Επίθεση κατά της δημοκρατίας με ιδεολογική προμετωπίδα την «κυβερνησιμότητα»
Ο νόμος Βορίδη για τις εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση θυσιάζει, κατά
παράβαση του συντάγματος, τη θεμελιώδη αρχή της ισότητας της ψήφου
σε μια ιδεολογική ερμηνεία περί "κυβερνησιμότητας" υπέρ
συγκεκριμένων συμφερόντων
Η απροκάλυπτη επίθεση που επιχειρείται από τη χουντική κυβέρνηση του Μητσοτάκη κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων είναι σε όλα τα επίπεδα: διαδηλώσεις, οκτάωρο, απεργίες, πανεπιστήμια, συνδικαλισμός, και φυσικά απλή αναλογική και τοπική αυτοδιοίκηση. Όλα έχουν μπει στο στόχαστρο. Ήταν που ήταν αντιλαϊκό και αντιδημοκρατικό το θεσμικό πλαίσιο από το οποίο διέπονταν οι ΟΤΑ (Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης), όπως διαμορφώθηκε από τον «Καποδίστρια» στον «Καλλικράτη» και από τον «Καλλικράτη» στον «Κλεισθένη», με τον καινούργιο εκλογικό νόμο οι Μητσοτάκης-Βορίδης μας γυρνάνε πίσω σε άλλες εποχές. Φαίνεται πως, ως απόγονοι των κοτζαμπάσηδων, θέλοντας να τους τιμήσουν –μιας και διανύουμε την επετειακή χρονιά της επανάστασης του 1821–, μας επιβάλλουν έναν επαίσχυντο εκλογικό νόμο, στα χνάρια του κοτζαμπασισμού.
Με πρόσχημα την «κυβερνησιμότητα», μας απαλλάσσουν από «τα… βάσανα της απλής αναλογικής» («Καθημερινή») και κατεβάζουν νόμο με τον οποίο περιστέλλεται όποιο δημοκρατικό στοιχείο είχε απομείνει στη λειτουργία των δήμων και των περιφερειών. Η έννοια της «αυτοδιοίκησης» δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση. Δήμοι και περιφέρειες μετατρέπονται σε εκτελεστικά όργανα του κρατικού μηχανισμού και της αντιλαϊκής πολιτικής, προς όφελος των κυρίαρχων συμφερόντων. Για να προχωρήσουν στις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και των περικοπών, στην προώθηση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου, στη φοροεπιδρομή, την καταστρατήγηση των εργασιακών σχέσεων, το ξεπούλημα του ό,τι απόμεινε, για να θωρακίσουν εν τέλει το αστικό τους σύστημα και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για αυτούς πέρα από την καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, τον αυταρχισμό, τον συγκεντρωτισμό, τη θεσμική νοθεία των εκλογών, την εξαφάνιση της πολυφωνίας.Με βάση λοιπόν το νέο εκλογικό σύστημα: Καταργείται η απλή αναλογική και επανέρχεται η 5ετής θητεία. Ο δήμαρχος και ο περιφερειάρχης εκλέγονται από τον πρώτο γύρο, με ποσοστό 43%+1 – ενώ στα εργατικά σωματεία απαγορεύεται να προκηρύξουν απεργία με το ίδιο ποσοστό. Μπαίνει πλαφόν 3% για την είσοδο ενός συνδυασμού στο δημοτικό συμβούλιο. Μπαίνει φίμωτρο, δηλαδή, στις ενοχλητικές φωνές και επιστρέφουμε στον απολυταρχικό και προσωποκεντρικό τρόπο διοίκησης. Δωρίζει στον νικητή τα 3/5 των εδρών των δημοτικών συμβουλίων, που σημαίνει ότιοποιαδήποτε άλλη φωνή πηγαίνει στον κάλαθο των αχρήστων και ο δήμαρχος ή ο περιφερειάρχης γίνεται παντοδύναμος. Στις μικρές κοινότητες, ανεξάρτητα με το τι έχει ψηφίσει η πλειοψηφία, ο τοπικός σύμβουλος θα προέρχεται από την παράταξη του νικητή στον δήμο. Αυτό είναι καραμπινάτη κλοπή ψήφων! Μεταφέρονται μια σειρά από αρμοδιότητες στις επιτροπές, για την «απρόσκοπτη» λήψη αποφάσεων, και ο ρόλος των δημοτικών συμβουλίων γίνεται διακοσμητικός.
Αυτός είναι ο ρόλος του κράτους. Με όπλο τη σχετική του αυτοτέλεια, να εξυπηρετεί, με κάθε δυνατό και αποτελεσματικό τρόπο, τα συμφέροντα της οικονομικά κυρίαρχης τάξης. Γνωρίζουμε ότι, όπως έχει πει και ο Ένγκελς, το εκλογικό δικαίωμα είναι όργανο κυριαρχίας της άρχουσας τάξης, αλλά είναι και δείκτης της ωριμότητας της εργατικής τάξης. Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ένα πεδίο πάλης της εργατικής τάξης. Ο ρόλος της εργατικής τάξης και γενικά των εργαζομένων, με όπλο την ενότητα και τη μαζικότητα, μέσα από τα σωματεία και τους χώρους δουλειάς, μέσα από δημοτικές κινήσεις και τις γειτονιές, έγκειται στους αγώνες για την κατάργηση τέτοιων επαίσχυντων νόμων.Παλεύοντας για ανθρώπινες πόλεις και γειτονιές. Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τη διαφθορά. Υπέρ της ισοτιμίας της ψήφου. Υπέρ της απλής και ανόθευτης αναλογικής, βάσει της οποίας κάθε παράταξη λαμβάνει τόσες έδρες όσες αντιστοιχούν στις ψήφους που πήρε, χωρίς πλαφόν και όρια.
Όλγα Στεφανίδου
