Με σημειώσεις της σύνταξης της εφημερίδας μας
Η θεωρία του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό, που εκτέθηκε κυρίως στο έργο του "Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού" (1916), ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα από τα σπουδαιότερα, τα εντελ΄ς αναντικατάστατα, ιδεολογικά θεμέλια του μαρξισμού. Αν η επαναστατική πρωτοπορία δεν μελετήσει ξανά και ξανά αυτό το βιβλίο είναι αδύνατον όχι μόνο να χαράξει πολιτική για τις σημερινές συνθήκες -συνθήκες βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης και παρακμής-, αλλά ακόμα και να κατανοήσει στοιχειωδώς τις βασικές αντιφάσεις και τα βασικά διακυβεύματα της εποχής μας. Και όταν μιλάμε για την "εποχή" μας, αναφερόμαστε ακριβώς στην εποχή του ιμπεριαλισμού, στην εποχή των "πολέμων και των επαναστάσεων", που με μοναδική σαφήνεια και οξυδέρκεια ο ηγέτης της Οκτβριανής Επανάστασης εντόπισε το ξεκίνημά της και ξεκαθάρισε τα συστατικά γνωρίσματα και τα όριά της. Είματε ακόμα στην ίδια εποχή, στο ανώτερο και τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, και μια προσεκτική αντιπαραβολή των όσων έγραψε ο Λένιν σχεδόν έναν αιώνα πριν με όσα συμβαίνουν γύρω μας σήμερα επιβεβαιώνει ότι: όλες οι αναλύσεις περί ενός νέου σταδίου του καπιταλισμού, που υποτίθεται διαψεύδει τη λενινιστική διδασκαλία (πχ "μεταβιομηχανικός καπιταλισμός", "ολοκληρωτικός καπιταλισμός", "Νέα Τάξη"), όχι μονάχα δεν μπόρεσαν να δώσουν μια πειστική απάντηση
