Να στηριχθούν οι
εργαζόμενοι στον τουρισμό – Να κάνουμε στροφή
στην πραγματική
παραγωγική ανάπτυξη
 |
Μέχρι και πέρυσι το
τουριστικό κεφάλαιο έτριβε τα χέρια του βλέποντας
εικόνες σαν κι αυτή. Όμως,
μετά την επιδημία, γίνεται συνείδηση ότι το
υπάρχον παρασιτικό τουριστικό
μοντέλο είναι βάρος και όχι
πλεονέκτημα για τη χώρα…
|
Με
την εμφάνιση της πανδημίας, ο κώδωνας του κινδύνου ηχεί βαριά για τα οικονομικά
δεδομένα της Ελλάδας. Παρόλο που η Ελλάδα ανήκει στις χώρες με τις λιγότερες
ανθρώπινες απώλειες από την πανδημία, ωστόσο είναι από τις πιο πληττόμενες οικονομικά.
Ο λόγος; Ο τουρισμός, η εξάρτηση από τον οποίο φθάνει το 30% του ΑΕΠ. Ο
βασιλιάς, η υποτιθέμενη «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού, αποδεικνύεται γυμνός!
Βάρδα μη γίνει και κανένα επεισόδιο από Τουρκία μεριά…
Με
την εξάρτηση των νησιών μας από τον τουρισμό να αγγίζει ακόμα και το 90%, είναι
σίγουρο ότι οι τοπικές κοινωνίες θα βουλιάξουν οικονομικά. Και ενώ θα απαιτούνταν,
αν μη τι άλλο, μια στροφή της κυβέρνησης στην ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, όπως
συμβαίνει σε άλλες χώρες, αντ’ αυτού από
τη μια ετοιμάζουν οικονομικά πακέτα στήριξης για το τουριστικό κεφάλαιο και από
την άλλη πατάνε στην πανδημία για να
μεταφέρουν όλο το κόστος στις πλάτες των εργαζομένων. Στα αντεργατικά μέτρα
που έχουν ήδη παρθεί με τα μνημόνια, έρχονται τώρα να προστεθούν καινούργια,
της μετά Covid-19 εποχής, διανθισμένα με «εθνική ομοψυχία». «Όλοι
μαζί να ξεπεράσουμε την κρίση»! Με μείωση των μισθών στο 50%, απαγόρευση απεργιών,
10ωρα, εξαντλητική δουλειά, και ανεργία για χιλιάδες εργαζόμενους. Οι εξαγγελίες
της κυβέρνησης για τη στήριξη των εργαζομένων που λόγω της καραντίνας έμειναν
χωρίς δουλειά όχι μόνο είναι ψίχουλα αλλά αφήνουν απ’ έξω ένα μεγάλο μέρος
αυτών, είτε γιατί ανήκουν στους ελαστικά απασχολούμενους, είτε γιατί δεν συμπλήρωσαν
την προηγούμενη σεζόν τις απαραίτητες ημέρες ασφάλισης, είτε γιατί
απασχολούνται με συμβάσεις μίας ημέρας κ.λπ.
Για
χιλιάδες οικογένειες και τις τοπικές κοινωνίες οι οποίες περιμένουν τη θερινή
σεζόν για να στηριχθούν οικονομικά, η κατάσταση προμηνύεται ιδιαίτερα δύσκολη,
με δεδομένο ότι πάρα πολλές τουριστικές
επιχειρήσεις θα επιλέξουν να παραμείνουν κλειστές. Μεγαλοξενοδόχοι που μέχρι
πρότινος καυχιόνταν για τα ρεκόρ αφίξεων και τις εισπράξεις εκατομμυρίων τρέμουν
τώρα μη χάσουν ευρώ από τα κέρδη τους, που βγήκαν στις πλάτες των εργαζομένων. Τους
οποίους, πατώντας στην πανδημία, άφησαν απλήρωτους, χωρίς δώρο Πάσχα,
παζαρεύουν για το ποιος θα πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές τους, ενώ οι
ίδιοι ζητούν απαλλαγές από πληρωμές δανείων, ΦΠΑ και φόρων. Και ταυτόχρονα, με
μια μικρή διακοπή λόγω καραντίνας, συνεχίζεται το χτίσιμο χλιδάτων
ξενοδοχειακών καταλυμάτων!
Επειδή
μπαίνει ζήτημα επιβίωσης για τους εργαζόμενους στον τουρισμό και τις
οικογένειές τους, διότι η εποχική εργασία για αυτούς δεν είναι επιλογή αλλά ανάγκη,
πρέπει:
- Σε περίπτωση που
συνεχιστεί η αναστολή λειτουργίας στα εποχικά ή μη ξενοδοχεία, να ενταχθούν
όλοι οι εργαζόμενοι, μόνιμοι, εποχικοί, ελαστικά απασχολούμενοι (ορισμένου
χρόνου, συμβασιούχοι, εργολαβικοί, με συμβάσεις μίας ημέρας κ.λπ.) στα μέτρα
στήριξης και να λαμβάνουν το κρατικό επίδομα.
- Οι μεγαλοξενοδόχοι
που είναι επιλογή τους να μην ανοίξουν, να καλύψουν οι ίδιοι το μισθολογικό και
ασφαλιστικό κόστος για τους εργαζόμενούς τους, βάσει της περσινής περιόδου.
- Να γίνει παύση πληρωμών
σε ΔΕΚΟ και τράπεζες για τους εργαζόμενους, να μειωθούν τα ενοίκια και να
ενισχυθεί-επεκταθεί ο κοινωνικός τουρισμός, γιατί οι διακοπές είναι αναφαίρετο δικαίωμα
όλων!
Όσοι πιστεύουν ότι
ο τουρισμός σε ένα δύο χρόνια θα ανακάμψει πλανώνται πλάνην οικτρά. Οι
οικονομικές κρίσεις, η επιδημία, τα συνεχόμενα προβλήματα με την Τουρκία, μια
νέα πιθανή υποκινούμενη μεταναστευτική κρίση είναι βασικοί λόγοι για τους
οποίους το τουριστικό αναπτυξιακό μοντέλο στη χώρα μας έχει φθάσει στα όριά του
και πρέπει να απεξαρτηθούμε από αυτό: με ανασυγκρότηση της εγχώριας παραγωγικής
βάσης, άνοιγμα εργοστασίων, επανακρατικοποιήσεις επιχειρήσεων, ενίσχυση της γεωργικής
και κτηνοτροφικής παραγωγής, στήριξη παραδοσιακών μορφών παραγωγής, αλλά και
διαμόρφωση ενός πιο ήπιου τουριστικού μοντέλου, που θα σέβεται επισκέπτες,
ντόπιους, περιβάλλον και εργαζόμενους.
Όλγα Στεφανίδου
