Η
κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα το σχέδιό της για τη βιομηχανία ΛΑΡΚΟ.
Πρόκειται στην ουσία για σχέδιο κλεισίματος του εργοστασίου και εξόντωσης των
εργατών. Προβλέπει: δύο ξεχωριστούς διαγωνισμούς πώλησης, έναν για τα ορυχεία
σε Εύβοια, Καστοριά και έναν για τα εργοστάσια σε Λάρυμνα Φθιώτιδας και Θήβα. Τα
ορυχεία περιέρχονται στο ελληνικό δημόσιο ωσότου βρεθεί αγοραστής. Τα εργοστάσια, αν δεν βρεθεί αγοραστής,
μέσα σε διάστημα έξι μηνών θα κλείσουν. Αυτό γιατί, προφανώς, τα ορυχεία
έχουν προοπτική άμεσης κερδοφορίας, ενώ η παραγωγή είναι δύσκολη υπόθεση.
Ο δρόμος για τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ είναι: η
συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου με κάθε
τρόπο
Για
τους εργαζόμενους (1.100 μόνιμοι, 800 περίπου εποχικοί, αλλά και 1.000 συνεργαζόμενοι
οδηγοί και χειριστές-ιδιοκτήτες οχημάτων) προβλέπεται η σύσταση «κοινωνικού
ταμείου» με διάρκεια έξι μηνών, όσο δηλαδή και η προβλεπόμενη διάρκεια για το
εργοστάσιο. Το ταμείο αυτό θα δώσει στους εργαζόμενους μία προκαταβολή
αποζημίωσης, δύο επιδόματα σε μηνιαία βάση και ένα επίδομα «επανένταξης
εργασίας». Όσοι βρουν δουλειά μέσα στο εξάμηνο θα πάρουν μόνο την προκαταβολή. Όσοι
εργαζόμενοι συμπληρώνουν το 59ο έτος της ηλικίας τους θα πάρουνε τα ένσημά τους
μέχρι το 62ο έτος, το νωρίτερο όριο συνταξιοδότησης. Σε περίπτωση που βρεθεί αγοραστής προσλαμβάνει όσους και όποιους
εργαζόμενους θέλει και με όποιο εργασιακό καθεστώς θέλει. Αν δεν βρεθεί, μέσα
σε έξι μήνες το εργοστάσιο κλείνει και οι εργαζόμενοι είναι άνεργοι.
Η ΛΑΡΚΟ, που είναι
η μοναδική στον κόσμο βιομηχανία σιδηρονικελίου, έφτασε στα πρόθυρα κλεισίματος
λόγω της συνειδητής πολιτικής για την αποβιομηχάνιση της χώρας. Σε αυτή τη θέση
την έφεραν οι διορισμένες απ’ το αστικό κράτος διοικήσεις της. Οι εργάτες της
ΛΑΡΚΟ, για να σώσουν τις δουλειές και τις ζωές τους, έχουν μπροστά τους μόνο
την επιλογή του πλέον αποφασιστικού αγώνα. Αν
δεν θέλει η παρασιτική αστική τάξη βιομηχανία, ο ελληνικός λαός θέλει. Και όχι
να υπάρχει αυτή για τα κοινωνικά παράσιτα, τους αστούς, αλλά για το δικό του
συμφέρον. Η πάλη που έχουν ξεκινήσει οι εργάτες θα πρέπει να φτάσει στη με κάθε
τρόπο συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου, ενάντια στις κυβερνητικές
αποφάσεις. Σε αυτή την πάλη θα χρειαστεί η έμπρακτη συνδρομή, αγωνιστική, οργανωτική
και πολιτική, όλου του εργατικού κινήματος.
Σ. Κρόκος
