 |
Οι καταλήψεις στους ΟΑΕΔ, αφού
συγκεντρώσουμε τις
ανάλογες δυνάμεις, μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για ν α εκδηλωθεί ένα πανελλαδικό κίνημα ανέργων |
Η νέα
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεκίνησε τη θητεία της με μια «ριζοσπαστική» πρωτοβουλία
για την ανεργία: τα «Εργαστήρια Ενεργοποίησης Ανέργων»… Τι κρύβεται πίσω από
αυτόν τον βαρύγδουπο τίτλο; Μια κοροϊδία! Η «ενεργοποίηση» των ανέργων αφορά σε
κάποια πληροφόρηση για τις συμβουλευτικές υπηρεσίες που παρέχει ο ΟΑΕΔ! Όμως, οι άνεργοι έχουν ανάγκη από δουλειά και όχι
από συμβουλές. Και η μόνη απάντηση αυτής της κυβέρνησης, όπως ακριβώς και
των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, σε αυτή τη ζωτική ανάγκη της εργασίας
είναι τα προγράμματα προσωρινής απασχόλησης, τα οποία συνιστούν μια ακόμα
μεγαλύτερη κοροϊδία. Μέσα από αυτά τα
προγράμματα, ουσιαστικά κουκουλώνεται το πρόβλημα της ανεργίας, καθώς οι
άνεργοι βαφτίζονται «ωφελούμενοι», χάνουν τα όποια δικαιώματα του ανέργου και
για λίγους μήνες απασχολούνται ή δήθεν «επιμορφώνονται» με μια αμοιβή συχνά
κατώτερη και από τον ήδη εξευτελιστικό κατώτερο μισθό!
Οι
άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι της μνημονιακής Ελλάδας, που μετριούνται πλέον
σε εκατομμύρια, πρέπει να το νιώσουν βαθιά: αν δεν κινηθούν οι ίδιοι, αν δεν οργανωθούν, αν δεν μετατρέψουν την
απελπισία τους σε ενεργητική αντίσταση και διεκδίκηση του πιο αυτονόητου
δικαιώματός τους, κανείς δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί για αυτούς!
Τι
πρέπει να κάνουν, λοιπόν; Να οργανωθούν μόνοι τους σε Επιτροπές Ανέργων ανά γειτονιά ή ανά εργασιακό κλάδο, να
συμφωνήσουν σε δυο τρεις βασικές διεκδικήσεις –με κύρια, ασφαλώς, την απαίτηση
για δουλειά– και να ξεκινήσουν αμέσως τη συγκέντρωση δυνάμεων. Ούτως ώστε όταν
θα έχει ενεργοποιηθεί ένα σεβαστό ποσοστό των ανέργων, τουλάχιστον στις μεγάλες
πόλεις, να ξεκινήσουν τις μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις και τις καταλήψεις
δημόσιων κτηρίων. Αν στο κέντρο της
Αθήνας κατέβαιναν π.χ. 100.000 άνεργοι, με τις ανάλογες βέβαια… διαθέσεις, να
δούμε ποια κυβέρνηση θα συνέχιζε να τους αντιμετωπίζει σαν να μην υπάρχουν!
Ακούγεται
δύσκολο, αλλά έχει ξαναγίνει. Την τελευταία φορά που η χώρα μας πέρασε μια τόσο
μεγάλη κρίση όσο η σημερινή, τη δεκαετία του ’30, δημιουργήθηκε ένα ισχυρό
κίνημα ανέργων, με Τοπικές Επιτροπές σε όλες τις συνοικίες της Αθήνας και της
Θεσσαλονίκης, το οποίο συγκρούστηκε θαρραλέα με την κρατική καταστολή και σημείωσε
σε πολλές περιπτώσεις σημαντικές κατακτήσεις. Αυτό πρέπει να κάνουμε και σήμερα!
Από τη σύνταξη
