ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ (αποσπάσματα)

Η συνέλευση αποφάσισε να μην πάρει υπόψη την αποχώρηση μιας σειράς παρατάξεων και άκουσε την έκκληση προς τους εργάτες, στρατιώτες και τους αγρότες όλης της Ρωσίας:

 

«Προς τους εργάτες, τους στρατιώτες  και τους αγρότες!

 

Το δεύτερο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών άρχισε τις εργασίες του. Στο συνέδριο αυτό αντιπροσωπεύεται η τεράστια πλειοψηφία των Σοβιέτ. Στο συνέδριο παρευρίσκονται και πολλοί βουλευτές από το Σοβιέτ των αγροτών… Στηριζόμενο στη θέληση της τεράστιας πλειοψηφίας των εργατών, των στρατιωτών και της φρουράς της Πετρούπολης, το συνέδριο παίρνει στα χέρια του την εξουσία.

Η προσωρινή κυβέρνηση ανατράπηκε. Τα περισσότερα μέλη της προσωρινής κυβέρνησης έχουν κιόλας συλληφθεί.

Η σοβιετική εξουσία θα προτείνει άμεση δημοκρατική ειρήνη σε όλους τους λαούς και άμεση ανακωχή σε όλα τα μέτωπα. Θα εξασφαλίσει τη χωρίς αποζημίωση παράδοση της γης των τσιφλικάδων, της αυτοκρατορικής οικογένειας και των μοναστηριών στη διάθεση των επιτροπών των αγροτών, θα υπερασπίσει τα δικαιώματα του στρατιώτη, πραγματοποιώντας τον πλήρη εκδημοκρατισμό του στρατού, θα εγκαθιδρύσει τον εργατικό έλεγχο στην παραγωγή, θα εξασφαλίσει την έγκαιρη σύγκληση της Συντακτικής Συνέλευσης, θα φροντίσει να προμηθεύσει ψωμί στις πόλεις και είδη πρώτης ανάγκης στο χωριό, θα εξασφαλίσει σ’ όλα τα έθνη που κατοικούν στη Ρωσία πραγματικό δικαίωμα αυτοδιάθεσης.

Το συνέδριο αποφασίζει: όλη η εξουσία κατά τόπους περνά στα Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και αγροτών βουλευτών, που πρέπει να εξασφαλίσουν μια πραγματική επαναστατική τάξη.

Το συνέδριο καλεί τους στρατιώτες που βρίσκονται στο χαράκωμα να δείξουν επαγρύπνηση και σταθερότητα. Το συνέδριο των Σοβιέτ είναι βέβαιο, ότι ο επαναστατικός στρατός θα μπορέσει να υπερασπίσει την επανάσταση από κάθε επιβουλή του ιμπεριαλισμού ωσότου η νέα κυβέρνηση πετύχει να κλείσει δημοκρατική ειρήνη, που θα την προτείνει άμεσα σε όλους τους λαούς. Η νέα κυβέρνηση θα πάρει όλα τα μέτρα για να εξασφαλίσει στον επαναστατικό στρατό όλα τα απαραίτητα, ακολουθώντας αποφασιστική πολιτική επιτάξεων και φορολογίας των ευπόρων τάξεων και θα βελτιώσει, επίσης, την κατάσταση των οικογενειών των στρατιωτών.

Οι κορνιλοφικοί –Κερένσκι, Καλέντιν και άλλοι- κάνουν απόπειρα να ρίξουν τα στρατέυματα ενάντια στην Πετρούπολη. Μερικά τμήματα που τα ξεγέλασε και κίνησε ο Κερένσκι¹, πέρασαν με το μέρος του εξεγερμένου λαού.

Στρατιώτες, προβάλλετε ενεργητική αντίσταση στον κορνιλοφικό Κερένσκι! Να βρίσκεστε σε επιφυλακή.

Σιδηροδρομικοί, σταματήστε όλα τα τρένα με στρατό που στέλνει ο Κερένσκι ενάντια στην Πετρούπολη.

Στρατιώτες, εργάτες, υπάλληλοι, στα χέρια σας βρίσκεται η τύχη της δημοκρατικής ειρήνης!

Ζήτω η επανάσταση!

 

Το Πανρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ των εργατών και των στρατιωτών βουλευτών.

Οι αντιπρόσωποι των Σοβιέτ των αγροτών»

 

Η ώρα ήταν 5 και 17’ το πρωί, όταν ο Κριλένκο, ζαλισμένος από την κούραση, ανέβηκε στο βήμα και διάβασε στην συνέλευση κάποιο τηλεγράφημα.

«Σύντροφοι! Από το Βόρειο Μέτωπο! Η 12η Στρατιά χαιρετίζει το συνέδριο των Σοβιέτ και ανακοινώνει τη δημιουργία Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής, που πήρε τη διοίκηση του Βόειου Μετώπου!...». Τότε επακολούθησε κάτι που δεν περιγράφεται. Οι άνθρωποι έκλαιγαν κι αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλο. «Ο στρατηγός Τσερεμίσκοφ αναγνώρισε την επιτροπή. Ο κομισάριος της προσωρινής κυβέρνησης Βοϊτίνσκι παραιτήθηκε!». 

Τελείωσε…

Ο Λένιν κι οι εργάτες της Πετρούπολης αποφάσισαν να κάνουν εξέγερση. Το Σοβιέτ της Πετρούπολης ανέτρεψε την προσωρινή κυβέρνηση κι έφερε το συνέδριο των Σοβιέτ μπροστά στο γεγονός της κρατικής ανατροπής. Τώρα έπρεπε να κατακτήσουν με το μέρος τους όλη την απέραντη Ρωσία και μετά κι όλο τον κόσμο. Θ’ απαντήσει άραγε όλη η Ρωσία; Θα ξεσηκωθεί; Κι η υφήλιος; Τι θα πει η υφήλιος; Θα ξεσηκωθούν άραγε οι λαοί στο κάλεσμα της Ρωσίας; Θα φουσκώσει η παγκόσμια κόκκινη παλίρροια;

Η ώρα ήταν έξι. Ήταν μια βαριά και κρύα νύχτα. Μόνο ένα αδύνατο και χλωμό, σαν ανέσπερο, φως κοκκίνιζε δειλά στους σιωπηλούς δρόμους, κάνοντας τις φωτιές των φρουρών να θαμπώνουν. Το χάραμα μιας τρομερής αυγής υψωνόταν πάνω από τη Ρωσία.

 

***

Μια ξαφνική και αυθόρμητη παρόρμηση μας σήκωσε όλους στο πόδι κι όλοι με μια φωνή αρχίσαμε να τραγουδάμε τον ύμνο της «Διεθνούς». Ένας ηλικιωμένος, ασπρομάλλης στρατιώτης έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Η Αλεξάνδρα Κολοντάι σκούπιζε αργά αργά τα δάκρυά της. Ο δυνατός ύμνος γέμισε την αίθουσα, ξεχύθηκε από τα παράθυρα και τις πόρτες κι απλώθηκε στον ήρεμο ουρανό. «Τέλος στον πόλεμο!» έλεγε χαμογελώντας χαρούμενα ο γείτονάς μου, ένας νεαρός εργάτης. Κι όταν σταματήσαμε να τραγουδούμε τη «Διεθνή» και στεκόμασταν με κάποια αδέξια σιωπή, κάποιος φώναξε από τις πίσω σειρές: «Σύντροφοι, ας θυμηθούμε εκείνους που πέσαν για τη λευτεριά». Κι εμείς τραγουδήσαμε το πένθιμο εμβατήριο, το αργό και λυπητερό, μα νικηφόρο τραγούδι. Το τόσο βαθιά ρωσικό και πολύ συγκινητικό. Η «Διεθνής» είναι, βλέπετε, ένα τραγούδι που φτιάχτηκε σε άλλη χώρα. Το πένθιμο εμβατήριο αποκαλύπτει όλη την ψυχή των καταφρονεμένων μαζών, που οι αντιπρόσωποί τους, συνεδρίαζαν σ’ αυτή την αίθουσα, οικοδομώντας με τις ακαθόριστες ακόμα αντιλήψεις τους τη νέα Ρωσία, και ίσως κάτι περισσότερο…

 

Επέσατε θύματα αδέρφια εσείς 

σ’ άνιση μάχη κι αγώνα.

Ψωμί, λευτεριά και τιμή στου λαού

Γυρεύοντας, βρήκατε μνήμα..

 

Θεριεύει ο γίγαντας, τώρα, λαός

και σπάει δεσμά κι αλυσίδες.

Αιώνια η μνήμη σε σας αδερφοί

στον τίμιο που πέσατ’ αγώνα!

 

 

Στο όνομα αυτού του καινούριου που γεννιόταν κείτονταν στον κρύο αδερφικό τάφο, το πεδίο του Άρεως, οι μάρτυρες της επανάστασης του Μάρτη, στο όνομα αυτού, χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες πέθαναν στις φυλακές, στις εξορίες, στα ορυχεία της Σιβηρίας. Έστω και αν δεν έγιναν όλα έτσι όπως εκείνοι τα φαντάστηκαν, έτσι όπως τα περίμενε η διανόηση. Ωστόσο, έγιναν ορμητικά, επιτακτικά, ασυγκράτητα, σπάζοντας τις φόρμουλες, περιφρονώντας κάθε αισθηματισμό, αληθινά..

 

***

 

Στο βήμα ανέβηκε ο Τρότσκυ, γεμάτος αυτοπεποίθηση και κουράγιο. Στα χείλη του πλανιόταν ένα σαρκαστικό χαμόγελο, σχεδόν ειρωνικό. Μιλούσε με καμπανιστή φωνή και το απέραντο πλήθος, ακούγοντας τα λόγια του, μετακινιόταν προς τα μπρος.

«Όλες αυτές οι αντιλήψεις για τον κίνδυνο απομόνωσης του κόμματός μας δεν είναι καινούριες. Και στις παραμονές της εξέγερσης προφήτευαν την αναπόφευκτη αποτυχία μας. Ενάντιά μας ήταν γενικά όλοι. Στη Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή έδωσε βοήθεια μόνο η παράταξη των αριστερών εσέρων. Με ποιον όμως τρόπο μπορέσαμε ωστόσο χωρίς σχεδόν αιματοχυσία ν’ ανατρέψουμε την προσωρινή κυβέρνηση;… Το γεγονός αυτό είναι η πιο χτυπητή απόδειξη ότι δεν είμαστε απομονωμένοι. Στην πραγματικότητα απομονωμένη αποδείχτηκε η προσωρινή κυβέρνηση, απομονώθηκαν τα δημοκρατικά κόμματα που ήταν ενάντιά μας, αυτά τα κόμματα και τώρα είναι απομονωμένα και ξέκοψαν μια για πάντα από το προλεταριάτο!

Μας μιλούν για την ανάγκη συνασπισμού. Μόνο ένας συνασπισμός είναι δυνατός, ο συνασπισμός με τους εργάτες, τους στρατιώτες, και τη φτωχή αγροτιά. Και η τιμή της πραγματοποίησης αυτού του συνασπισμού ανήκει στο δικό μας κόμμα… Τι είδους συνασπισμό έχει υπόψη του ο Αβίλοφ; Τον συνασπισμό με εκείνους που υποστήριζαν την κυβέρνηση που πρόδιδε το λαό; Ο συνασπισμός δεν μεγαλώνει πάντα τις δυνάμεις. Θα μπορούσαμε να οργανώσουμε την εξέγερση, αν, λόγου χάρη, βρίσκονταν στις γραμμές μας ο Νταν και ο Αυξέντιεφ;». Ξέσπασαν γέλια.

«Ο Αυξέντιεφ έδινε λίγο ψωμί. Μήπως όμως ο συνασπισμός με τους αμυνίτες² θα δώσει περισσότερο; Όταν πρέπει να εκλέξουμε ανάμεσα στους αγρότες και τον Αυξέντιεφ που έπιασε τις αγροτικές επιτροπές, προτιμούμε τους αγρότες! Η επανάστασή μας θα παραμείνει κλασική στην ιστορία…

Μας κατηγορούν ότι αρνηθήκαμε να ‘ρθουμε σε συμφωνία με τα άλλα δημοκρατικά κόμματα. Μήπως όμως φταίμε εμείς γι’ αυτό; Ή φταίει, όπως ίσως νομίζει ο Καρέλιν, η ‘’παρανόηση’’; Όχι, σύντροφοι. Όταν στο αποκορύφωμα της επανάστασης το κόμμα, που ήταν τυλιγμένο ακόμα από τον καπνό του μπαρουτιού, έρχεται και λέει: ‘’Να η εξουσία, πάρτε την!’’, κι εκείνοι, που τους προτείνεται αυτή η εξουσία, περνούν στο στρατόπεδο των εχθρών, τότε αυτό δεν είναι παρανόηση… αυτό είναι κήρυξη αμείλιχτου πολέμου! Και τον πόλεμο αυτόν δεν τον κηρύξαμε εμείς…

Ο Αβίλοφ μας φοβερίζει πως αν παραμείνουμε ‘’απομονωμένοι’’, τότε οι προσπάθειές μας για την ειρήνη δεν θα ‘χουν επιτυχία. Επαναλαμβάνω, ότι δεν καταλαβαίνω με ποιον τρόπο ο συνασπισμός με τον Σκόμπελεφ ή ακόμα με τον Τερεσένκο θα μας βοηθήσει να πετύχουμε την ειρήνη. Ο Αβίλοφ προσπαθεί να μας τρομάξει με τον κίνδυνο μιας ειρήνης σε βάρος της Ρωσίας. Σ’ αυτό απαντά, πως αν η Ευρώπη και στο μέλλον έχει επικεφαλής την ιμπεριαλιστική αστική τάξη, τότε η επαναστατική Ρωσία αναπόφευκτα θα χαθεί…

Ένα από τα δύο: είτε η ρωσική επανάσταση θα προκαλέσει επαναστατικό κίνημα στην Ευρώπη, είτε οι ευρωπαϊκές δυνάμεις θα πνίξουν τη ρωσική επανάσταση!».

 

Σημειώσεις της σύνταξης

1)      Κερένσκι: Ήταν ο τελευταίος πρωθυπουργός της Προσωρινής Κυβέρνησης, που ανατράπηκε απ’ την επανάστας.

2)      Αμυνίτες: Αναφέρεται στα κόμματα που ήταν υπέρ της «εθνικής άμυνας» στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε αντίθεση με τους Μπολσεβίκους που κατήγγειλαν τον πόλεμο ως ιμπεριαλιστικό και αρνήθηκαν να συμπαραταχθούν με την αστική τάξη της χώρας τους.