επίσης, παρά τον τεράστιο αριθμό πλοίων που διαθέτουν οι Έλληνες εφοπλιστές, δεν φέρνουν σχεδόν κανένα προς επισκευή στα ελληνικά ναυπηγεία, ώστε να συμβάλουν κατ’ ελάχιστον στην εγχώρια οικονομία, ενώ για το χτίσιμο των πλοίων τους προτιμούν τα κινεζικά ναυπηγεία με το χαμηλό κόστος. Τα γραφεία τους τα διατηρούν στην Ελλάδα γιατί το ελληνικό προσωπικό έχει ιστορικά αποκτήσει ειδικές γνώσεις πάνω στα ναυτιλιακά, που δεν υπάρχουν σε μη αναπτυγμένες χώρες, και το κόστος διαμονής αυτών στο εξωτερικό είναι υπέρογκο.
Σε αντίθεση με τους μύθους περί των εφοπλιστών «σωτήρων» της χώρας, αυτοί έχουν ανάγκη τη χώρα, όχι μόνο για τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές, αλλά και για το βήμα που αποκτούν μέσω του ελληνικού νηογνώμονα, που τους παρέχει τη δυνατότητα συμμετοχής στον Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας (IMO), ο οποίος καθορίζει τα παγκόσμια στάνταρντ ασφαλείας και πλοϊμότητας. Επίσης, η ελληνική σημαία εξασφαλίζει χαμηλότερα ασφάλιστρα και λιγότερες καθυστερήσεις στα λιμάνια για έλεγχο, καθώς επίσης και τη συμμετοχή τους στις επιτροπές του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε.
Αυτή η τυχοδιωκτική και πειρατική νοοτροπία, του εύκολου και γρήγορου κέρδους, έχει περάσει σε όλο τον ελεγχόμενο από τους εφοπλιστές ελληνικό αστικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να προωθούν επενδύσεις σε δραστηριότητες μη παραγωγικές, με γρήγορο και πρόσκαιρο κέρδος (τουρισμός, υπηρεσίες). Έτσι επήλθε η αποβιομηχάνιση της χώρας, η αύξηση της ανεργίας και η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού.
Πρέπει να εφαρμοστεί άμεση φορολόγηση του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Να υποχρεωθούν όσοι δραστηριοποιούνται στη χώρα, είτε με offshore εταιρείες είτε με ελληνικές, να κατασκευάζουν μέρος των πλοίων τους στα ελληνικά ναυπηγεία, καθώς επίσης να γίνονται στη χώρα οι επισκευές και η τροφοδοσία. Τα ναυπηγεία και οι βιομηχανίες γύρω από τη ναυπήγηση, μαζί με τα ναυτιλιακά γραφεία, μπορούν να απασχολήσουν πλέον των 400.000 εργαζομένων. Να υποχρεωθούν να απασχολούν Έλληνες ναυτικούς σε ποσοστό τουλάχιστον 50% των πληρωμάτων τους (τώρα είναι 5.500 ναυτικοί για 5.370 πλοία) και να ενισχυθούν οι σχολές εμπορικού ναυτικού.
Χρήστος Χατζής
