Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Η θεωρία της «αριστερής παρένθεσης»

Αν πιστεύουν οι χρεοκοπημένοι μνημονιακοί πολιτικοί
 ότι θα ωφεληθούν από τυχόν αποτυχία της νέας 
κυβέρνησης, τότε δεν έχουν σώας τας φρένας…
Δεν είχαν συμπληρωθεί 72 ώρες από τη βαριά ήττα που υπέστη στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, και ο τέως πρωθυπουργός Α. Σαμαράς, προφανώς μην έχοντας συνειδητοποιήσει τι συνέβη, επανέφερε τη γνωστή θεωρία της «αριστερής παρένθεσης». Είπε, δηλαδή, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτύχει σύντομα και τότε θα κληθεί πάλι η Ν.Δ. να… μας σώσει! Αυτού του είδους οι αναλύσεις αποδεικνύουν το διανοητικό χάλι του παραδοσιακού αστικού πολιτικού κόσμου.
Αγνοούν όλοι αυτοί ότι σε μια τέτοια σύγκρουση δεν παίρνουν μέρος μόνο κόμματα, αλλά και κοινωνικές τάξεις, και μια σειρά
άλλοι παράγοντες, οικονομικά συγκροτήματα, ξένες δυνάμεις κ.λπ. Και αν ακόμα η διακυβέρνηση Τσίπρα δεν καταφέρει να ισορροπήσει επιδέξια ανάμεσα στις υποσχέσεις της στον λαό και τις δεσμεύσεις της έναντι της άρχουσας τάξης, δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να παραδώσει την εξουσία αμαχητί και μέσα σε μερικούς μήνες. Τι νομίζουν οι ηττημένοι της 25ης Ιανουαρίου; Ότι ο ελληνικός λαός, με τα πρώτα ζόρια, που σίγουρα θα υπάρξουν, θα βγει στους δρόμους και θα ζητήσει… επαναφορά του Μνημονίου; Ότι το σημαντικό εκείνο τμήμα της αστικής τάξης που έδωσε «πράσινο φως» στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και συνολικά η αστική τάξη, έχουν όρεξη για «παρενθέσεις» και πολιτική κρίση διαρκείας;
Από την άλλη, υπάρχουν και κάποιοι «αριστεροί» καλοθελητές που αναπαράγουν αυτή τη θεωρία. Είναι οι ψευδο-επαναστάτες των λόγων και των θεωριών, που, επειδή έχουν μάθει να σκέπτονται με νεκρές αφαιρέσεις και δεν κατάλαβαν τίποτα απ’ ό,τι συνέβη τους τελευταίους μήνες, προφητεύουν και αυτοί, ελαφρά τη καρδία, ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αντέξει». Ενδόμυχα το εύχονται κιόλας!
Η πραγματικότητα είναι άλλη: σε περίπτωση που ο Τσίπρας έρθει αντιμέτωπος με έναν εξαιρετικά δυσμενή συσχετισμό στην Ευρώπη και η εσωτερική οικονομική κατάσταση χειροτερέψει απότομα όχι μόνο δεν θα κλείσει καμιά «αριστερή παρένθεση» αλλά θ’ ανοίξει μια περίοδος σκληρής ταξικής πόλωσης. Οι πραγματικοί πρωτοπόροι και επαναστάτες ασφαλώς δεν θα φοβηθούν και θα υπερασπιστούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Πάντως, αυτοί που αποκλείεται να ευνοηθούν από μια τέτοια εξέλιξη είναι τα κόμματα και οι ηγεσίες που επί πέντε χρόνια ταυτίστηκαν με το μνημόνιο και χρεοκόπησαν πολιτικά.

Πάρις Δάγλας