 |
| Η Πειραιώς ήταν η πρώτη
αλλά όλες οι τράπεζες της χώρας κινδυνεύουν να βρεθούν στα «νύχια» των διεθνών κερδοσκόπων |
Την
πλήρη ήττα της ελληνικής αστικής τάξης επικυρώνει η αναμενόμενη απώλεια της
διοίκησης της Τράπεζας Πειραιώς από κερδοσκοπικά funds.
Το εργαλείο και σύμβολο της επιρροής της, το τραπεζικό σύστημα, υφαρπάζεται
μεθοδικότατα. Το ίδιο ισχύει και για το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας,
δηλαδή τον φορέα εκπροσώπησης των συμφερόντων της ελληνικής πολιτείας στις
τράπεζες. Συνομιλητές πια της εκάστοτε
κυβέρνησης, για την εφαρμογή της εσωτερικής οικονομικής πολιτικής, δεν θα είναι
Έλληνες διοικητές τραπεζών αλλά διευθυντικά στελέχη κερδοσκόπων.
Είχαμε το
λύκο να φυλάει τα πρόβατα, τώρα θα μας έρθουν και οι ύαινες!
Από
την αρχή της οικονομικής κρίσης, η ύφεση, που συρρίκνωσε κατά 25% το ΑΕΠ της
χώρας, έχει προκαλέσει: 16.473 «κόκκινα» δάνεια μεγάλων εταιρειών, 71.000
μικρομεσαίων και 293.500 μικρών και ατομικών επιχειρήσεων. Κοντά σε αυτά
υπάρχουν 413.000 στεγαστικά και 1,9 εκατομμύρια καταναλωτικά. Σήμερα μπορεί κάποιος με μόλις 200 εκατ. ευρώ να αποκτήσει
πρόσβαση σε 85 δις (!!!) περιουσιακά στοιχεία – 425 φορές πιο πάνω από την
αξία της «επένδυσής» του! Αυτό είναι
κέρδος για το οποίο το κεφάλαιο θα ριψοκινδύνευε κάθε έγκλημα, όπως έλεγε και ο
Μαρξ!
Συμμετέχοντας
στις διοικήσεις, τα «κοράκια» πετυχαίνουν ταυτόχρονα δύο πράγματα: θα διαθέτουν
άμεση πληροφόρηση για την οικονομική κατάσταση των επιχειρήσεων, ακόμα και των
υγιών, αλλά και θα μπορούν να χρηματοδοτήσουν την επιβίωση ή το κλείσιμο κάποιας
σε άλλη τράπεζα, ανάλογα τι θα κρίνουν ότι μεγιστοποιεί το κέρδος τους. Κατά
κυριολεξία, «Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει». Πολύ περισσότερο δε, μπορούν
ακόμα και τεχνηέντως να στραγγαλίσουν
τις επιχειρήσεις εκείνες τις οποίες κρίνουν ότι αξίζει να λεηλατήσουν. Η
καταλήστευση του κόπου των εργαζομένων αλλά και των παραγωγικών επιχειρήσεων
είναι θέμα χρόνου.
Ένα
νέο βάρβαρο κύμα επίθεσης ετοιμάζεται για τους εργαζόμενους. Δεν είναι μόνο εκείνες
οι μικροεπιχειρήσεις που θα χαθούν, αλλά και χιλιάδες θέσεις εργασίας, κόποι
και περιουσίες από όλες τις υπόλοιπες. Μια
βίαιη αναδιάταξη και αναδιανομή της παραγωγικής δομής της χώρας αφαιρεί πλήρως
τη δυνατότητα σχεδιασμού από οποιαδήποτε κυβέρνηση, στην οποία οι
εργαζόμενοι μπορούν να ασκήσουν πίεση.
Η εκκρεμότητα
έρχεται από το πρόσφατο παρελθόν, όπου μας χρέωσαν με τη διάσωση των τραπεζών,
και τώρα γίνεται ακόμα πιο επίκαιρη: απαιτούμε άμεση κρατικοποίηση του
ελληνικού τραπεζικού συστήματος!
Θωμάς Θαλασσινός
