Η
μαζική παροχή ιθαγένειας στους μετανάστες
ενθαρρύνει την εισροή ακόμα περισσότερων
μεταναστών
 |
|
Αν
ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάξει την πολιτική του
στο μεταναστευτικό, θα χάσει,
αργά ή
γρήγορα, την υποστήριξη του εργαζόμενου
ελληνικού λαού
|
Η
πολιτική της μεγαλοαστικής τάξης εδώ
και μια 25ετία έχει δύο πυλώνες. Ο ένας
είναι οι κλασικές αντεργατικές πολιτικές
(λιτότητα, ακρίβεια, φοροεπιδρομή,
λεηλασία εργασιακών δικαιωμάτων), που
με τα μνημόνια πέρασαν σε ένα ποιοτικό
άλμα. Ο άλλος είναι η αθρόα εισαγωγή
φθηνών εργατών από τα Βαλκάνια και την
Ανατολική Ευρώπη αρχικά και από την
Ασία αργότερα. Ολόκληροι ιστορικοί
κλάδοι του ελληνικού
προλεταριάτου
κυριολεκτικά αποψιλώθηκαν από Έλληνες
εργάτες (οικοδόμοι, μεταλλεργάτες,
ναυτεργάτες). Η ανεργία των Ελλήνων
εργαζομένων εκτοξεύτηκε. Στην πορεία,
άνοιξε η όρεξη της μεγαλοαστικής τάξης
και θέλει να αντικαταστήσει την πλειοψηφία
του ελληνικού λαού με πρωτόγονες, κατά
βάση ισλαμικές, μάζες για να διαιωνίσει
επ’ άπειρον την κυριαρχία της.
Ο
ΣΥΡΙΖΑ, που τον έφερε στην εξουσία η
αγανάκτηση από τη λαίλαπα των μνημονίων,
έχει κρατήσει μέχρι τώρα στο συγκεκριμένο
σχέδιο της μεγαλοαστικής τάξης μια θέση
που είναι αντίθετη στα συμφέροντα του
εργαζόμενου ελληνικού λαού. Το έχει
υποστηρίξει ουσιαστικά, στο όνομα του
«ανθρωπισμού» κ.λπ. Και αυτό αποτελεί
το πλέον αδύναμο σημείο του απέναντι
στον ελληνικό λαό. Το τμήμα του ελληνικού
λαού που τον ψήφισε το έκανε με δυσπιστία
και εξαιτίας αυτής της θέσης, ενώ ένα
άλλο τμήμα προτιμά την αποχή, και σίγουρα
μια απ’ τις αιτίες είναι και αυτή. Τώρα,
όμως, στην κυβερνητική εξουσία η στάση
του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται εξαιρετικά κρίσιμη.
Το θέμα είναι
απλό: δεν μπορεί κάποιος να είναι
αντίθετος με τα αντιλαϊκά μέτρα που
σκοπό έχουν την εξόντωση του ελληνικο
λαού και να είναι υπέρ της πολιτικής
των «ανοιχτών συνόρων» που έχει ακριβώς
τον ίδιο στόχο, την ασιατοποίηση του
ελληνικού λαού. Τα δύο σχέδια είναι
αλληλένδετα. Όποιος πάει ενάντια στο
ένα πρέπει να πάει και ενάντια στο άλλο.
Ειδάλλως, η αντίφαση αυτή θα αποτελέσει
τη θρυαλλίδα για να αλλάξει στάση και
στο πρώτο ζήτημα.
Ο
ΣΥΡΙΖΑ έβαλε υπουργό για τη μετανάστευση
μια από τις πιο φανατικές οπαδούς της
εισαγωγής τριτοκοσμικών μαζών, απ’ το
χώρο της λεγόμενης «εξωκοινοβουλευτικής
αριστεράς», ο οποίος έχει αναλάβει
εργολαβικά την υποστήριξη αυτού του
μεγαλοαστικού σχεδίου και βρίζει όποιον
διαφωνεί «ρατσιστή» και «φασίστα». Η
μαζική παροχή ιθαγένειας στα παιδιά
των μεταναστών, η επαναφορά του νόμου
Ραγκούση δηλαδή, που τον είχε ψηφίσει
τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, ενθαρρύνει την εισροή
ακόμα περισσότερων μεταναστών. Η τότε
κυβέρνηση Παπανδρέου έφτιαξε αυτόν το
νόμο λίγο πριν φέρει τα μνημόνια, συνεπής
στην πολιτική της μεγαλοαστικής τάξης
και στα δύο σκέλη της. Αυτός ο νόμος
έμεινε ανενεργός κάτω από την οργισμένη
αντίδραση του ελληνικού λαού. Αν
τον ξαναφέρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θα
έχει διαπράξει μια πράξη εχθρική προς
την ελληνική εργατική τάξη και ειδικά
το άνεργο κομμάτι της.
Η
στροφή στη σύγχρονη παραγωγή, για να
βγει η χώρα από το τέλμα, την οποία
επικαλούνται πολλά κυβερνητικά στελέχη,
απαιτεί υψηλά εξειδικευμένο προσωπικό,
απαιτεί δηλαδή χρησιμοποίηση της
ελληνικής εργατικής τάξης, που τώρα ένα
μεγάλο μέρος της μαραζώνει άνεργο. Δεν
συμβιβάζεται με τη συνέχιση της αθρόας
χρησιμοποίησης άτεχνων εργατών και
πρωτόγονων μαζών.
Η
νέα κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε
κρίσιμο σταυροδρόμι. Αν ενεργοποιήσει
το νόμο για την ιθαγένεια και συνεχίσει
την πολιτική ασιατικού εποικισμού της
Ελλάδας, θα υποταχτεί συνολικά στην
πολιτική της μεγαλοαστικής τάξης, αυτή
που έφερε τα μνημόνια και την αντεργατική
λαίλαπα. Ο ελληνικός λαός πρέπει με την
ενεργητική στάση του να αποτρέψει μια
τέτοια εξέλιξη.
Σ.
Κρόκος
