 |
Ακόμα δεν είδαμε ευρώ στην τσέπη μας από
την υποτιθέμενη
«έξοδο από τα μνημόνια», κι όμως οι τιμές έχουν
πάρει την
ανηφόρα
|
Μπορεί η κυβέρνηση να επαίρεται
για «καθαρή έξοδο από τα μνημόνια», αλλά εμείς οι εργαζόμενοι μέχρι στιγμής την
έχουμε καταλάβει κυρίως από τις… συνεχείς ανατιμήσεις στα προϊόντα.
Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής
Στατιστικής Υπηρεσίας, σε σχέση με τον περσινό Οκτώβριο, οι τιμές πολλών ειδών πρώτης ανάγκης έχουν πάρει φωτιά: λαχανικά
13,2%, πατάτες 38,8%, φρούτα 4,4%, ζυμαρικά 3,8%, γαλακτοκομικά 1,9%,
τηλεφωνικές υπηρεσίες 4,6%, πετρέλαιο θέρμανσης 21,8%, φυσικό αέριο 15,7%.
Την
ίδια στιγμή, πολλές επιχειρήσεις –ιδιαίτερα εστίασης– από τον Αύγουστο και μετά
έχουν αυξήσει τις τιμές τους, ενώ άλλες, τώρα που παγιώνεται η μετα-μνημονιακή
περίοδος, είναι έτοιμες να προχωρήσουν
σε ανατιμήσεις. Επίσης, έρχονται –λόγω της αύξησης της διεθνούς τιμής του
σιταριού, όπως λένε– μεγάλες αυξήσεις στο αλεύρι και τα προϊόντα άρτου, ενώ και
η ΔΕΗ, για να αντιμετωπίσει τις ζημιές της,
ετοιμάζεται για αυξήσεις.
Έτσι λοιπόν, την ώρα που μισθοί
και συντάξεις παραμένουν στα ίδια χαμηλά επίπεδα, οι αυξήσεις στις τιμές ειδών πρώτης ανάγκης αποτελούν ένα ακόμα μέσο
αφαίμαξης του εισοδήματός μας. Μαζί με τους απλήρωτους λογαριασμούς, την
υπερφορολόγηση, την περικοπή επιδομάτων, τα συσσωρευμένα χρέη κ.λπ., η ακρίβεια
έρχεται να οδηγήσει σε περαιτέρω φτωχοποίηση, κάνοντας ακόμα δυσκολότερη την
καθημερινή επιβίωση των λαϊκών οικογενειών. Η υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης, βασικός στόχος των μνημονιακών
πολιτικών, συνεχίζεται πλέον και με αυτόν τον τρόπο.
Το ζήτημα της ακρίβειας είναι ένα
ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει άμεσα και σοβαρά όλους. Μέσα από την ενεργοποίησή μας σε σωματεία,
συλλόγους, επιτροπές καταναλωτών κ.λπ. θα πρέπει, εκτός από τις αυξήσεις σε
μισθούς και συντάξεις –που πρέπει επιτέλους να διεκδικήσουμε– να βάλουμε στην
προμετωπίδα των αιτημάτων μας και μέτρα κατά της ακρίβειας, με σημαντικότερο τη
διατίμηση στα είδη πρώτης ανάγκης. Δεν μπορούν όλα να αυξάνονται γύρω μας
και εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να κλαψουρίζουμε πώς θα τα βγάλουμε πέρα.
Να τολμήσουμε να κινητοποιηθούμε! Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι και το κίνημα των
«κίτρινων γιλέκων» στη Γαλλία ξεκίνησε από μια ανατίμηση (στα καύσιμα) και ήδη
έχει αναγκάσει την εκεί κυβέρνηση να το πάρει πίσω.
Μ. Σάκος
