Στο
ζήτημα της ακρίβειας των τροφίμων παρατηρείται το εξής φαινόμενο: από πέρυσι
έχει σημειωθεί μείωση στο κόστος γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Μικρή
βέβαια (-2,7%) σε σχέση με την περυσινή αλματώδη άνοδο (+17%), αλλά πάντως
μείωση. Σε συνδυασμό με τη μικρή επίσης μείωση της τιμής των πετρελαιοειδών, θα
έπρεπε να έχει επέλθει και μικρή έστω μείωση στις τιμές καταναλωτή στα είδη
διατροφής. Εδώ όμως η ακρίβεια καλά κρατεί και τραβάει και την ανηφόρα. Τα
ζωικά προϊόντα (γαλακτοκομικά και κρέας) έχουν αύξηση 6%-7%, τα φρούτα-λαχανικά
10%-12%, ενώ τα έλαια-λίπη, λόγω των ειδικών συνθηκών (έλλειψη ελαιολάδου),
έχουν φτάσει στο +31,4%.
Η ακρίβεια καλά κρατεί ακόμα και όταν πέφτει το κόστος
παραγωγής, γιατί έτσι επιβάλλουν τα συμφέροντα του
παρασιτικού ιδίως κεφαλαίου
Η
αντίφαση που προκύπτει είναι προφανής: όταν ανεβαίνει το κόστος παραγωγής, τα
πετρελαιοειδή κ.λπ., ανεβαίνουν και οι τιμές στην κατανάλωση. Και οι διάφοροι
εκπρόσωποι του συστήματος επικαλούνται σαν δικαιολογία για την ακρίβεια την
αύξηση αυτή στο κόστος παραγωγής, τις διεθνείς τιμές του πετρελαίου κ.λπ. Όταν όμως πέφτει το κόστος παραγωγής, ή οι
τιμές του πετρελαίου, δεν συμβαίνει και ανάλογη μείωση στις τιμές των
καταναλωτικών προϊόντων.
Η εξήγηση για το «μυστήριο» βρίσκεται στην
ίδια τη λειτουργία του συστήματος της «αγοράς» και ιδίως στα συμφέροντα του
εμπορικού κεφαλαίου
(εισαγωγείς-εξαγωγείς, μεγαλέμποροι, αλυσίδες σούπερ μάρκετ κ.λπ.), που στην ελληνική οικονομία παίζει κυρίαρχο
ρόλο. Οι τιμές των προϊόντων «σκαρφαλώνουν» σε ένα επίπεδο και μετά δεν
πέφτουν, γιατί η αγορά είναι
ολιγοπωλιακή, γιατί αυτά τα συμφέροντα στηρίζονται από το κράτος, γιατί
είναι προϊόντα που ο κόσμος είναι αναγκασμένος να αγοράσει. Και ένας επιπλέον
παράγοντας είναι το πολύπλευρο
σαμποτάρισμα της βιομηχανίας που δεν επιτρέπει την παραγωγή φτηνών και
ποιοτικών μαζί, λόγω μαζικής παραγωγής, βιομηχανικών προϊόντων. Το φετινό
κόστος παραγωγής στη βιομηχανία σημείωσε περαιτέρω άνοδο 7,7%. Η βασική αιτία είναι η ακριβή ενέργεια.
Η κυβέρνηση για χατίρι των συμφερόντων των αρπακτικών του ηλεκτρισμού εξακολουθεί
να εξοντώνει τη βιομηχανική παραγωγή.
Η καθημερινή καταλήστευση από την
ακρίβεια, στο πλαίσιο του γενικότερου παρασιτισμού του αστικού καθεστώτος,
απειλεί τον ελληνικό λαό με πολλαπλή κοινωνική εξαθλίωση. Μόνο με την πάλη για
υποχρεωτική διατίμηση στα βασικά είδη διατροφής και κατανάλωσης και για
εργατικό-κοινωνικό έλεγχο σε όλο το φάσμα της «αγοράς» μπορούμε να αντισταθούμε
σε αυτό τον τεράστιο κίνδυνο.
Σ. Κρόκος
