Του Γιάννη Βερούχη (1931-2010)
1) Το πετρέλαιο ανεβαίνει και οι μισθοί μας πέφτουν
● Οι γενικές αυξήσεις των τιμών με το πρόσχημα της αύξησης της τιμής του πετρελαίου, είναι μια μεθοδευμένη καπιταλιστική απάτη, για την έμμεση γενική μείωση των εργατικών μισθών και συντάξεων.
● Ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά τους.
Η ένταση της εκμετάλλευσης του εργάτη από τον εργοδότη καπιταλιστή του, συνήθως γίνεται με δύο μέσα.
Πρώτον, με την ένταση της εργασίας του, δηλαδή με την περισσότερη δουλειά του εργάτη. Και δεύτερον, με τη μείωση του εργατικού μισθού του. Αυτό ισχύει για τις σχέσεις ολόκληρης της καπιταλιστικής τάξη, με ολόκληρη την εργατική τάξη μας.
● Η μείωση του εργατικού μισθού συνήθως γίνεται, με άμεσο και με έμμεσο τρόπο.
Ο άμεσος τρόπος είναι η αντικατάσταση των εργατών με άλλους με μικρότερο μισθό. Για τους Έλληνες καπιταλιστές αυτό τον τρόπο σήμερα τον εξυπηρετεί η εισαγωγή των ξένων εργατών.
Ο έμμεσος τρόπος της μείωσης των εργατικών μισθών, που είναι και κρυφός και ύπουλος, είναι η αύξηση των τιμών όλων των ειδών που καταναλώνει η εργατική τάξη και όλος ο εργαζόμενος λαός. Με αυτήν την αύξηση όλων των τιμών επέρχεται η μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών, δηλαδή η πραγματική μείωση των εργατικών μισθών.
● Οπότε οι καπιταλιστές οργανώνουν την αύξηση των τιμών όλων των ειδών με διάφορες απατηλές μεθόδους διότι έτσι μειώνουν ουσιαστικά τους μισθούς ολόκληρης της εργατικής τάξης μας.
● Την άνοδο των τιμών, δηλαδή την ακρίβεια της ζωής, οι καπιταλιστές την έχουν προωθήσει με διάφορες προφάσεις εκ των οποίων οι γνωστότερες έως τώρα είναι: Η νομισματική αλλαγή από τη δραχμή στο ευρώ, και κατά διαστήματα οι διάφορες απότομοι άνοδοι της τιμής της βασικότατης πρώτης ύλης του «πετρελαίου».
● Με τη νομισματική αλλαγή, έως ότου συνηθίσει ο εργαζόμενος ελληνικός λαός το νέο νόμισμα, οι καπιταλιστές προώθησαν από παντού μια φοβερή άνοδο όλων των τιμών, και φυσικά μια αντίστοιχη μείωση των εργατικών μισθών.
▬ Με την άνοδο της τιμής του πετρελαίου, οι καπιταλιστές ανεβάζουν τις τιμές όλων των ειδών με το επιχείρημα, ότι ολόκληρη η παραγωγική οικονομία εξαρτάται από τη φοβερή κινητήριο δύναμη του πετρελαίου κ.λπ. κ.λπ.
● Για να δούμε όμως; Είναι έτσι τα πράγματα; Δηλαδή πάντα το σύνολο των τιμών ακολουθεί την τιμή του πετρελαίου;
▬ Η τιμή του πετρελαίου δεν ανεβαίνει συνεχώς, αλλά περνάει διάφορες φάσεις. Που πότε είναι ανοδικές, πότε στάσιμες, και πότε πτωτικές. Και ο συνυπολογισμός αυτών των φάσεων διαμορφώνει τη λεγόμενη γενική σταθερή τιμή του πετρελαίου. Αν λοιπόν είναι αλήθεια –όπως λένε οι καπιταλιστές- ότι η άνοδος της τιμής του πετρελαίου ανεβάζει τις τιμές όλων των ειδών που καταναλώνουν οι εργαζόμενοι, τότε θα έπρεπε όταν μειώνεται η τιμή του πετρελαίου να πέφτουν και οι τιμές όλων των άλλων ειδών.
Είδε όμως ποτέ κανένας στη ζωή του να έπεσαν οι γενικές τιμές και να ανακουφίστηκε η ζωή του; Επειδή έπεσε η τιμή του πετρελαίου; Αυτό ούτε ποτέ συνέβη, ούτε συμβαίνει, ούτε και ποτέ θα συμβεί.
● Γι’ αυτό και όλη η επιχειρηματολογία των καπιταλιστών για την άνοδο της τιμής του πετρελαίου, που δικαιολογεί σαν φυσική τη γενική άνοδο όλων των τιμών: Είναι μια μεθοδευμένη καπιταλιστική απάτη, που αποβλέπει σε μια γενική πραγματική μείωση των μισθών της εργατικής τάξης μας.
▬ Η εργατική τάξη μας οφείλει να περιφρουρήσει τη ζωή της. Αλλά για να μπορεί να το κάνει αυτό, πρέπει οπωσδήποτε να ξέρει την αλήθεια. Δηλαδή τον πραγματικό κίνδυνο που την απειλεί
Γράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 2005
2) Μια επαναστατική επέτειος
● Η ελληνική μεγαλοαστική τάξη με τα «Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης» που κατέχει ολοκληρωτικά, με τη δουλική της κυβέρνηση, και τις πολιτικές δυνάμεις που την υπηρετούν πιστά, έκανε το παν: Για να υποβαθμίσει τις επαναστατικές παραδόσεις του ελληνικού λαού του 1821, λόγω της μεγάλης διδακτικής σημασίας που έχουν για τη ζωή του και ιδιαιτέρως για το μέλλον του.
| ||
● Οι παραδόσεις αυτής της επανάστασης, έχουν συμβάλει θεμελιακά στη διαμόρφωση του σημερινού αγωνιστικού χαρακτήρα του ελληνικού λαού, των εργαζομένων του, και της εργατικής τάξης του.
● Γι’ αυτό και η μεγαλοαστική τάξη που φοβάται τον αγωνιστικό χαρακτήρα και το επίπεδο της κοινωνικής σκέψης του ελληνικού λαού, προσπαθεί να μειώσει το ποσοστό του μέσα στο σύνολο του πληθυσμού της χώρας μας: Με την ύπουλη μέθοδο της εισαγωγής –κρυφά και φανερά- μεγάλων και πολύπλευρα καθυστερημένων και υποτακτικών ξένων μαζών.
● Και ακόμα περισσότερο, η μεγαλοαστική τάξη φοβάται, ότι οι επερχόμενες σκοτεινές ημέρες αβάστακτης δυστυχίας του εργαζόμενου λαού που αναμένονται –λόγω της απληστίας και λαιμαργίας που διακατέχουν την ίδια- θα επιφέρουν την καλπάζουσα πολιτική ωρίμανση και ανύψωσή του. Και οι φόβοι της είναι βάσιμοι, διότι μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες –και μέσα στα πλαίσια μιας φυσιολογικής πιθανότητας- το σύνθημα της ελληνικής επαναστατικής παράδοσης κατά των βαρβάρων Τούρκων κατακτητών «η ελευθερία δεν χαρίζεται αλλά κατακτάται», μπορεί κάλλιστα να παραφραστεί στο σύνθημα κατά των Ελλήνων τυράννων κεφαλαιοκρατών, «η επιβίωσή μας δεν χαρίζεται, αλλά κατακτάται δυναμικά».
Γράφτηκε τον Απρίλιο του 2008
3) Ο πρωθυπουργός
● Ο Γ. Παπανδρέου είναι ο πιστός πειθήνιος εκτελεστής των σχεδίων της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης, για την οικονομική και κοινωνική μουσουλμανοποίηση του ελληνικού λαού, που γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο τον επέβαλε στην κυβερνητική εξουσία.
● Σήμερα αυτός, με πλήρη επίγνωση της αναγκαστικής προσωπικής του πολιτικής αυτοκτονίας, ενεργεί ως εξής: Δια του δημόσιου βιασμού της θνησιγενούς αστικής δημοκρατίας, ανάθεσε την εκτέλεση των οικονομικών και κοινωνικών εντολών της μεγαλοαστικής τάξης, στους βάρβαρους ιμπεριαλιστές κατακτητές του «Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου».
Και έτσι μεταβλήθηκε ουσιαστικά ο ίδιος, σε κτηνώδη δήμιο του ελληνικού λαού.
● Όπως όλοι οι λαοί, έτσι και ο ελληνικός λαός, έχει και αυτός τα ελαττώματά του, αλλά και τις αρετές του.
Σήμερα οι εχθροί του στηρίζονται, όπως σχεδόν πάντα στα ελαττώματά του. Αλλά είναι όπως τέτοια η θρασύτητά τους, που τελικά θα του αναμοχλεύσουν στη μνήμη του τις αρετές του, που διαμορφώθηκαν μέσα στις μεγάλες αγωνιστικές του παραδόσεις… Ίδωμεν…
● Στην ιστορία της ανθρωπότητας, όλοι οι μεγάλοι δήμιοι όλων των χωρών –εκτός αυτών που δεν γλιτώνουν τη φυλακή- τελικά φεύγουν νύχτα και κατάπτυστοι, αλλά όμως και με τις τσέπες γεμάτες…
Γράφτηκε τον Μάιο του 2010
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ
Συνεχίζουμε, με αναδημοσίευση παλιών κομματιών (που διατηρούν όλη τους την επικαιρότητα και την πολιτική σημασία), τη σπουδαία αυτή στήλη, που έγραφε ο αλησμόνητος σύντροφος, δάσκαλος και ηγέτης Γιάννης Βερούχης.
