Να αντισταθούμε με κάθε μέσο στο εμφυλιοπολεμικό καθεστώς
«εκτάκτων συνθηκών» που προωθείται αδίστακτα από την κυβέρνηση
Αυτή είναι η πιο αντιπροσωπευτική εικόνα του καθεστώτος που
επιχειρείται να οικοδομηθεί μέσα στην επιδημία και με πρόσχημα
την επιδημία: απαγόρευση της έκφρασης, της διαμαρτυρίας, της
συνάθροισης, και για όποιον διαφωνεί, άγρια καταστολή...
Με
όχημα και ευκαιρία την υγειονομική τρομοκρατία, η κυβέρνηση επιχειρεί να
θεσμοθετήσει και εδραιώσει ένα καθεστώς πρωτοφανούς αυταρχισμού, που όμοιό του
δεν θα υπάρχει, τουλάχιστον στην Ευρώπη.
Ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη για τη μόνιμη εγκατάσταση αστυνομικών δυνάμεων μέσα στα πανεπιστήμια αφενός παραβιάζει κατάφωρα το άρθρο 16 του Συντάγματος για το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και αφετέρου αποτελεί αρνητική πρωτοτυπία για το σύνολο του λεγόμενου «αστικοδημοκρατικού κόσμου» (Ευρώπη, ΗΠΑ κ.λπ.), αφού ούτε στην Ευρώπη ούτε στην Αμερική υπάρχει αστυνομική δύναμη μέσα στα πανεπιστήμια, παρά μόνο φύλακες που προσλαμβάνονται και παίρνουν εντολές από τη διοίκηση των ίδιων των πανεπιστημίων. Πρόκειται για έναν νόμο που μας φέρνει κοντά στο καθεστώς Ερντογάν, αφού εκεί ισχύει κάτι αντίστοιχο, γεγονός που καταδεικνύει τον βαθιά οπισθοδρομικό και σκοταδιστικό χαρακτήρα αυτού του νόμου.
Το
«Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Δημόσιων Υπαίθριων Συναθροίσεων», που έδωσε στη δημοσιότητα στα τέλη
Γενάρη ο Χρυσοχοΐδης, μας δίνει μια μικρή πρόγευση για τον τρόπο με τον οποίο
σκοπεύει να εφαρμόσει η κυβέρνηση τον νόμο περί διαδηλώσεων που ψήφισε τον
Ιούλιο του 2019. Οι δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ θα υποχρεώνονται από την
αστυνομία να βρίσκονται εντός ενός «συγκεκριμένου οριοθετημένου χώρου», δηλαδή,
θα εμποδίζονται να κάνουν τη δουλειά τους, κατά παράβαση του άρθρου 14 του
Συντάγματος για την ελευθερία του Τύπου. Και η αστυνομία θα έχει κατά την
αυθαίρετη κρίση της το δικαίωμα να
χαρακτηρίσει μια συγκέντρωση μικρή ή μεγάλη, επικίνδυνη ή ακίνδυνη,
περιφρουρημένη ή απεριφρούρητη και συνακόλουθα να την απαγορεύσει ή όχι.
Η εισαγγελική έρευνα που έχει ξεκινήσει ενάντια
στους προέδρους των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργάνων των γιατρών και
υγειονομικών (ΟΕΝΓΕ και ΠΟΕΔΗΝ) για τη διοργάνωση καθαρά συμβολικών και
ολιγομελών διαμαρτυριών κατά τους προηγούμενους μήνες, καθώς και εναντίον «παντός
υπευθύνου» για την πρώτη –τουλάχιστον– φοιτητική διαδήλωση κατά του νομοσχεδίου
για τα ΑΕΙ πραγματικά προκαλεί φρίκη και
παραπέμπει σε καθεστώτα απολύτως ολοκληρωτικά και δικτατορικά.
Η συστηματική απαγόρευση των συναθροίσεων, όχι
μόνο με τις απαράδεκτες διατάξεις περί κορωνοϊού αλλά και με αποφάσεις του
αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, παραβιάζει
ευθέως το άρθρο 11 του Συντάγματος για την ελευθερία των συναθροίσεων και
συνιστά μια δήθεν «έκτακτη» και «προσωρινή», πλην όμως μόνιμη και συνεχή
κατάσταση, που επιχειρείται να εδραιωθεί.
Αν σε αυτά προσθέσουμε και τα γνωστά μας μεν,
παγκόσμιας αποκλειστικότητας δε, μέτρα
περιορισμού της κυκλοφορίας και ελέγχου των πολιτών με το σύστημα των γραπτών
μηνυμάτων κινητών τηλεφώνων (SMS) και το εξοντωτικό
πρόστιμο των 300 ευρώ, που παραβιάζουν το
άρθρο 5 του Συντάγματος για το δικαίωμα στην προσωπικότητα και έχουν
χαρακτηριστεί τα πλέον αυστηρά και εξοντωτικά αυτή τη στιγμή σε διεθνές επίπεδο,
έχουμε ένα κυριολεκτικά οργουελικό σκηνικό.
Ο ελληνικός λαός, λοιπόν, για το πρώτο που
πρέπει να ανησυχεί είναι όχι για την ψευδεπίγραφη, κουτσουρεμένη και μίζερη
«υγεία» που χρησιμοποιεί ως προμετωπίδα το καθεστώς για να τον αλυσοδέσει, αλλά για το αν θα δεχτεί να επιστρέψει στην
κατάσταση του ραγιά, του δούλου, του ανδράποδου.
Η ελευθερία, η δημοκρατία και η αξιοπρέπεια, ατομική και
συλλογική, δέχονται θανάσιμη απειλή. Πρέπει να τις υπερασπιστούμε εδώ και τώρα με
όλη μας την τόλμη, με όλη μας τη δύναμη, με όλους τους τρόπους. Δεν χωράει
αναβολή!
Βασίλης Παπανικολάου
